------
Natatakot na ko. Ayoko pang mamatay, marami pa kong pangarap sa buhay. Hindi ito ang hulong araw ko. Sana dumating na si Lawrence. Kinakabahan na ko. Sa sobrang takot di ko na mapigilang umiyak.
"PUMIKIT KA" utos nya.
Pumikit narin agad ako, dahil natatakot ako na baka kung ano pa ang gawin nya sakin. Malaki ang boses nya at talagang nakakakaba, pero parang............. AGH!! Kailangan ko na talaga ng tulong!!
"RENCE' POV"
Alas otso na nung natapos akong magcomputer, and syempre Ready-To-Go na.
Habang naglalakad, eh natatanaw ko na si Jonas sa playground, naglalakadlakad siya, hindi ako nagkakamali, sya lang ang may damit na ganun.
Nang papalapit na ko, naisip isipan kong wag muna magpakita kay Jonas. Lolokohin ko sya. Tama! Lolokohin ko sya! haha!
"MMMMMMMM!!"
"WAG KANG MAINGAY KUNG HINDI SASAKTAN KITA" panakot ko sa kanya.
Natatawa na ko, kasi feeling ko dinamdam nya na holdaper ako. HAHA! Ang hirap magpigil ng tawa, pero kailangan, baka mabisto ako.
Habang nasa kalagitnaan ako ng pagkatuwa. May naramdaman akong patak ng luha sa palad na nakatakip sa bibig nya.
Umiiyak sya?! Nako nako mga fre! YARE! Nauutal na ko, di ko na alam gagawin ko.
"PUMIKIT KA" utos ko sa kanya. At pumikit rin naman sya agad.
"Bakit ka umiiyak?" Malumanay kong tinanong, iniupo ko sya sa swing, at ako naman ay lumuhod na nakaharap sa kanya.
"HUHUHU.. Go away!! Bitawan mo ko! Ibalik mo na ko sa Bestfriend ko!!!" sigaw nya sakin.
Nagulat ako at the same time na touch, dahil hindi ko akalaing kahit sa ganitong oras ako parin ang hinahanap nya, na feel ko yung presence ko sa kanya, nakita ko kung gano ako kahalaga sa kanya.
AHHH! Ayoko na. Magpapakilala na ko.
"JONAS' POV"
Ha?! Tinanong nya ba ko? Parang kaboses nya si..... AGH! Hindi hindi!
"HUHUHU.. Go away!! Bitawan mo ko! Ibalik mo na ko sa Bestfriend ko!!!"
(take note: Nakapikit ako.)
SILENCE...
Kroo~ Kroo~
Joke lang. hehe.
3 minuto kaming binalutan ng katahimikan. Nang bigla syang magsalita.
"*SIGH* Jonas!"
HA?! Alam nya pangalan ko? Wait wait, parang ang gulo ah.
"Jonas, open your eyes"
Unti unti kong binuksan ang mga mata ko, medyo malabo pangingin ko dahil matagal tagal rin akong nakpikit. Inaninag ko ang mukha nito.
o_________O
"L-LAWRENCE?!"
Si lawrence?! Kung si lawrence talaga yun, Narinig nya pala yung sinabi ko?
"HELLO!" Naka smile pang sabi nito, with matching wave ng kamay.
"WALANG HIYA KA! KALA KO MAMAMATAY NA KO! AKALA KO HULING ARAW KO NA TO! WALANGYA KAA! I HATE YOU!!" sigaw ko sa kanya habang hinahampas ko ang braso nya.
"Jonas STOP IT! ANO BA! Im just having fun! There's no big deal about it, tsaka sa tingin mo may holdaper sa ganitong lugar? Ano sa tingin mo gagawin dito ng holdaper, maglalaro? Make sense"
Natameme ako ng saglit, pero bumanat din agad.
"YOU'RE CRAZY! YOU SCARED THE HELL OUT OF ME IDIOT! IF THAT'S JUST FOR FUN, WELL, ITS NOT FUNNY."
"Haay, I'm sorry okay? I didnt expect na ganito ang mangyayare, Sorry Jonas" seryoso nyang sinabe
"WELL YOU MUST BE!" sagot ko sa kanya.
"Tama na nga ang away, Oh ano na nga pala yung sasabihin mo?"
He talks about the thing na pinagusapan namin sa phone kanina.--
OMG, Di ko alam kung pano sisimulan to.. Na s-stress na ko. Kailangan ko na tong diretsuhin.
"Uhm. Rence, sana ganon ka din, sana walang magbago satin, sana hin---------"
"ANO BA KASI YUN?!" pagmamadali nya, halatang naaatat sya na kinakabahan.
"LAWRENCE REDILLOS! MAHAL KITA! HINDI BILANG BESTFRIEND PERO HIGIT PA DON. MAHAL KITA!! MAHAL NA MAHAL!" tumalikod na ko at tumakbo, dahil ayoko na marinig ang sasabihin nya. Nakakahiyaa!! >.<
"JONAS!" Tinawag nya ko. Tumigil ako sa kinatatayuan ko, pero hindi ako lumilingon.
Malapit na sya sakin, kaya nangangatog na ang tuhod ko, nanlalamig ang kamay ko, at ang lakas ng kabog ng puso ko. In short, KINAKABAHAN AKO. Kinakabahan ako sa sasabihin niya.
"J-jonas. Sorry pero........
