Heavenly •SB19 STELL• [COMPLETED]

CHAPTER 16: The Truth And Goodbye

Chapter 16: The Truth and Goodbye

Back to school. Stressed nanaman ako nito for sure. I have so many problems to face. School, friends, personal problems, and even family problems sometimes.

Buti nalang nandyan yung stress reliever ko.

"Anong gusto mong ulam bukas?"

"Kahit ano, di naman ako mapili."

Kakatapos lang naming kumain ng tanghalian. As usual, dinalhan nanaman ako ni Vester ng lunch. Nakasanayan ko na yung ganito. Im so lucky to have him.

"Nakatitig ka nanaman sa bintana, mas gwapo ba 'yan kesa sakin?" he asked.

Nilingon ko siya.

"Sa labas ng bintana ako naka-tingin, hindi sa bintana." I said.

"Sino namang tinitingnan mo?"

Tumingin nalang ulit ako sa labas ng bintana.

"The sky."

It makes me calm. The blue sky with white fluffy clouds is so beautiful. So peaceful. Suddenly, an airplane captured my attention.

"Pangarap kong maka-punta sa iba't ibang lugar kasama ka." bigla niyang sabi.

"Really? Then we should graduate immediately." I said.

"Tapos papakasalan na kita."

Nginitian ko nalang siya.

"What if may gustong umagaw sakin?" tanong ko.

"Posibleng mangyari 'yon, sa ganda mong 'yan siguradong maraming magkaka gusto sa'yo. Pero syempre, kahit anong mangyari alam kong tayo parin, hanggang sa huli. Promise, pakakasalan kita."

Mas lalo akong ngumiti dahil sa sinabi niya.

"Promise?"

He held my hand tightly.

"Promise."

.

Sa wakas, uwian na. Inaayos ko na ang mga gamit ko. Ganon din si Vester. Yung iba naming kaklase nagsilabasan na, kaya konti nalang yung tao dito sa room.

Pagkatapos kong ayusin ang mga gamit ko ay lumabas na din kami ni Vester sa room. Araw araw, same routine. Sabay kaming papasok, kakain at uuwi.

Naglalakad kami sa hallway nang makasalubong namin si Lala. Nagkatinginan pa kami pero nilagpasan ko nalang siya.

"Stella."

I stopped.

"Pwede ba tayong mag-usap?"

Nilingon ko siya at huminga ng malalim. Tiningnan ko sandali si Vester. Nginitian lang niya ako at bahagyang tumango. Ibinalik ko ang tingin ko kay Lala.

"Fine."

Hindi na kami masyadong lumayo. Pumunta lang kami sa park na may malaking puno. Dahil uwian na, wala na msyadong tao dito, tahimik na din.

"What?" I said.

"Tungkol don sa sinabi ni Samantha." she daid.

She can't look at me directly in the eye. I can say that she's nervous.

"What about that?"

"Sorry sa mga nasabi ko sa'yo nung araw na 'yon. Trust me, hindi ko ginusto 'yon. Nadala lang ako sa mga salita ni Samantha." paliwanag niya.

"Wag kang nagmamadali. I-explain mo lahat, naguguluhan ako." I said.

Inayos niya ang sarili niya at huminga ng malalim.