INFORMACJE
NAZWA ZWYCZAJOWA
Graveir
KLASYFIKACJA
Trupojady
WYSTĘPOWANIE
Graveiry zamieszkują cmentarze i krypty. Można je także spotkać na obszarach spustoszonych wojną.
SPOSOBY ODŻYWANIA SIĘ
Są padlinożerne, odżywiają się głównie szczątkami innych istot, a także samych graveirów. Nie wahają się jednak także pożywić się żywymi stworzeniami naruszającymi ich terytoria.
TAKTYKA
Podczas walki starają się obalić przeciwnika na ziemię i pożreć go żywcem. Ponadto w zadawane przez nie rany łatwo może dostać się jad trupi bądź gangrena.
ODPORNOŚCI
Trupojady odporne są na wszelkiego rodzaju trucizny, a gruba skóra skutecznie broni je przed obrażeniami.
PODATNOŚCI
Jako stwory pokoniunkcyjne, graveiry są wrażliwe na srebro. Przydatne są także oleje przeciw trupojadom.
SKŁADNIKI ALCHEMICZNE I TROFEA
Z ciał graveirów można uzyskać przydatne w alchemii biały ocet czy jad trupi. Cenne są też ich kości czy trofea, za które można uzyskać spore pieniądze.
Graveir – odmiana ghula, rzadziej występująca i silniejsza. Podobnie jak on żywiąca się zwłokami. Stworzenie bez własnej niszy ekologicznej, relikt czasu przenikania sfer. W walce z nim trzeba być bardzo ostrożnym, gdyż zatruć się można trupim jadem.
Dane z oficjalnej strony gry The Witcher
"Stworzenia te przypominają nieco ghule, ale są od nich większe. Ich dłonie zaopatrzone są w mocne, krótkie pazury służące do rozgrzebywania ziemi. Posiadają one także mocne zęby służące do miażdżenia kości i długie języki, za pomocą których wylizują szpik. Zabijanie graveirów nie narusza równowagi w przyrodzie."
"Starszy, przez co jeszcze wredniejszy brat ghula, który lubi świeże mięsko żółtodziobów zapuszczających się nocami na cmentarze. Jeśli jakimś cudem nie zabije swojej ofiary, na pewno zarazi ją jakimś paskudnym choróbskiem. Najlepiej połechtać go srebrnym ostrzem - robi się wówczas bardziej spolegliwy i skłonny do współpracy."
Ciekawostki
Graveiry często grasują na cmentarzach lub pobojowiskach
Lekarstwem na jad trupi jest eliksir Wilga
Opisy z książek i gier
Dane z książek Sapkowskiego
I było coś, co żyło tylko po to, by zabijać. Z głodu, dla przyjemności, powodowane czyjąś chorobliwą wolą, z innych przyczyn. Mantikora, wyvern, mglak, żagnica, żyrytwa, przeraza, leszy, wampir, ghul, graveir, wilkołak, gigaskorpion, strzyga, zjadarka, kikimora, wipper.
OSTATNIE ŻYCZENIE
Graveir to odmiana ghula. Jest do ghula bardo podobny, ale znacznie większy. Różnią go, jak widzisz, te trzy kościste grzebienie na czaszce. Resztę ma jak każdy trupojad. (..) Pazury krótkie i tępe, przystosowane do rozgrzebywania mogił, do rycia w ziemi. Mocne zęby, którymi druzgocze kości i długi, cienki ozór, służący do wylizywania z nich szpiku. Taki dobrze zaśmierdziały szpik to dla graveira przysmak...
(...)
Graveiry, tak jak i ghule i inne potwory z tej grupy, nie mają własnej niszy ekologicznej. Są reliktami okresu przenikania sfer. Zabijając je, nie narusza się układów i powiązań, jakie panują w przyrodzie, w naszej obecnej sferze.
KREW ELFÓW
Graveiry występują dość rzadko, na szczęście, bo są to cholernie niebezpieczne sukinsyny. Najmniejsze skaleczenie w walce z graveirem oznacza zakażenie jadem trupim. Którym eliksirem leczy się zakażenie jadem trupim, Ciri?
– "Wilgą".
– Prawidłowo. Ale lepiej unikać zakażenia. Dlatego walcząc z gravierem nie wolno zbliżyć się do drania. Walczy się zawsze z dystansu, a cios zadaje z doskoku.
KREW ELFÓW
– Zaiste – powtórzył krasnolud. – Urokliwe miejsce na spędzenie nocy. Elfi cmentarz. Jeśli mnie pamięć nie myli, wiedźminie, niedawno wspominałeś o ghulach? No, to wiedz, że ja je czuję wśród tych kurhanów. Tu musi być wszystko. Ghule, graveiry, upiory, wichty, elfie duchy, zjawy, widma, pełen przegląd.
CHRZEST OGNIA
