What about now? (Rules Breaker Series 1)

Chapter 13

Miles

I REMEMBER those times when I'm annoyed of Matt. Iyong tipong pag hihintayin niya ako sa laboratory for hours, nag s-skip class pa 'ko dahil pinipilit ako ni Lyssa at palaging pinapagalitan dahil ang cold ko nga raw. And then those times na hindi ko man lang siya kinakausap, tapos ang fake ko pa ngumiti at mag I love you. It was all cleared in my mind. Kaya heto ako, pinipilit ng bumawi dahil ayokong mabigo si Matt ng dahil sa'kin.

I resisted every moment when his dad obviously stating and acting that he doesn't like me for his son. That I was nothing compared to them.

It was okay, back then. But when I learned about my mistakes, everything went wrong for me. Hindi tama iyong treatment to kay Matt, I'm responsible of his feelings because I'm the one who say yes in the first place. Yes, I am so freaking guilty. And I'm hoping it's not that thing that keeps me staying. Kundi dahil mahal ko si Matt.

Ako iyong tipong nakapa bilis maapektuhan, I act like I don't care, but it was all stuck in my mind. Mag papaulit-ulit iyon hanggang sa lamunin ako. Naiiwasan ko naman, I atleast trying to distract my self, minsan epektibo, madalas ay hindi.

Try to be happy, Miles.

Gaya ng pinlano, Madaling araw palang ay sinundo na ako ng Van nila Janna. Diretso na kami at since ako ang pinaka malayo, ako ang huling susunduin.

"Mag iingat kayo ah," kanina pa itong si Mama. Halos maka-bisa ko na ang mga bilin. "Malayo pa naman iyon. Kumpleto na ba ang gamit mo? Baka wala kang dalang tooth brush?"

"'Ma naman!" sigaw ko. Tinawanan lang ako ni Mama. "Bakit ko naman iyon makaka limutan? Duh?"

"Madalas kasi nawawala sa isip ng Mama mo iyon," asar ni Papa. "Huwag kang mag susuot ng masyadong maiksi, ah. Hindi ka na makaka ulit, tandaan mo 'yan, Miles Kiersten," natawa ako sa banta ni Papa.

"I can't promised," tukso ko. Sinamaan lang ako ng tingin ni Papa.

Hindi na ako inihatid ng kapatid ko dahil mahimbing na ang tulog. Tatlong araw at dalawang gabi lang naman kami 'don, maiksi lang at medyo bitin pero okay na din. Tapos, by friday ay manonood naman kami ng laro nila Austine, naka-oo na'ko 'ron.

"Oh, ayan na ata."

Nag paalam na 'ko ng makita na ang van nila Janna. Sumilip na lang si Janna na nasa tabi ng driver habang may shades at neck pillow saka ako pinag paalam, as if namang mag babago pa ang isip nila, naka ayos na ako oh.

Bumukas ang pinto ng Van. Hindi ko na muna sinuri ang loob at agad na sumakay at umayos ng upo. Maya maya lang ay may narinig akong hagikhik at pamilyar na amoy. Napalingon tuloy ako at gulat na napa sigaw.

"Austine? Joyce? Nicole? What the?" Napatakip si Austine ng tenga dahil sa sigaw ko. Lintek! Ba't katabi ko ang isang 'to?

"Hi kups!"

"Hi beb! Gulat ka no? That's what you called..." Nag tinginan pa sila apat, maliban kay Austine, saka sabay na sumigaw. "Surprise!"

"Gulat ka 'no?" Pang aasar nitong si Aljanna habang naka silip mula sa passenger seat, katabi ng driver.

"Hala! Mga buset kayo!" Pag mamaktol ko saka inabot sila Joyce at Nicole na nasa pinaka dulong parte ng Van at humalik doon.