What about now? (Rules Breaker Series 1)

Chapter 28

R-18 read at your own risk. Bawal sa bata, pero kung talagang makulit ka, gora!

Miles

I IMMEDIATELY hugged him tight. Pag asang panaginip lamang iyon o kaya'y isang imahinasyon ngunit hindi. I can feel him. I was crying so hard habang yakap yakap ko pa rin ito. Ang malamig na simoy ng hangin ay patuloy na dumadampi sa aking balat, mas dumaragdag sa himbing.

Lahat ng inis ko nang tanggalin niya ako sa team ay nawala. At higit sa lahat, iyong pangungulila ay unti-unting napunan sa aking puso.

That one part of me belongs to someone. And finally, I found him.

"Shsss..." he caress my head and hughed me tighter. "I am sorry," aniya.

I love you...

Niyakap ko ito ng mahigpit na para bang kakawala siya at saka umiyak sa kanyang dibdib. Kung alam lamang ni Austine kung gaano ito kasarap sa pakiramdam. Kung alam niya lamang kung ilang taon ko itong hiniling. Kung alam lamang ng lahat kung gaano ko siya kamahal. Sa puntong ito, wala akong makita kung hindi ang sarili ko, ang sarili kong unti-unting nag papalunod. Nag papaka anod muli.

Dinala niya ako patungo sa aming hotel. Hindi ko alam kung bakit alam niya ang kwarto ko. I saw servings of food on my bed. Nagulat ako ng dahil 'ron dahil hindi ako nag sabi sa staff na dal'han ako dahil nais kong kumain sa labas. He laid down on the bed, reach for my hands before pulling me closer. Naupo ako sa kama habang ang mga mata'y naka tuon sa kanya.

"First, I want to say sorry for making you upset about the operation." Mahinahong aniya habang nilalaro ang mga daliri ko. Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ang seryoso niyang boses.

"I thought of that as the best way to bring you here," aniya, nahihiya. "I forgot telling uncle Owen about that plan that's why he's so nervous."

So he planned this?

"Your friends told me that you wanted to go back here, nag pa-reserve ako ng kwarto para sa'yo but unluckily, you got one already." saad niya, medyo natatawa sa sarili dahil sa kanyang ginawa. Now I know kung bakit dalawang kwarto ang naka pangalan sa'kin.

"B-but how did you know na dito ako pupunta? That I got a room in the same spot? Nag kataon lang bang naroon ka din sa baba kanina?"

He chuckled. Tinignan niya ang mga mata ko kaya't napaiwas ako dahil sa hiya. Kumalabog na naman tuloy ang puso kong baliw.

"I told them to open your location." Aniya pagka kuwan. WHAT?! Natawa ako nang maalala ang ginawa ng mga kaibigan ko. Kaya naman pala! Mga buang talaga!

"I miss that laughed of yours." sabi ni Austine sabay halik sa aking kamay. luh pereng tenge nemen eh!

"Eat now, baby." Nagulat ako sa sinabi niyang iyon. Mag po-protesta dapat ako pero bigla siyang umalis habang tumatawa dahil sa naging reaksyon ko.

"Hoy! Kumain ka na rin!" habol ko pa rito dahil patungo siya sa comfort room.

"Later! I'll eat when you're done!" he shouted back. Ano raw? Kakain siya pagka tapos ko? Ayaw niya ba akong kasabay?