The Lost Byeol (STAR)

PROLOGUE

HER POV

Tumakbo lang ako ng tumakbo,wala na akong paki alam sa kapaligiran.Ang nasa isip ko lang ngayon ay makalayo sa taong humahabol sakin ngayon.

Takot na takot nako..pero tumakbo pa rin ako.Malayo layo na rin ang tinakbo ko,kaya tumigil mona ako sa pagtakbo,hinihingal nako.

I put my both hands to my knees.While Im in that position,nilibot ko ang mga mata ko,and dun ko lang na realize na malayo nako sa kabihasnan.

All I can see is completely dark.Only the moon and stars that give a light in this dark place.

Linukob na naman ng takot ang boung sistema ko,ng marinig ko ang isang putok ng baril at ang mga bakas ng paa patungo sa deriksyon ko.

Liningon ko ito at kahit madilim na, ay na aninag ko pa rin ang isang lalaki na naka all black suit with a baseball cap at mask na may smile like kay Joker at may hawak rin na baril.

Malayo layo pa sya sakin,pero itinotok niya na sakin ang baril.Kaya tumakbo na na man ako kahit pagod nako.Tumakbo pa rin ako.

"Hahahaha!wag ka ng tumakbo,dahil mahuhuli pa rin kita.At......ma...pa..patay"kasabay nun ay pag putok ulit ng baril.This time natamaan nito ang kanang binti ko kaya,mas lalong nanghina ang katawan ko.Siguro sinadya nya yun,para di nako makatakbo.Pero dun sya nag kamali,dahil di ako tumigil sa pag takbo.

"Matapang ka talaga ha.Sige takbo lang...kasi mahuhuli rin kita."at sinabayan pa ng tawa.Tawa ng isang demonyo.

Pina paputok na naman niya ang baril at tinamaan ako sa kaliwang binti ko,kaya mas lalong nanghina ang katawan ko at bumagal na rin ang pag takbo ko.

Na ala-ala ko na naman ang tagpo kung saan,walang awang pinatay niya ang mga magulang ko.Hindi ko alam kung bat niya pinatay ang mga magulang ko.Dahil likas na mababait ito.

Takbo ng takbo pa rin ako , kahit na may tama na ang dalawa kung paa at yung halimaw tawa parin ng tawa habang hinahabol ako.

Tiningnan ko ito sa likuran ko at mas lalo akong natakot ng malapit na sya sa akin..Kaya kahit masakit na talaga ang paa ko tumakbo lang ako.
Na parang ito na lang ang nag iisang paraan para makatakas sa demonyong iyon.

Pero sa pag harap ko ,isang pangyayari ang di ko inaasahan na mangyari.

BOGSH!!

Dahil sa malakas na empact, tumilapon ang katawan ko sa isang malamig na semento.Pain excruciate to all my body parts.I tried to stand but I just cant.Then na realize ko,naliligo na pala ako sa sarili kung dugo.

And maybe because of losing a lot of blood.My body get even weaker at ang piluka ng mata ko ay bumigat.I tried to open my eyes but I just cant,even I want.

Then a question suddenly popped out in my mind

Is it the end of my life?!