Morii: Shield Of Anger (BS3)

kabanata 5

Halos mapamura ako nang makita ko ang orasan. Shems. Maiiwan na ako ng eroplano, kailangan ko pang ma orient.

Maybe the bus already passed.

Napapikit ako nang damahin ang malamig na tubig na umaagos sa shower. Hindi ko na inabala ang sarili ko na mag shampoo. Unang beses ko palang na malalate at sa dream job ko pa.

I gulp. Nilingon ko ang kalapit na pintuan ng kwarto ko. Tulog pa si Kyl... Hindi parin bukas ang pintuan ng guess room, mukhang kahit si Khaning ay tulog parin.

Nag madali akong mag ayos habang paulit-ulit na tinitignan ang orasan. Mahinang hinihiling na bumagal ang oras doon.

"Anong nagkamali ka ng bigay ng sched?" Saad ko habang nag nagmamaneho.

Hinilot ko ang sintido ko ng makita ang kumpulan ng sasakyan sa harap ko. Shems. Ngayon pa?

'Si Ivy kasi dapat 'yung mag bibigay ng sched. Kaso hinatiran nya si Sir Hans ng pagkain sa DAL kahapon—' Hatala ang kaba sa boses nya.

"Kailan mo pa nalaman na mali 'yong flight schedule na narecieve ko?" Kunot noong tanong ko.

'Kagabi pa. I tried to call you but you didn't answer... Esha——bilisan mo na nandito si sir-'

Namilog ang mata ko. "Nasa department nanaman natin?"

'Hindi ko rin maiintindihan kung bakit lagi syang nandito——basta bilisan mo nalang. Sorry talaga.'

"Okay lang." Nilingon ko ang labas ng bintana. Nag kabuhol buhol ang mga sasakyan.

"Aabot naman siguro ako." Pilit kong pinapaniwala ang sarili ko, gamit ang mga katagang 'yan.

'Sorry talaga, Esha.' Rebecca said.

Napanguso ako ng indahin ang pagkulo ng sikmura ko. Aabot sana ko kung alam kong hindi 5 kundi 4am ang flight ko.

Bakit wala manlang akong narecieve kahit email lang or any message sa crew app. Ni position ko sa eroplano ay hindi ko alam. Shit. Ngayon nagsisisi na ako kung bakit ako uminom kagabi.

I sigh. "No. It's okay."

Napabuntong hininga ulit ako bago ko patayin ang tawag.

Ilang beses akong napakurap habang pinagmamasdan ang kaka take-off lang na flight. Shems.

Marahas akong Napalunok bago ko takbuhin ang loob ng Airport. Hindi naman 'yon ang aircraft na sasakyan ko baka umabot pa ako—

"Esha Doroja go to the executive office please." Ilang beses panga inulit 'yon.

Shit. Why it seems big when it comes to me? Bakit i-annanounce pa.

Napauwang ang bibig ko nang maglakad ako papuntang office. Para akong binuhusan ng malamig habang nasa harap nang pintuan ng office ni Hans.

I will going to face this captain, again.

"Enter the room. I can see you." Saad ng isang baritonong boses. Halata ang pagkainis sa bawat salitang sinambit nya kasabay ng diin.

I gulp. Nangingig ang kamay ko ng hawakan ko  ang doorknob. It's my first time to lost my flight. Hindi naman siguro ako matatangal sa trabaho sa unang beses pero kasi.... It's DIA.

It's DIA, it's different.

"Good morning, s-sir." Pilit kong inayos ang boses ko. He's aura is very intimating.

I gulp. Nilingon ko sya. His veins popping out. Napabuntong hininga ako bago lumapit sa kanya.

My lips were trembling but I manage to face him. Pinanliitan nya ako ng mata. His ocean blue eyes were looking at me. And it's deep, dark eyes. Damn.