Morii: Shield Of Anger (BS3)

kabanata 3

Napabuntong hininga ako nang tumingin ako sa labas ng bintana. Hindi parin nahinto ang pagbagsak ng ulan. Ngumuso ako nang balingan ko ang TV. Wala paring announcement ng cancellation na flights.

It's 6 am and Kyl leave at 4. Wala talagang kapaguran ang babaeng 'yon. Lalo na nang malaman nya na may nakasidente kaninang madaling araw. Hindi na nga nya nagawang mag Almusal ih. Hindi naman 'yon nag papabayad, lalo na alam nyang walang kakayahan ang tao. Pero gagamutin parin nya. That's her attitude, that makes every person love her.

"Rebecca." I said as she answer the phone call.

Inilapag ko ang cellphone ko sa harap ko, bago ko muling buhayin ang makina ng sasakyan. Hindi ko maiwasang lingunin ang labas kung saan kitang kita ang ang malakas na paghampas ng hangin.

'Hey! Nasan ka na?'  Malumanay na saad nya. Bakas sa boses nya na kakagising lang nya.

I gulp. Pasimple kong nayos ang scarf ko habang ang isang kamay ko ay nanatiling nasa manibela.

"Marami ng tao jan?" I yawned. "Ang Sarap pang matulog. Lalo na bumabagyo, pakiramdam ko hinihila ako ng kama ko"

I heard a laugh from her line.

'Bilisan mo gaga, galit na si Ivy. Ang daming reklamo ng mga tourista ih. Tapos nagwala pa 'yong isang pasahero.'

Mukhang kagaya ko ay hindi rin sya kinakabahan. I mean, it's our duty to make the passengers comfortable. But it's DIA. It's different.

I pout. "Malapit na ako" 

Pilit kong dinilat ang mata ko. Shems. I really hate this kind of weather. It makes me sleepy.

Pinark ko sa malapit ang kotse ko. Nakita ko naman agad ang sasakyan ni Ivy kaya itinabi ko nalang iyon doon. Thankfully there is a lot serve for airport crew. Lalo na ang DIA. Sobrang laki ng space para sa parking lot ng mga employees nito.

"Ivy!" I call as I enter the airport.

Nilingon naman nya ako. Nanatili ang walang emosyon nyang mukha. Halata narin ang pagkainis nya sa mga pasehero na lumalapit sa kanya para mag tanong, pero ngumi-ngiti nalang sya habang sinasagot ang mga tanong nila.

We need to be calm always, lalo na pag ganitong sitwasyon. Dahil ang buong pangalan ng DIA at DAL ang nakataya, sa kung ano man ang magiging ugali namin. That's why we always need to be proffesional.

Hinila nya ako ng tuluyan kaming mag kalapit na dalawa.

"Thank god you are here. Tuloy ang flight today." She whispered. "Pero dahil delay yung first batch. Nagkakagulo nanaman ang schedule nila."

I chuckles. "Aren't you expecting This one." I pat her shoulder. "Natural, bumagyo ih. Parang baguhan ka naman sa industriya."

Ngumuso sya. Napahinto din ako ng huminto sya. Mukhang stress na stress na talaga ang isang to.

"Sobrang hustle lang kasi. My god." Nilingon nya ang paligid. "Nasa DIA tayo nag tatrabaho. It's the largest airport in the world under, the most powerful airlines—"

"Exactly!" I exclaimed. "Kaya nga hindi ko maintindihan kung bakit ka naiistress." Tinapik ko ang pisnge nya.

She smile. "Kasi naman..." Biglang simigla ang reaksyon ng boses nya. Parang may naalala 'to.

"Dadating si Hans ngayon dito. Lagi kasing nandito yun pag may gantong ganap!" Pinagdikit nya ang kamay nya na parang kinikilig ng sobra.

Gusto kong masuka sa paraan ng pagsasalita nya. "Love sucks. May jowa na daw ah
" I chuckles.