Morii: Shield Of Anger (BS3)

kabanata 29

Napabuntong hininga ako nang tuluyan na akong makaland sa Pilipinas. Nilingon ko si Hans na nakasunod sa likod ko. Halata ang pamumula ng ilong nya. Bagsak balikat syang naglalakad habang nakayuko.

"Nasa Japan ang luggage ko-" I almost whisper.

Nag angat sya ng tingin. Gusto kong iiwas ang tingin ko. Ang mga mata nya ay ibang iba noon. Puno ng lungkot 'yon. Hindi ko alam kung bakit ako yung nakakaramdam ng guilt. Eh hindi ko naman kasalan ang bagay na 'to.

"Pinapakuha ko na." Mahina nyang saad. "Ipapadala ko nalang sa bahay nyo-"

I nod. "Sige." Nilingon ko ang likod ko. "Alis na ako-"

"Ihahatid na kita." Mariin na saad nya.

"Tara na" Hinila nya ang kamay ko papalapit sa kanya.

"Kaya ko naman umuwing mag-isa." Sinubukan kong alisin ang kamay nya mula sa pagkakahawak saakin ngunit Di ko tuluyang natanggal.

He look at me. "Okay lang na magalit ka sakin kasi kasalanan ko naman." he sigh.

"Pero hayaan mo akong gawin to kasi responsibilidad ko to."

"Hindi na ngayon-"

Mabilis syang umiling. "It takes two people to build and break a relationship."

"Hindi pa kita sinusuko at wala akong balak na sumuko."

Kinagat ko ang pangibabang labi ko habang nakatingin sa kanya. Parang may humaplos sa puso ko habang pinapanood syang pag buksan ako ng pinto. Halatang pagod na ang mga mata nya.

"Sige na" He look at me. "You need to take a rest." Malumanay na saad nya.

I sigh as I enter the car. Umupo na ako sa front seat. Wala na rin akong lakas para makipag talo pa sa kanya. Tahimik kong kinabit ang seatbelt ko nang isara nya ang pinto.

"You never been this quiet." His voice crack.

Ang buong atensyon nya ay nasa kalsada habang nagmamaneho.

I smirk. "You made me shut my mouth..." I gulp. "Then you will complain."

Napapikit ako nang ihinto nya ang sasakyan. I sighed. Ilang minutong natahimik kami pareho. Wala akong naririnig na kahit ano kung hindi ang ingay ng mga sasakyan sa labas.

"How long we will be like this?" Mahinang tanong nya.

"It pains me alot seeing you treating me like that-"

I bitterly laugh. "You are not the one in pain here."

Napabuntong hininga ako nang idilat ko ang mata ko. Nag-iwas ako ng tingin nang mag salubong ang mata namin.

"I want to go home." Mahinang saad ko.

I look at the window pane. I see how the rain falls. Mahina hanggang tuluyang lumakas. I gulp. Napakalumbaba ako habang nakatingin dito, may mga tao na nag aantay ng mga masasakyan ang ilan naman ay nagmamaneho ng sarili nilang mga sasakyan. Mayroon ding mga taong nag aagawan ng jeep na masasakyan.

"I want to spend long time with you." Mahinang saad nya sa kalagitnaan ng byahe.

I sigh. "I want to rest and I can only do it without you-"

I heard him laugh bitterly. "How unfair it is. That you can do it without me but I can't do the same thing without you."

Napalunok ako bago mag iwas ng tingin. He making it more painful for us.

I sigh. "Dito nalang ako" Nilingon ko ang labas. Hindi ka kalayuan 'yon papunta sa bahay.

Hindi ko na inintindi ang sinasabi nya at bumaba na ako ng sasakyan. May iilang mga tao ang napapadaan doon. Nakayuko lang ako habang ang lalakad papalapit sa bahay. Ramdam ko ang tingin ni Hans mula sa malayo. Alam kong hindi parin sya umaalis.