SADİST 2

6.Bölüm

HERKESE TEKRAR MERHABAAA :) GEÇEN BÖLÜMDE NE ARA HAMİLE KALDI DİYE ÇOK SORAN OLMUŞ. BEN KÜÇÜK OKUYUCULARIMIZ OLDUĞU İÇİN O SAHNELERİ YAZMIYORUM :)  HERKESE KEYİFLİ OKUMALAAR. 

DORUK'TAN

''peki şimdi ne yapmayı planlıyorsun?''

Utku'nun sorduğu soruyla kafamı eğdim. ne yapacağım belliydi. o itlerin hepsine bunun bedelini ödetecektim. abi dedikleri her kimse saklandığı delikten çıkaracaktım.

''Ateş'in yanına gideceğim''

''Doruk... Bulut uyanamayabilir. buna hazırlıklı-''

''ÖYLE BİR ŞEY OLMAYACAK UTKU! Bulut uyanacak.... başka yolu yok. o yoksa bende yokum.''

''bırak bende geleyim. elbet bir yardımım dokunur. Bulut'un neden bu halde olduğunu biliyorsun değil mi? her şeyi kendin halletmeye çalıştığın için bu halde. belki de hiç uyanamayacak. bırak yardım edeyim. amcasından kaçarken sana kimin yardım ettiğini ne çabuk unuttun. Kerem'in yerini kimin bulduğunu... Doruk; Bulut'u ben de çok seviyorum. onun için her şeyi yaparım. bırak yapayım...''

başımı belli belirsiz salladığımda bana gülümsedi. doğru söylüyordu. Utku'nun bağlantıları kuvvetliydi. bu işte Ateş'ten daha çok işe yarardı. Utku ile telefonlarımız aynı anda çalmaya başlayınca birbirimize kısa bir bakış attık. 

''Beril arıyor''

beni de Selin hanım arıyordu. kızına ne olduğunu duyarsa kalpten giderdi ancak Demir beye de bu durumu haber vermeliydim. artık iş sadece benim meselem olmaktan çıkmıştı.

''Utku; Beril'e söyle Nazlı'yı da alıp bizim eve gelsin. ben de Selin hanıma Demir beyi de alıp gelmesini söyleyeceğim. hepsine birden açıklarız. sonra da yolumuza bakarız''

Utku kafasını sallayıp telefonu açarken ben de Selin hanıma ne yapacağını söyledim. oturduğum hastane koltuklarından kalkıp Bulut'un kaldığı odaya doğru ilerlerken bataklığın içinde yürümeye çalışıyordum sanki. ayağımı her bastığımda geri çekmek için büyük çaba sarfediyordum. kapıyı açtığımda onu öylece yatakta, kablolara bağlı bir şekilde görünce dengem sarsıldı. yatağın yanında duran koltuğa kendimi bırakıp derin bir nefes aldım. hayatımın hiç bir döneminde bu kadar çaresiz hissetmemiştim. her zaman onu koruyacağıma inandırmıştım kendimi. herkesten, her şeyden.... ama kendimden koruyamamıştım. öfkem ve nefretimin onu çepeçevre sardığını farketmemiştim. iğnelerle delik deşik ettikleri eline baktım. 

''Bulut.... asi kızım benim. böyle yatmak sana hiç yakışmıyor. bir süre dinlenmen için zaman veriyorum sana... oradaki herkesle savaşıp geri gel. pes etmeyeceğini biliyorum.... benim tanıdığım buz prenses savaştan kaçmaz...''

yüzüm tekrar ıslanırken derin bir nefes daha aldım ve yüzümü ellerimle kuruladım. ayağa kalkıp odadan çıkarken adımlarımı hızlandırdım. Utku dışarıda arabaya yaslanmış bekliyordu.  beni görünce doğrulup arabanın kapısını açtı ve sürücü koltuğuna geçti. Bulut uyanmadan bu olaylardan kurtulmamız gerekiyordu.

**

''neden herkesi buraya topladınız? Ateş nerede? Bulut nerede? ''

Nazlı'nın sorduğu soruyla etrafıma göz gezdirdim. Selin hanım Demir beyin ellerini tutmuş sık nefesler alıyordu. Beril Utku'ya soru sorar gibi bakıyordu. Nazlı ise endişeliydi. Özlem Dünya'yı kucağına almış, neden burada olduğunu sorguluyor gibiydi.

''Bulut...''

''ne oldu kızıma?!''

Selin hanım korkuyla ayağa kalkarken Demir bey onu zorla yerine oturttu. ancak gözleriyle beni sorguluyor gibiydi.