When All Lies Fade

11

"Luh, parang tanga to!" 





Agad akong dumepensa sa sinabi at sinapak ang kaliwang braso niya. Tumatawa pa rin siya sa akin kahit hinihimas niya ang sakit. I rolled my eyes at him. 


"If you could see your reaction, dude. I swear, it was hilarious!" I crossed my arms, still pissing me off. 

I mocked him and still laughing at me. "Paano ba naman kasi, parang diring diri ka sa akin tapos crush mo pa ako." 

Tinignan ko siya ng masama at nag-inat muna ako. "Oo na, crush kita. Happy ka?" 

He chuckled and his face went serious. "No. Hindi porket may gusto ka sa akin, aabusahin na kita? Syempre, hindi! You're not a slave, fam..." 

He turned his body and hold my both shoulders. "You deserve someone. At hindi yung fuck boy sa campus niyo?!," 

Napasapo ako sa noo ko nung sinabi niya ang salita na yun. "Ano ulit pangalan nun? Rey? Reynaldo? Aba! Tapos, yung nang ghosting pa? Sino ulit yun?!" 

I groaned in frustration, recalling my exes. "Angelo? Diba nakilala mo yun sa org niyo?!" 

He kept mentioning those names. Sasapakin ko na 'to eh! 

"Pwede ba? Kalimutan na natin sila?! Di ka makamove-on, teh?!," Napamewang na ako nang harapin siya. "Oo, tama ka nga. Si Reynaldo nga yung tinutukoy mo na "fuck boy" then, si Angelo, ayun.. umamin lang naman ako na gusto ko siya kasi, hindi ko na kayang itago ang nararamdaman ko eh,"  

Napasandal ako ulit sa pintuan ng kotse niya. "Oh tapos? Di ba iniyakan mo yun? Anong napala mo dun? Diba, wala?!" 

"Wag mo nga akong sigawan!," Muntik ko na siyang masampal sa mukha. 

Napasimangot ako. "Masama bang umamin? Porket aamin, gusto na maging jowa?! Diba ba pwedeng awa? Char." 

Ngumisi siya sa akin. "See? Kaya ka nasasaktan kasi, madali kang naniniwala sa mga sinasabi nila. You're so naive. Marupok ka!" 

"Oo na, marupok na ako! Sabagay, kung sino pa matalino.. siyang bobo sa pag-ibig." Sinipa ko na lang ang bato gamit ang sapatos ko. 

He sighed. "Hindi ka, bobo. You're easily get hooked with those sweet words and eventually, get attached." Sumandal na rin siya sa pintuan ng kotse. 

"Maybe, maybe I was." 

"Still, look on the bright side. Maganda ka, matalino, easy to get along with, optimistic! Nasa iyo na ang lahat, fam. Kaso, the problem is, sumugal ka but, they didn't." 

"And that's not love, right?" 

He nodded. "To you, it's love. But for them, it's just testing the waters. You know? Tamang collect, landi responsibly. And if they don't see that thrill, they'll leave." 

"Just like what you did to her?" Tinaasan ko siya ng kilay. He swallowed.

"That's different. It was my fault, anyway. She didn't deserve that," He frowned this time. 

"Eh bakit mo pa kasi pinakawalan, kung sa tingin mo na, she's the one?" I asked. 

He shrugged. "Well, sometimes it's better to let go rather than saying goodbye." 


Everything went silent. "Did you still love her?" 

"Of course. 4 years yun, Kj. Marami na din kaming pinagsamahan and that still hits me. She changed me to become a good man.. for someone else but I chose her to let go. I wasn't scared the time she left me and the moment I knew that she wouldn't begging for love, I suffered. A lot. Araw-araw kong pinagsisisihan ang sarili ko sa pagbitaw ko sa kanya. She lift me up but I didn't see her.. with me. I'm so selfish." 

Biglang napaluha siya sa mga sinasabi niya at ako rin. Niyakap ko siya nang mahigpit at humagulgol siya sa balikat ko. 

"I still love her. I really do. Fuck!" 

I hushed him, still he was sobbing. "Iiyak mo lang yan. Nandito lang ako." 

"You know I hate goodbyes. But why?!" 

He cried. A lot. I patted his back, reassuring that everything's gonna be alright. Ngayon ko lang nakita ang childhood best friend ko na sobrang umiyak nang dahil sa pinakamamahal niyang babae.  

Once we both pulled away from hugging, he wipe his tears away. "How about you? Bakit ka umiiyak kanina?" 

Agad akong umiwas ng tingin sa kanya. "Likewise. The girl who always stabbed behind my back." 

"Ah, that Andrea?" He chuckled. "Walang kupas pa rin yung kupal na yun? Hindi pa rin siya tumitigil sa pang-aaway sa'yo?" 

I nodded. "Eh yung friend mo na si Cee Jay at Jay-r, diba same organization kayo? Right?" Pagtatanong niya ulit. 

"Oo. None of them stopped us. Mas kinampihan pa nga ni Cee Jay si Andrea then si Jay-r, taga tawa lang sa nangyari. What a mess." 

Ngumisi ulit siya. "You don't deserve those assholes. Ang dapat sa kanila, binabaon na yan sa lupa." 


I didn't say once more. Tahimik lang kami na magkatabi ni Spencer sa sandalan. Napaisip-isip ko, kung sino pang mabait.. ay yun pa ang matinding magalit. Tipo na rin na ang dami mo nang ginawang tama pero ang nakikita nila ay ang kamalian mo hanggang sa, mga tinuturing mong mga kaibigan, ay sila pa ang sisira sayo. Wala na bang saysay para mamuhay sa mundong ito? Lahat naman tayo pantay-pantay, di ba? Bakit ginagawang pang kumplikado? 


Niyakap ko ang katawan ko dahil sa lamig at napansin ni Spencer yun. Hinubad niya ang kanyang Athletic jacket at pinatong niya sa balikat ko. 

"Lamigin ka ba?" Tanong niya. 

"Bakit? Teka, pick-up line ba 'to?" 

Natawa siya ng bahagya sa tanong ko. "Hindi. Napansin ko lang kasi, hindi ka naman ganyan dati eh. Di ko sure." 

"Ahh, malamig naman talaga. Tsaka, ang tagal na natin nakatambay dito." 


Ako din mismo hindi rin sure sa sinabi ko. Nagkasalubong ang mga kilay ni Spencer sa akin. Nagulat din ako ng lagyan niya ang kanyang palad sa noo ko. Nagtaka siya ulit kung bakit ang lamig ng katawan ko at samantala naman siya ay normal lang. 

"Did you take meds?" 

I blinked twice. Did I? "Oo," Baghayang nagiisip pa ako kung uminom ba ako ng gamot. "Yesterday? Hala, shit! Nakalimutan kong mag-take." 

Nagpanic ako bigla at hinawakan agad ni Spencer ang pisngi ko. "Let's get you home and take a rest." 

I nodded and didn't try to talk. He helped me get inside of his car, covering my head with his hands para hindi ako mauntog. He make sure that I am settled. Agad siyang tumakbo sa kabila para magsimulang magmaneho. He pulled the hand brake, slowly and stomped the gas pedal. 

I shivered and he noticed that. His left hand was on the steering wheel and his other hand was holding my both hands. Pangamba at takot ang nababasa ko sa mga mata niya. I half smiled at him. 




When we reached the city, he pulled his hand brake again as we stopped by at the Mercury drug store. Nagpaalam muna siya saglit at iniwan ako sa loob. I watched him going inside. 

I can't even feel my heartbeat already. Parang nanghihina na ako. I even somehow try to squeeze my butt in. After a minute, I saw Spencer getting out the drug store. I could feel my eyes are about to shut. 

"H-how did you get those? Y-you.. They need a prescription for my meds. How is that even possible?" I stuttered. My mind was still functioning but my body wasn't. 

He sighed before he hushed me using his finger. I pouted. "Please, stop talking. It won't help you that. Get some sleep while I'm driving." 

I nodded again. I heard that he muttered a curse as I drifted off to sleep. 





The moment that I opened my eyes, I was already in my bed. I turn my head and saw Spencer, sleeping. Nakaupo siya sa swivel chair ko at nakasandal sa wall to support his weight. He was peacefully sleeping while his arms crossing. I slowly get up from my bed to check him. Medyo, nahilo ako pagkatayo ko at minasahe ko ang sentido ko. 

I put some slippers on and approached him. Nagising siya nang malaman niya ang presensiya ko. 

"How are you feeling?" He asked in a hoarse tone. 

Nakatulala lang ako sa harap niya for a minute bago sumagot. "Anong oras na?" 

He chuckled. "Oras na para matulog ka ulit." 

I rolled my eyes at him. "Di nga? Nagugutom ako eh." 

He sighed, waiting for him to get up. He looked at his designer watch. "Actually, it's 4:30 in the morning. What do you want to eat?" 

"Oatmeal." 

Umiling siya. "That's not a proper meal," Tumayo siya at binuksan niya ang pintuan para sa akin. 

"Eh ano iluluto mo para sa akin?" I asked while we're walking along the hallway going to the Main kitchen. 

"Syempre, pagkain. What else do you think its edible? Diba pagkain lang." Sarkastikong sabi niya. 

I mimicked at him and went to the Dining table to sit. I watched him getting food inside the fridge and waited for him. Habang abala siyang magluto ng pagkain para sa akin, bumalik ako kaagad sa kwarto ko para kunin ang phone ko. 

Nanlaki ang mga mata ko ng nakatanggap ng mga sangkatutak ng notifications from JPMAP group chat, 5 telegram chats from Jae, 7 missed calls from Nic, some from Dein's friends and 10 missed calls from Dein. Some are media notifications regarding of my recent post. 

"Does my mom knew about it?" I asked Spencer while he was cooking.

He nodded. "Yes, and even Tito. Actually, alam na ng lahat except your friends... Isama mo pa si Dein." He replied was cold when he mentioned Dein's name, still not looking at me. 

Napakagat ako sa labi ko. "What did they say to you while I'm sleeping?" 

Nag-saute na siya ng gulay gamit ang sauce pan at hininaan ang apoy into a medium heat. "Alagaan muna kita habang wala pa sila at si Tito baka bukas pa uuwi. And Patrick," 

I lifted my chin up when he mentioned my half-brother, Patrick. "Actually, he visited you earlier. I witness him panicking when he saw you unconsciously on your bed." 

"Really?" 

"Really." Then he went back to focus again from cooking. 

Akala ko galit yun sa akin, mukhang nagbago din pala ang puso niya. "How long did he stayed?" 

"I guess, an hour. Umalis din siya nung medyo nagsasalita kang tulog and that's the time he went off na." 

I was sleep talking? "Ano daw pinagsasabi ko?" 

He chuckled. "Dude, that was the same words I asked. Hindi na siya nagsalita after, ah basta nagpaalam siya after niyang sabihin yun sa akin." 

Sana hindi Resorts World Manila ang sinabi ko ah? Labas ako dun. 


Hindi na din ako nagtanong ulit kay Spencer habang abala siya sa pagluluto. Binuksan ko ulit ang phone ko at nagtipa ng sagot sa kanila. After that, I sneaked and took a photo of Spencer cooking. I giggled at myself and put a caption saying,  

My personal nurse, half chef. Everyone!!! 


I put down my phone at the top of the table. I saw Spencer holding a plate. Nilapag niya iyun sa harapan ko at binigay ang utensils sa akin. 

"Hindi mo ako sasabayan?" 

He shake his head off. "No, I'll be watching you." 

"Dude, that's creepy. So, papanuorin mo lang akong kumain?" 

He nodded immediately. "Baka kasi, mabulunan ka. Bat ba ang dami mong tanong? Kumain ka na diyan. Pagkatapos mo, bibigyan kita ng gamot. Okay?" 

"Okay, master." I joked. 




Nang matapos kumain, iniwan ko na Spencer na maghugas ng pinagkainan ko. Hindi na din ako nakipag-away kung bakit ayaw niya ako na gawin ko yun. Eh kaya ko naman talaga at alam ko ang gawaing bahay kahit papaano. 

Pumasok na rin ako sa loob ng kwarto at nagpasya na yayain si Spencer na manuod ng k-drama sa Netflix. Niyaya ko si Spencer pero ayaw niya pumasok kasi baka ano isipin ng mga katulong pag sa kwarto pa kami nanunuod. Hindi naman ako makatanggi at may point naman din siya kaya naisipan ko na manuod na lang kami sa Living room. 

Binuksan ko ang Flat screen tv sa Sala at diretsong binuksan ang Netflix. Sinigawan ko pa si Spencer galing dito para samahan akong manuod. Parehas kaming nakaupo sa carpet habang ang ulo ko ay nakasandal sa balikat niya at ang kanyang kamay naman ay nakapatong sa Sofa. 
Habang tumatagal na rin ang panunuod namin, unting-unti nang pumipikit ang mga mata ko at hanggang sa nakatulog ulit ako nang katabi siya. 



Nang binuksan ko ang mga mata ko ulit, nagising na lamang ako na nasa higaan ako ng bedroom ko. I scanned my surroundings and may nakitang iniwan na note sa table. Binuklat ko yun at binasa, 


Hey fam, 

I'm sure that you'll read this when you wake up. At hindi na kita ginising after mo akong lawayan. Alam ko naman na you're tired already and you deserve a rest for awhile. 

Anyway, nagbilin ako kela Ate Mercy na bantayan ka bawat oras at bigyan ka ng gamot after you eat. I promise that I'll be watching you kaso, I have errands pa but, I'll be back as possible! xx


- Spencer 



I smiled at his words pero natatawa ako sa panget niyang penmanship. Binalik ko ulit ang papel sa table at naisipang basahin ang notifications. Nireplayan ko muna silang lahat at sinabi na, 'ayos lang ako at nagpapahinga lang dito sa bahay'. At huwag na sila kamong mag-alala dahil, Spencer take good care of me. 

Laking gulat ko ng mapunta ako sa Instagram and went though IG stories. Napatayo ako galing sa higaan ko at sumandal sa wall. The moment I clicked Dein's instagram account, I saw him getting wasted. He was drunk. 

My eyebrows scrunched up together when I saw him with a random girl he just met in LA. I could hear my heartbeat so fast. I instantly clicked all his stories na halos puro dot na lang. 

I stopped when I saw something that triggers me. My heart shattered into million pieces. I use my thumb to hold that photo, couldn't get off that photo. I was panting heavily. 













Dein was having a good time with this girl named, Grace. He even kissed her. What a two timer.