TFGAM 2: Five Gangster's Love

CHAPTER 20

JEA'S POV

"Sigurado ka na ba dito, Queen?"

"Yes, Aira." I smiled sweetly.

Nasa harap na kami ng bahay namin.

Yes. Handa na akong harapin ang lahat.

Pero hindi ko alam kung ano bang mangyayari sa mga susunod. Kahit na nanganganib ang mga buhay nila sakin, gusto kong sabihin pa rin ang totoo.

Nag door bell ako at agad naman itong nabuksan. Bumungad samin si Xyrix.

He smiled at me. Hindi ko alam kung kinakabahan ba siya o natutuwa. Hahahaha, minsan talaga ang hirap niyang basahin.

Tumuloy naman kami sa living room, at nandoon lahat sila. Ang parents ko at ang limang gangsters.

"Maupo ka, iha." sabik na sabik na sabi sakin ni mommy. Bago yon, niyakap niya ko ng mahigpit. Grabe miss na miss ko siya. Gusto kong umuyak pero pinigilan ko.

Kasama ko nga pala si yaya at Aira. Gusto ko, sa pagbalik ko dito, kasama ko pa rin sila. Dahil ako na lang ang meron sila.

"Ah, by the way, she's my yaya. Siya na nag aalaga sakin simula noong naaksidente ako and this is Aira, my best friend. Gusto ko sana na kasama ko sila sa pagbalik dito, wala na kasi silang pamilya parehas." I smiled awkwardly.

"Ofcourse iha. Anything you want." sabi ni daddy.

"Jea, can you.. tell us what happened to you all this years?" my mom said.

I look at them trying to remembering kung paano ako nagsimula ulit.

Oh yah. Can I tell them I am paid killer? No. Siguradong itatakwil nila ako.

"Uhm, ma'am.. Baka po ma-pressure si Jea." sabat ni yaya.

Thanks, yaya. Buti na lang nandito ka.

"Okay. I'm sorry. It's just that.. Nevermind." sagot ni mommy kaya nginitian ko nalang siya.

"Basta masaya kami na nakabalik ka na, anak. Sobra sobra kaming nangulila sayo." dad said.

No. My tears. Wag kang iiyak, Jea.

"Gusto ko pong magsimula ulit tayo. Hindi pa naman po siguro huli ang lahat, di po ba?"

"Oo naman! Halika kayo, let's eat." masayang sagot ni mommy.

Pagkatapos non, kumain lang kami. Nagkwentuhan at kung ano ano pa. Napag kwentuhan namin ang mga nangyari noon. Grabe, ang layo na talaga ng narating ko kesa noon.

Parang noon, isa lang akong spoiled brat na anak ng mga Won. Isang maattitude na Jea Fay Won. Pero ngayon? Haaaaay. Buhay nga naman..

Hinatid nila mommy si Aira at yaya sa mga magiging kwarto nila at ako naman, nandito sa dati ko pa ring kwarto.

Naupo ako sa kama ko. Tila bumabalik ang nakaraan. Na sana pala hindi na lang nangyari.

"XYRIX..." Bigkas ko.

Bigla naman may kumatok sa pinto kaya agad ko itong binuksan para tignan kung sino ito.

"Hi, Fay. Can we... talk?"

Yes, Xyrix. Siguro panahon na to para mapag usapan natin ang mga nangyari noon.

I let him enter to my room. Give him seat so we can start talking.

"Anong pag uusapan natin?" tanong ko ns kunwari'y wala akong idea sa pag uusapan namin.

"Do you remember anything about us?" he asked.

Why would I remember our past? Kahit sino, hihilingin na sana hindi na lang nila maalala ang ganong nakaraan kung ganon kasakit yon.

"That you left me because you were engaged with Liana?"

"I know you're still in pain. Wala naman na kami eh. Hindi natuloy ang kasal namin dahil sumama din siya sa totoong ama ng anak niya na ni-rape lang naman siya."

"At sa tingin mo, porket naghiwalay na kayo, babalik tayo sa dati?"

"Why not? We can start again. Wala nang magiging hadlang satin, Fay. Maayos na ang lahat."

How can he say that? Maayos na ang lahat? Fuck. Palibhasa hindi niya alam ang nangyayari ngayon. He have no idea, na ako, na mahal niya, ang kikitil sa buhay niya.

But... I can't...

My tears started to fall as I remember what Chesca and I have dealed.

"We can't, Xyrix."

Kita ko ang pagtataka sa kanya mukha.

"Why not, Fay? Is there anything na pwedeng makahadlang pa satin? Ano? Sino?"

"Walang hahadlang, Xyrix. Walang iba. Pero sorry, hindi na ikaw. Hindi ko na gusto pang masaktan ulit o magsimula ulit kasama ka. Marami na kong plano at hindi ka na kasama don."

This hurts me a lot. Lalo na nakita kong tumulo ang mga luha niya. Masakit, oo.

Yung pwede na kayong magsama ulit ng taong mahal mo, pero hindi na naman umaayon ang panahon...