Karanlık Çiçek

Final -part 2-

AQTAII-Cenneti Müjdeleyen

Dedem kapıda belirdiğinde ister istemez gözlerim doldu.

-Sakın ağlama mahvederim seni dedi Su. Ona gülüp dedeme döndüğümde. Büyük bir hayranlık ve şaşkınlıkla bana bakıyordu. Onun da anında gözleri dolarken
-Dedem dedim titreyen sesimle.
-Mina'm dedi gözlerinden yaşlar süzülürken. Benim de gözümden yaş akarken büyük bir sevgiyle kucaklaştık.

-Melek gibi olmuşsun güzel kızım dedi ağlayarak.
-Sende bu takımla çok yakışıklı olmuşsun dedim dedim titreyen sesimle.
Benden ayrılıp usulca önce benim sonra kendi gözyaşını sildi.
-Benim küçük güzel Mina'm büyümüşte evleniyor mu? dediğinde bir damla daha aktı gözümden.
-Ben hep senin küçük Mina'n olarak kalsam olur mu? Ağlayıp gülerek tekrar sarıldık.

-Allah bahtını hep açık etsin güzel kızım yüreğine bir damla göz yaşı vermesin. Senin ayağına taş deyse benim canım yanar. Allah seni hep güldürsün. Yüzün gibi ömründe güzel olsun yavrum. Ben Barın'ın gözünde seni senin gözünde Barın'ı gördüm. Sizi önce Allah'a sonra birbirinize emanet ettim. Hep mutlu olun. dedi Elini öpüp tekrar kucaklaştık dedem boynuma gösterişli ama sade bir gerdanlık takıp gitti.

-Gelinlikle bütünleşti dedi Su.
-İyiki tüm malzemeleri su geçirmez seçmişim yoksa gitmişti güzelim makyaj dedi Azra
-O kadar para baydı enişte bi zahmet. dediğinde güldüm.
-Gel bi pudra sürelim yine dediğinde göz devirdim. Yanıma gelip pudrayı yüzüme sürdü.
-Buziçem diye bir ses duyduğumda yerimde kaskatı kesildim.
-Sürmek için biraz acele ettim sanki dedi Azra ve önümden çekildi.

Görüş açıma Feza girerken tekrardan gözlerim doldu.

Ağzını aralayıp kapattı.

O da büyük bir hayranlıkla bana bakıyordu. Uzun bir süre sadece baktı. Şokta gibiydi.
-Feza'm. dediğimde gözlerime baktı ve gözleri doldu. Onun gözlerinin dolduğunu görünce daha çok gözlerim doldu.
-Nolmuş sana böyle buziçem dedi hayranlıkla.
-Olmuş muyum? dedim küçük bir kız edasında.
-Melek gibi olmuşsun dedi gözünden yaş akarken.
-Feza diyip koşarak sarıldım. İkimizde sarsılarak ağlıyorduk şimdi.

O benim kardeşimdi. Abimdi. Ciğerimin sol köşediydi. Bana hem arkadaş hem abi hem anne hem baba olmuştu. Kimsesizliğimi o paylaşmıştım. Bana aile olmuştu. Düştüğümde ilk o gelmişti yanıma. Yaramı ilk o sarmıştı. Bana dik durmayı öğretmişti. O benim herşeyimdi.

-Benim buziçem büyümüşte evleniyor mu? Lan daha geçen şu kadardın. Okulda haylazlık yapar kızları bırakır erkeklere sataşırdın. Döverdin de. Toplu olarak geldiğinde arkama saklanırdın. Ben onları döverken çekirdek alır bir köşede gülerek izlerdin. Dizin kanardı hep. Önce dikkat etmedin diye kızar sonra yarandan öperek sarardım. dediğinde ağlamam şidetlendi.
-Sen hep benim küçük sakar kardeşim olarak kalacaksın. Bi keresinde televizyonda bu sahne yaşanırken hayal etmiştim sonra buziçem evlenirken biz hayatta ağlamayız ağlayanlara bakıp niye ağlıyor bu salaklar böyle deriz diye düşünmüştüm. Öyle olmuyormuş be Mina'm. Gözümde ilk defa büyümüş gözüktün dediğinde ağlayarak güldüm. Yavaşça ayrılıp yüzümü avuç içine aldı.

-Seni herşeyden çok seviyorum buziçem zaten biliyorsun sen hep benim ciğerimin sol köşesisin. Benim için büyümeyeceksin. Ne zaman dizin kanarsa yanıma geleceksin bende yaranı öperek sarıcam tamam mı? dediğinde hem ağlayıp hem gülerek kafamı salladım. Anlımdan öpüp cebinden çıkardığı bilekliği bileğime taktı.
-A-ama bu annenin Feza dediğimde güldü.
-Evet annemin en güzel sende duracağını düşündüm.
-Feza bunu evlenece-
-2 tane yadigar var annemden biri sana diğeri olmayan evleneceğim kıza dediğinde gözümden bir damla yaş daha akarken güldüm.
-Hadi git arık lan kızın ağlamaktan ciğeri çıktı ben bu kızı böyle bilmezdim dediğinde Su güldüm.
-Harbi hiç ağlamıyordu demek ki hakkını bu güne saklamış dediğinde Azra gülerek kafamı salladım.
-Ben gidiyorum o zaman dedi Feza.
-E git artık.
-Kovuyo musun sen beni küçük fare? diye Azra'yla atışmalarını gülerek izledim. Feza gittiğinde Azra makyajımı düzeltti.