GÜVEN OYUNU (TAMAMLANDI)

Düğüm-1

"Güvenemiyorum." Bu çok ağır bir sözdü Mehmet için. Eşinin gözlerine baktı. Bir anlam veremedi. Korkak ve titrek gözlerle kendisine bakan Efsun'a bu gece ne olduğunu bilmiyordu.
"Seni hiçbir zaman aldatmayacağım." Dedi Mehmet.
"Nasıl bu kadar kesin konuşabiliyorsun?" Dedi Efsun.
"Çünkü seni çok seviyorum." Dedi.
"Hiçbir şeyin kesinliğini gerçekleşmeden bilemezsin." Dedi Efsun.
Mehmet bu afili laflarla iyice sarsıldı. Eşi kendisine gerçekten inanmıyordu.
"Bir oyun oynamaya ne dersin?" Dedi Mehmet.
Efsun'un korku dolu gözleri hayretle baktı. "Ne oyunu?"
"Güven oyunu."
"Saçmalama!" Bu saatte oyun da nereden çıktı?"
"Hadi ama Efsun."
"Saçma sapan bir oyunla neyi kanıtlayacaksın ki?"
"Eğer bana tam anlamıyla güveniyorsan, kendini tereddüt etmeden bırakırsın."
Efsun gözünün kenarıyla eşine baktı.
"Boşver uyuyalım."
Mehmet bileğini sıkıca kavradı.
"Oynayalım, bak göreceksin bütün bu dertlerinin hepsi geçecek."
Efsun Mehmet'in ısrarlı olduğunu görünce üstelemedi. Ayağa kalktı. Yatağın yan tarafında ki geniş alana geldiler. Efsun adeta titriyordu. Mehmet Efsun'un arkasına geçti. Arkasından yaklaşıp boynundan öpünce Efsun ürperdi.
Kulağına fısıltıyla "Gözlerini kapat." Dedi.
Efsun'un gözleri tabloya ilişti. Hafif yamuk bir halde durduğunu fark etti. Gözlerini kapattı.
Bir an için eşinin parmağında evlilik yüzüğünün takılı olup olmadığını hatırlamak istedi ama hatırlayamadı.
"Hazırsan sayıyorum." Dedi Mehmet. Efsun derin bir nefes daha aldı. Nefesini zar zor kontrol ediyordu.
"3!"
Az sonra kendisini eşinin güvenli kollarına bırakacaktı ve eşi de kendisini tutacaktı.
"2!"
Tablo dün akşam yamuk halde miydi yoksa bu gece mi yamulmuştu?
"1!"
Ya bütün bu yaşananalar uyanılmamış bir kabustan ibaretse...
"0!"
Bütün ağırlığıyla kendini bıraktı.

Beğendiğiniz bölümleri hemen aşağıdan oylayabilir, değerlendirmelerinizi yazabilirsiniz. Yazdığım diğer eserlere de göz atabilir, yazdıklarımdan haberdar olmak için takip edebilirsiniz.