~10 yıl önce~
Yetimhane'nin kapısına geldikleri zaman teyzesi küçük kızın ellerini tutarak,
"Bebeğim, artık burası senin evin. Burada yeni arkadaşların olacak." dedi.
°•°•°•°•
Yere düştüğümde , ilk sen beni ayağa kaldırdın. Her ne kadar beni bırak...
Görsel; Kayra Dilerseniz yukarıdaki şarkıyı açabilirsiniz. İyi okumalar.💙
Yağmur damlaları tenime usul usul çarparken, gökyüzünün haykırışları zihnimde yankılanıyordu. Gökyüzü benim için haykırıyordu. İçimdeki yangın, yağmurun tenime değmesiyle daha da körükleniyor. Bazen gökyüzü olmak istersin. Tüm her şey için haykırmak, bazen ise yağmur damlaları ile yaşantıları silip süpürmek ister ve sadece izlemekle kalırsın.
...
Şaşkınlık içerisinde "Kayra!" diye seslendim. Karşısında olayın şoku ile dikilirken, samimi bir gülümseme ile bana sıkıca sarıldı. Bana sarılması ile sarsıldım ve bende aynı şekilde ona karşılık verdim. Daha sonra beni hafifçe geriye doğru çekip,
"Vaay kızım bu ne güzellik. Yurttan çıkmak yaradı desene."
'Hıı hemde nasıl yaradı Kayra bir bilsen. '
"Şey ya, evet aslında çıkalı çok zaman olmadı ama alıştım sayılır."
'Hehe çok alıştın Alisa. Başına gelmeyen kalmadı, bir de alıştım diyorsun.'
"Bir susar mısın artık ya? Rahat bırak beni." "Efendim, bir şey mi dedin?" Kayranın sorusu ile sesli düşündüğümü anladım.
"Ee şey, yok, ben kendi kendime konuşuyordum, öyle. " diyerek olayı geçiştirmeye çalıştım. Kayra önemsememiş olacak ki,
" Ee, neler yaptın bir hafta içerisinde?" diye sordu meraklı mavi irisleriyle.
'Teyzemi buldum, eniştem onu felç bırakmış. İşkenceler yapmış. Bende onu hastaneye götürdüm, eniştem de onu bir türlü kaçırdı ve beni tehdit etti. Sonra da polisler tarafından tutuklandı. Teyzem de ortada yok. '
Tabi ki de bunları demedim.
"Aslında pek bir şey yapmadım. İş buldum ve şimdi de ev arıyorum. " dedim merakını gidermeye çalışarak.
Aaa doğru ya iş. Alisa, nasıl unutursun sen bunu. İşe girdin sen. Bu olaylardan sonra aklımdan çıkmış olsa gerek.
"Ee, sen ne zaman çıktın yurttan?" Sorum karşısında nefes dahi almadan konuşmaya başladı. Oldukça heyecanlı görünüyordu.
"Bugün çıktım. Aslında bir ev veya iş bulmadan çıkmam yanlış oldu. Fakat daha fazla katlanamazdım o insanlara. "
"Haklısın." Dedim anlayışlı bir ses tonuyla. "Peki aklında bir şey var mı? Nerede kalacaksın?"
"Kalacak yerim var aslında. Ev bulana kadar yakın bir arkadaşımda kalacağım. Peki ya sen, nerede kalıyorsun?"
'Teyzemin bakıcısı var. Onun annesi ile bir arkadaşında kalıyoruz. Ve teyzem kayıp...'
"Bende bir arkadaşımın evinde kalıyorum." dedim. Yalan söylemek istemezdim. Hatta nefret ederdim. Fakat olanları henüz ben bile idrak edememiş iken ona anlatmam olmazdı.
*** Bir süre sohbet ettikten sonra, saat çok geç oldu ve eve dönmem gerekti. Beni merak etmişlerdir diye düşünürken, bir yandan da kulaklığımda çalan müzik ile usul usul yağan yağmurda şarkının sözlerini mırıldandıyordum.
"Çiçeklerin kokusu, dalgaların şarkısı, rüzgarın fısıltısı, Bir sana bir de bana." Diyordu şarkının sözleri. Eve vardığımda içeriden ses gelmiyordu. Bu sessizlik beni korkutmuştu. Kapıyı çaldım fakat açan olmadı. Uyudular mı? Diye düşünürken bir anda kapı açıldı.
"Senin ne işin var burada? Lanet herif, senin şuan hapiste geberiyor olman gerekiyordu."
Karşımda duran teyzemin kocası, eniştem. Çok korkuyordum. Fakat bu korkumu belli ettirmemek için sakin ve rahat davranmam gerekiyordu. Bu her ne kadar mümkün olmasa da mecbursun. O benim korktuğumu görüp mutlu olamayacak. Asla!
"Vaay, küçük hanım. Hoş geldiniz. Keşke önceden haber verseydin ya. Tüh hazırlıksız yakalandım şimdi. İçeri girmez misin?" Sesindeki alay, insanı çileden çıkartmaya yetiyordu. Bir insan nasıl bu kadar itici olabilir.
"Senden nefret ediyorum pislik herif. Git buradan!" Ne istiyordu benden, bizden. Ben ona ne yapmıştım? Bu bir şeyin intikamı olsa gerek.
(Kayra'nın anlatımıyla)
Alisayı görmek, ciddi anlamda mutlu etmişti. Beraber eve çıkarız, aynı okullar. Off çok güzel olacak ya. Saat 23.32 ye geliyordu. Yollar bomboştu, yalnızca bir kaç araba vardı.
Yurtta kaldığım zamanlar, bu saatlerde dışarı çıkamazdım. Hep merak etmişimdir, geceleri dışarısı nasıl? İnsanlar bu saatlerde ne yapıyor? Aklımdaki sorular kafamı karıştırırken,
"Alisa!"
Gördüğüm manzara ile ufak bir çığlık attım. O da ne?
Elinde silah olan bir adam, Alisayla konuşuyordu. Alisa korkmuşa benziyordu. Ne yapacaktım ben? Ne yapmalıyım?
Hemen telefonumu almak için çantamı kurcalamaya başladım.
"Ah kahretsin, şarj bitmiş." kendi kendime sinirlenirken, bir yandan da Alisayı izliyordum.
Korktuğu zamanlarda elleriyle oynardı. Sanırım şuan da o anlardan biri.
'Alisayı o adamdan kurtaracağım' dedim ve o ses ile aniden irkildim.
İmdat!..
'Alisa'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da Alisayı görünce korkan kayramız olsun
SELAM! bölüm sonu. Beğenmenizi umuyorum. Belli bir okunmaya ulaşınca bölüm atmayı düşünüyorum. Yorum ve oylarınız benim için çok değerli. Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşmayı unutmayın. Cidden emek veriyorum bir oyu çok görmezsiniz diye düşünüyorum. Kendinize iyi bakın 💙
Bölümü nasıl buldunuz? Sizce eniştesi ne zaman onları rahat bırakacak? Alisa'nın teyzesi nerede?
