Kalıntı

10.BÖLÜM "GÖRÜLDÜ"

Ruhumu karanlığa sürükleyen ışığa doğru yürüyorum...
Neler olacak neler bitecek hiç bilmeden sadece yürüyorum. Ruhumun tekrar eski aydınlığına kavuşması için bunu yapmam gerekiyor. Eski Alisa olmam için bunun olması gerekiyordu. Bunca zaman yaşadıklarım canımı çok acıtmıştı, çok yaralandım ama asla pes etmedim. Direndim,sabrettim artık güzel ve sorunsuz bir hayatım olsun istiyorum. Çok mu şey istiyordum acaba? Bazen kendi kendime düşünüyorum da bunları yaşamasaydın bu kadar güçlü bir kadın olduğunun farkına varamazdın sen diyorum. Bunları yaşadım ve anladım ki ben güçlüyüm ve her şeyin üstesinden tek başıma gelebilirim. Hiç kimseye ihtiyacım olmadan. Yalnız başıma...

***

"Ama sen"

"Gerçekten dışarıdan bakınca öyle mi gözüküyorum? Zengin, yakışıklı, baba parası yiyen bir velet?" Sesinde sitem vardı. Bana değildi belkide. Dışarıdan bakınca gerçekten öyle görünüyor ama içini kimse bilemez.

"Biliyor musun yalnız değilsin. Herkes aynı şeyi düşünüyor. Ama ben öyle bir insan değilim. Hatta hakkımda düşünülen şeylerin tam tersi evet zenginim babam sayılı iş adamlarından fakat bu benim için önemsiz. " Diyerek devam etti konuşmaya.

"Kusura bakma öyle demek istemedim. Yani sizin gibi insanlar , yani of saçmaladım boşver Alisa özür dilerim."

"Asıl ben özür dilerim sadece bunca zaman herkesin aynı gözle bakmasından sıkıldım. " Mahçup bir ifade ile yüzüme bir süre baktı.

"Gözlerin çok güzel " sesi fısıldar gibi çıkmıştı.
Utanarak gözlerimi yüzünden ayırıp başka yere çevirdim.

"Annemin gözleri gibi. Ona çok benziyorsun biliyor musun?"

Sorduğu soru ile bakışlarımı tekrar yüzüne çevirdim.

"Onun gibi gülüyorsun, onun gibi bakıyorsun."

10 yıl önce...

Alisa" diye seslendi küçük çocuk en masum sesi ile.

"Efendim Selim" dedi küçük kız.

"Sen anneme çok benziyorsun biliyor musun. O da senin gibi bakıyor,senin gibi gülüyordu bana.

"Gerçekten mi" küçük kız şaşırmıştı. Ne diyeceğini bilemiyordu. Selimin de üzülmesini istemiyordu o yüzden birşey demedi. Sadece sustu.

"Alisa iyi ki varsın annemi her özlediğimde sana bakıyorum özlemim geçiyor biliyor musun o yüzden çok seviyorum seni" dedi küçük çocuk Alisaya sımsıkı sarılırken.

"Bende seni seviyorum hemde çook" dedi küçük kız birbirlerine sımsıkı sarılırken"

(Günümüz)

Yazarın anlatımı;

Alisa Arasın söyledikleri ile 10 yıl öncesine gitti. O sözler birşeyler hatırlatır gibi olmuştu ama emin değildi. Bu Selim olamazdı. Hem onun adı Aras diye düşündü kendi kendine.

"En son çay getiriyordun ne oldu" Burhan bey ufak bir kahkaha patlattı.

" Şey ben bardakları bulamadım da Aras onları gösterdi." Diyerekten olayı toparlamaya çalıştı Alisa.

Burhan bey yine bir kahkahalar arasında "bunları nasıl görmedin ya" dedi tezgahta duran bardakları göstererek.

Alisa alnına hafifçe vurarak " tabi ya dikkatsizlik işte kusura bakmayın siz geçin ben çayları getireyim " dedi.