Kalıntı

6.BÖLÜM: "EKREM MÜDÜR"

(Görsel enişte)

SELAM umarım beğenirsiniz. Şarkı koyuyorum dilerseniz onunla birlikte bu bölümü okuyabilirsiniz, daha çok keyif alırsınız. Keyifli okumalar💙)

(Yazarın anlatımıyla)

'Alisa' Kayra, korkmuş bir halde fısıldadı ismini. Olayı idrak etmeye çalışıyordu. Eniştesi Alisa'nın kafasına silah dayamış bir halde Kayraya bakıyordu.

"Haha küçük kız, seni fark etmeyeceğimi mi sandın? Tek bir yanlış hareketinde zavallı arkadaşına veda edersin. Artık mezarına çiçek bırakmaya gidersin herhalde. Onu yalnız bırakma sakın üzülür yoksa."

Bir insan ne kadar gıcık ve iğrenç olabilirse Alisa'nın eniştesi de o kadardı. Hatta daha fazlası. Adam kafayı yemişti adeta. Amacı neydi? Neden böyle yapıyordu? Hiç bir insan sebepsiz yere böyle nefret dolu olamazdı.

(11 yıl önce)
"Bırak lan kardeşimi! " eniştesinin korkudan suratı bembeyaz olmuştu. Bu hayatta tek değer verdiği kişi kardeşiydi. Ve onlar kardeşini elinden alacaktı.

"O kadar kolay mı olacak sanıyorsun? Bunca zaman yaptığın şeyler ne olacak peki? Turan? "
Adı buydu, Turan. O içi nefretle dolu adamın adı. 

"Bunca zaman istediğiniz her şeyi yaptım ama benden bunu istemeyin. O benim babam. O defteri sana verirsem ne olur biliyor musun? Hem vermek istesem bile, babam onu saklıyor ve almam imkansız. "
O defterin içerisinde o adamları çok zengin yapacak bilgiler vardı. Ve daha bir çok şey bu yüzden onu almak için her şeyi göze alabiliyordu.

(Günümüz)

Kayra, korku dolu gözlerini bir an olsun kırpmıyordu ve ne yapacağını düşünüyordu.
O sırada yoldan geçen orta yaşlarda bir tane adam, Kayra'nın bakışlarındaki korku dolu ifade dikkatini çekmişti.

Kayra ile adamın arasında pek mesafe olmadığı için adamın bakışlarından bir şey olduğunu anlaması zor olmamıştı. Bir kaç adım daha atıp Kayra'nın baktığı yere doğru dikti gözlerini.

Kayra çok şanslıydı. O adam polisti. Adam hemen telsize uzanıp destek çağırdı. Karşısında ki adam silahlıydı ve kıza zarar verebilirdi. Tehlikeye atmamak için de destek çağırmak en doğrusuydu.

Eniştesi, Kayra ile konuşurken polis fırsattan istifade kimseye görünmemeye çalışarak evin arkasına doğru seri adımlarla yürümeye başladı.

'Destek gelene kadar adamın yanlış bir şey yapmasına engel olabilirim' diye düşündü.

Evin arka tarafındaki balkondan evi kolaçan ederken, içeride sandalyeye bağlı ve ağızları bantlanmış iki kadını fark etti. Ses çıkarmamaya çalışarak içeriye girdi ve onu fark eden kadınlara eliyle sessiz olmasını işaret etti.

Yavaş adımlarla adama doğru yaklaşırken, belinden silahını çıkardı ve temkinli bir şekilde yürümeye devam etti. O sırada, siren seslerinden çağırdığı desteğin geldiğini anladı.

"Kaldır ellerini!" ses kocaman evin içinde duvarlara çarparak yankı yapmıştı.

Polisleri görünce eniştesi sinir bozukluğu ile ufak bir kahkaha attı.
"Kim çağırdı lan polisi? Söyleyin lan, hanginiz çağırdı?" Sesinde öfkeden çok nefret vardı. Avazı çıktığı kadar bağırmıştı.

Hiç beklenmedik bir anda silahı yan tarafa doğru fırlattı ve Alisayı sıkıştırdığı kollarının arasından serbest bıraktı. Alisa, korkmuş ve bir o kadar da şaşırmış bir vaziyette arkasına bile bakmadan kapıdan çıktı ve polislerin yanına doğru koştu korunmak istercesine.