Kalıntı

11.BÖLÜM: "KÖFTE EKMEK"

"Günaydın güzelim"

Kayraya içimden küfürler saydırken kafamı kaldırdım.

"Günaydın" dedim somurtarak. Halimden keyif alırcasına pişkin pişkin sırıtıyordu karşımda.

"Ee hadi gidelim güzellik" dedi kaskını takarken.

"Aras motor ne alaka? Binmem ben ona." Hayatımda bir kere bile motora binmemiştim ve hep korkutmuştu beni.

"Ohoo amma da korkaksın sende tak şunu birşey olmaz." elindeki siyah mat kaskı uzatırken bir yandan da gözleri üstümde kıyafetini inceliyordu.

"Hayır dedim Aras binmem ben ona." sesimi yükseltmem hiç umrunda bile değildi.

"Çok naz yaptın gel şuraya." kafama kaskı takarken bir an duraksadı.

" Ne oldu?"

"Çok güzel kokuyorsun." O an kayranın şişeyi üzerime boşaltması geldi aklıma. İyi mi etti kötü mü bilemedim ama beğenmesi hoşuma gitmişti yalan yok.

Gözlerimi devirerek siyah mat renk olan motoru izlemeye başladım çok güzel duruyordu. Güzel olduğu kadar da korkutuyordu beni. Hayatımda hiç binmedim ama yine de hep korkmuştum.

"Gidecek miyiz artık?" Yüzüne bile bakmadan sinirle sordum.

"Hani korkuyordun motordan can atıyorsun binmek için yani gözlerin öyle anlatıyor."

İmalı gülümsemesi sinirlerimi bozmaya başlamıştı.

"Of iyi eve gidiyorum ben ne halin varsa gör."

"Şşş sakin ol güzelim şaka yaptım"

Belimden tutarak gitmemi engelledi ve kendine doğru yakınlaştırdı. Elinin sıcaklığı sıkıca kavradığı belime yayılırken içimde kelebekler uçuşuyordu. Tamam kabul ona gıcık kapıyorum ama neden böyle oldu bende anlamamıştım.

"Hadi gidelim gıcıklık yapmayacağım söz." gülümsemesi ikna olmama yetmişti.

* **
"Korktuğun kadar yokmuş değil mi?"

Kaskımı çıkartmaya çalışırken bir yandan da Aras'a laf yetiştiriyordum.

"İdare eder bir daha binmeyeceğim zaten ilk ve son."

"Büyük konuşma derim." Pişkin gülüşü her zamanki gibi yerindeydi.

"Off çıkmadı bu da."

"Yardımcı olayım istersen."

Başka seçeneğim yoktu omuzlarımı düşürerek kaskı çıkarmasına izin verdim.

"Kahvaltı yapalım sonra bırakırım seni işe."

"Peki"

***
(Yazarın anlatımı)

Bol kahkalarla kahvaltılarını bitirmişlerdi. Alisa bu kadar güzel geçeceğini tahmin etmemişti.

Ne olursa olsun Arasla arasında ki mesafeyi korumaya kararlıydı. Kısa süre sonra çalıştığı yere gelmişti Alisa. Aras'a teşekkür ederek içeriye girdi Gülümseyerek Burhan amcaya selam verdikten sonra önlüğünü takmak için mutfağa doğru ilerledi.

Tezgahın altından önlüğünü alırken bir yandan Aras'ı düşünüyordu. Ona gıcık kapsa da mesafe koysa da tuhaf bir his vardı içinde. Ne olduğunu çözemiyordu fakat oldukça rahatsız ediyordu içinde ki hisler.

(Alisa'nın anlatımı)

Önlüğümü bağlayıp mutfaktan çıkmaya hazırlanırken içeriden gelen gürültü korkmama sebep olmuştu. İçeride çığlıklar kopuyordu. Ne olduğunu anlamak için hızlıca çıktım.