Kalıntı

7.BÖLÜM: CESET

(Görsel: Ekrem müdür)
Keyifli okumalar :)

(Ekrem beyin anlatımıyla)

Dosyada gizlilik kararı vardır

TC
İstanbul
Cumhuriyet Başsavcılığı
Memur Suçları Soruşturma Bürosu

sayı:2020/10024. 06/24/2020

T.C. ADALET BAKANLIĞI
CEZA İŞLERİ GENEL Müdürlüğüne

İSTANBUL

İLGİ.: Ceza işleri genel müdürlüğünün 06/24/2020 ve 67382 sayılı yazısı ilgi sayılı yazıya konu ve savcılığınızın 2020/100037 sayılı dosyası ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 2 yıldan 7 yıla kadar hapis cezası ile tutuklaması ve nöbetçi mahkemeye sevk edilmesi arz edilir.

İşin bitti Turan erdem...

Bunca yıldır hiç kimseye karşı bu kadar kin beslememiştim . Bu adamı her defasında serbest bıraktılar ve artık buna izin vermeyeceğim. Adalet yerini buldu sonunda. Şimdi de sorguda kadıncağızı nerede sakladığını bulacağım.

Sorgu odasına doğru ilerlerken bir yandan da soracağım soruları aklımda toparlamaya çalışıyordum. Odanın önünde durup derin bir nefes aldım. Bunca zaman o adama karşı beslediğim kini ve nefreti dökme zamanı çoktan gelmişti.

Sert bir şekilde kapıyı açıp içeri doğru adımlar atmaya başladım. Korkuyordu ve bu her halinden belliydi. Orada ağlaması kardeşini istemesi düşünmeme sebep oldu.

"Anlat Turan!" Sesim oldukça gür ve sert çıkmıştı. Sesim ile birlikte irkilip kendini toparladı. Ve özgüven dolu bir ses ile konuşmaya başladı.
"Ne anlatayım Ekrem müdürüm" sesindeki iğneleyici ton neferetimi körüklüyordu adeta. Ne kadar korksada özgüveninden taviz vermiyordu.
"Her şeyi anlat şimdi. Karın nerede mesela onu söyleyerek başlayabilirsin"

"O kadar kolay mı olacak sandın Ekrem bey. Aa bunca yıldır polissin öğrenemedin mi hâlâ çok ayıp ama"

"Anlat lan anlat elimden bir kaza çıkmadan. "
Ses tellerim acımıştı bağırmaktan. Karşımda pişkin pişkin sırıtması onu dövmem için bir sebep daha yaratmıştı.

"Ben hiç birşey yapmadım tamam mı hepsini o lanet herif yaptı. Kardeşimi aldı benden benden bir parça aldı. Öldü dedi ama o yaşıyor hâlâ ölmedi biliyorum. Onun inadına kardeşini bu hâle getirdim. Ve şimdi de saklıyorum. Oldu mu şimdi? Anlattım herşeyi"

"Neden kardeşini aldılar senden? Amaçları ne?"
Sorduğum soru ile yutkundu ve bir an tereddüt etsede anlattı.

"Defter. Her şey o lanet sayfalar yüzünden. Her bok o defter yüzünden oldu. O defteri istediler benden ben vermedim. Veremezdim babamın defteri ve çok iyi saklıyordu. Bulmam imkansızdı. Ve onlarda kardeşimi öldürdüler. Daha doğrusu öldü dediler. Ama ölmedi lütfen ona yardım edin."
Sesinde o kadar hüzün ve öfke vardı ki. Hissetmemek mümkün değildi.

"Kardeşini kurtarmamızı istiyorsan eğer karının yerini hemen söyleyeceksin. "
Sesim olduğumdan daha sert ve tehditkâr çıkmıştı.

"E-eğer söylersem kardeşimi bulacak mısınız?"kardeşine çok bağlıydı anlaşılan. Onu ikna etmek istercesine
"Evet Turan şimdi karının yerini söyle, nerede?"dedim. Ama ona kardeşini bulacaktım yalan değildi.

"Ta-tamam o zaman söyleyeceğim" ağlamaktan kekelemeye başlamıştı. Bu haline cidden üzülmüştüm.
"Dinliyorum" dedim ciddi bir ses tonu ile.