Medya : Zeynep
Uzun zaman oldu bölüm yayımlamayalı telafi olsun diye iki bölüm yayınladık. Herkese keyifli okumalar 😘
ZEYNEP :
İlk defa erken kalkıp duşumu almış kıyafetlerimi giydikten sonra kahvaltı hazırlamıştım.
"Lavin hadi uyan unniesinin gülü."
Lavin sevimli bir yüz ifadesiyle bana gülümseyerek "Sanada Günaydın unnielerin en güzeli." diyip uykusundan uyandı.
Sonra bir an şok geçirip "Sen erken kalktın ve üstelik kahvaltı mı hazırladın?" dedi.
"Ya ilk iş günüm olduğu için BigHit'e gideceğim bugün. O yüzden böyle. Yoksa asla uykumdan feragat etmem."
"Doğru ya unutmuşum bir an. Şu tercümanlık için değil mi?"
"Evet. Hadi gel bir şeyler atıştıralım birlikte artık. Zaten çıkacağım birazdan. En azından kahvaltıda iki çift muhabbet edelim ben gitmeden. -
Gidip elini yüzünü yıkadıktan sonra sofraya oturdu. "Şahane görünüyor unnie. Kahvaltı böyleyse normal bir yemek yaparken kim bilir nasıl şah eserler ortaya çıkarırsın."
"Övünmek gibi olmasın el lezzetimin çok iyi olduğu söylenir." diyince güldük.
Kahvaltımı hızlıca bitirdikten sonra yola koyuldum. Her şey olabildiğinden daha güzel ilerliyor derken bunu her zaman bozacak bir şey muhakkak olurdu ve yine öyle oldu. Ben normal gayet sakin bir şekilde yolda ilerlerken biri bana bakıp
"Army misin sen?" dedi. Herhalde sırtımdaki telefon kabımdaki amblemden dolayı bunu sormuştu.
"Evet armyim. Neden sordun?"
"Ya sizin kadar eziklerini görmedim. Neyini seviyorsanız şu Bts'in?"
Şaşkınlıkla ona bakıyordum Kore'de bile armyler bu konuda laf yemeye devam mı ediyordu?
"Valla bende sizin gibi beyin yoksunlarını görmedim. Hem bizim sevdiğimiz şeyden sizene? Birde sen o laf attığın kişiler kadar insani vasıflar taşısan keşke o zaman anlardın belki neden sevdiğimizi?" diyip daldım çocuğa en son benden korkup kaçmıştı.
Maalesef kaçarken bana çarptığı için çantamın içindeki Yoon Gi fotoğrafları ile şiir defterim yere düşmüştü. Şiir defterim ve fotokartlarımın bana şans ve güç verdiğine inanırdım. O yüzden sürekli yanımda olurlardı.
"Özür dilerim Yoon Gi sen yerlere layık değilsin. Hepsi şu aptal yüzünden oldu hıh." diye kendi kendime söylenip dağılan eşyalarımı toparlarken önümde beliren bir çift ayak görmemle kafamı kaldırıp baktım. Yüzü maskeli bir çocuktu.
Eğilip bana yardım etmeye başladı. Nihayet tüm her şeyi toplayıp tekrardan çantama koymuştum.
"Teşekkür ederim." diyerek gülümsedim.
"Demek armysin." diye sorması az önce olanlar yüzünden ona temkinli ve sert yaklaşmama neden olmuştu ve ses nedense bana tanıdık gelmişti ama pek kurcalamayarak
"Bana bak sende o az önceki çocuk gibi laf atacaksan dayak yemeden defol git. Uğraşamam seninle." dedim.
Çocuk birden gülmeye başladı. Çocuk diyordum ama ,tahminimce 25-30'lu yaşlarında, yetişkin bir adamdı.
"Sen her önüne geleni dövüyor musun?" diye sordu.
"Aslına bakılırsa evet ama benim bir suçum yok onlar gelip kaşınıyor. Ne yapabilirim?" diyip güldüm.
"Demek öyle. Bts'i çok seviyorsun galiba. Özelliklede Yoon Gi'yi?"
"Evet çok seviyorum ve özellikle Yoon Gi'yi ama bundan sanane?" dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR RÜYA MASALI
FanfictionSürekli aynı çocuğu rüyalarında görmekten bıkmıştı kız.Yüzünü bile görmediği rüyasındaki adama nasıl olmuşta aşık olmuştu ? Diğer tarafta başka bir kız platonik aşkı için gözyaşı döküp şiirler yazarken daha sonra kaderin bu iki kızı bir araya getiri...
