"ဝါး....."
ဝေ့ဝူရှန်း အပျင်းကြောဆန့်ကာ အိပ်ရာမှနိုးလာသည်။
လန်ကျန့်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းဘေးမှာမရှိ။ စာသင်ချိန်မဟုတ်ပေမယ့် သူ့ဦးရီးတော်နှင့် အစ်ကိုတော်ဆီ မနက်စာစားရင်း စကားစမြည်ပြောဖို့ ရောက်နေရော့မည်။
ဒီနေ့မှ သူကလည်း ခါတိုင်းထက်အစောကြီးနိုးနေသည်။
အပျင်းကြောဆန့်ကာ ခါးကိုဘယ်ညာလှည့်ရင်း အကြောဖြေကာ အိပ်ရာမှထလိုက်သည်။ ကြည်ကြည်လင်လင်နိုးနေသည်မို့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး မနက်စာစားဖို့ တွေးလိုက်သည်။
ကိုယ်လက်သန့်စင် အဝတ်အစားလဲပြီး အဆောင်တံခါးကိုဖွင့်ကာ အပြင်ထွက်လာတော့ အပြင်မှာတံမြက်စည်းကိုင်ရင်း လျှောက်လာသည့် စစ်ကျွေး နှင့် ကျင်းရီကိုတွေ့လိုက်တော့...
"ဟေ့. စစ်ကျွေး.. ကျင်းရီ လာကြဦး.."
"သြော်.. အစ်ကို ဝေ့ အစောကြီးနိုးနေတာလား..?"
ကျင်းရီက ပြန်နှုတ်ဆက်ရင်း နှစ်ယောက်သား သူ့ဆီလျှောက်လာကြသည်။
"မနက်စာ မစားရသေးဘူးမလား အစ်ကို ဝေ့..?"
စစ်ကျွေးက အလိုက်သိသိမေးသည်။
"အေးကွ.. အစောကြီးနိုးနေတာနဲ့ပဲ... ဒါနဲ့.. မင်းတို့က အလုပ်ပြီးလာပြီလား...?"
"ပြီးပြီ.. အခုပဲ အဆောင်ပြန်ကြတော့မလို့.. အစ်ကိုဝေ့ အတွက်မနက်စာယူလာခဲ့မယ်လေ.. ခဏလေးစောင့်မလား အထဲမှာ.."
ကျင်းရီက တက်တက်ကြွကြွပြောသည်။
"အင်း.. မင်းတို့ပါ လာခဲ့လေ.. စကားပြောကြတာပေါ့.. ငါ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းတယ်ကွ..."
စစ်ကျွေးက သူ့စကားကြားတော့ ပြုံးသည်။
"စစ်ကျွေး မင်းကျန်ခဲ့လိုက်လေ... တံမြက်စည်းပေးလိုက်.. ငါပဲသွားထားပြီး မနက်စာယူလာခဲ့မယ်..."
စစ်ကျွေးက ခေါင်းညိတ်ပြီး တံမြက်စည်းပေးလိုက်တော့ ကျင်းရီက ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်ထွက်သွားသည်။
ကျင်းရီယူလာသည့် မနက်စာကိုသူစားနေတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က စားပွဲမှာမေးထောက်ကာ ကြည့်နေကြသည်။
YOU ARE READING
I know you Deeply in my heart (Unicode) (Complete)
Fanfictionပထမဆုံးရေးတဲ့ Wangxian fanfics oneshot လေးပါ။ ကိစ္စအားလုံးဖြေရှင်းပြီးသွားတဲ့ အချိန် ဝေ့ရင်းတစ်ယောက် တိမ်လွှာနန်းမြိုင်နဲ့ ယွင်မုန့်မှာ တလှည့်စီလိုက်နေတဲ့ အချိန်မှာ တည်ထားပါတယ်။ ဖတ်ပြီးရင် သင့်ခံစားချက်လေးတွေ ရေးသွားပေးပါဦးနော။
