I'm always with you | Supercorp

Is that happy ending or not?

[Evet gerçekten final bu sefer.. Şarkıyı açmanızı söylediğim yerde başlatın.]

[Supercorp için Social Media AU yazsam okur musunuz? Bilmeyenler için; Social Media AU karakterlerin sosyal medya hesaplarının fictionu oluyor.]

Günler geçmiş herkes normal hayatına devam ediyordu. Kara enerjik bir gün geçiriyordu. İş çıkışında DEO'ya uğradı.

"Alex! Benlik bir şeyler var mı?"

"Hayır. Ortalık sakin."

"Tamam. Ben yarın yokum bu arada. Zaten pazar."

"Bunun Lena'nın doğum günü ile bir alakası var mı?"

"Evet."

Alex gülümsedi. "Tamam. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Kara eve uçtu ve camdan girdi.

"Hoş geldin tatlım." Lena Kara'ya gülümsedi.

"Hoş buldum." Tebessüm etti. "Yemek mi yapıyorsun?"

"Evet. Meyve suyu da sıktım. Yemekten sonra içeriz."

"Tamam." Kara üstünü değiştirdi ve sofraya oturup tezgahın önünde yemekle uğraşan kadını hayranlıkla izledi. Saçlarını düzleştirmiş, altında kot pantolon üstünde salaş bir bluz giymişti. Kendi kendine fısıldadı.

"Rao.."

Lena yemekleri tabaklara koyup Kara'ya döndü ve yemekleri masaya koydu. Kara Lena'nın yemyeşil gözlerine baktı.

"Tatlım, iyi misin?" Tebessüm ederek sordu.

Kara tebessüm etti. "Evet. Mükemmelim."

"Günün nasıl geçti?"

"Güzel. Senin?"

"Biraz sıkıcı. Ama güzel."

"Yarın telafi ederiz." Kara gülümsedi.

"Yarın?"

"Çok güzel planlarım var!"

"Sürpriz olmayan sürpriz parti mi hazırlıyorsunuz?" Lena güldü.

"Hayır Ms. Luthor. Bu sene o kadar basit olmayacak."

"Ne planıymış bu?"

"Yarın görürsün."

"Tamam. Öyle olsun Ms. Danvers." Gülümsedi. Yemeklerini yediler. Bütün akşam her zamanki gibi muhabbet edip vakit geçirdiler ve uyudular. Sabah Kara erkenden kalktı ve hazırlıkları tamamladı. Eve döndüğünde öğlene yaklaşıyordu. Üstünü değiştirip kendini yorgunca yatağa attı. Uyuyan Lena'ya baktı. Yüzünün önündeki saçlarını kulağının arkasına attırdı ve Lena'yı öptü.

"Günaydın." Lena esneyerek konuştu.

"Günaydın." Kara Lena'yı tekrar öptü. Lena zümrüt yeşil gözlerini açıp Kara'nın okyanus mavisi gözlerine baktı. Tebessüm etti.

"Seni seviyorum." Kara tebessüm etti.

"Bende seni seviyorum."

Kara bir süre daha önündeki kusursuz kadını izleyip ayağa kalktı. Lena'da arkasından kalkıp mutfağa yürüdü.

"Yemek yapmana gerek yok. Direkt giyin çıkalım."

"Nereye?"

"Gidince göreceksin."

İkisi de hazırlandı. Kara camın önüne geçti ve Lena'ya sıcak bir gülümseme ile baktı.

"Uçarak mı gidiyoruz?"

"Evet. Uçmazsak.. uzun sürebilir."

"Tamam.."

Kara Lena'yı kucağına aldı ve saçlarını koklayarak öptü. "Hazır mısın?"

"Evet." Tebessüm ederek boynuna sarıldı. Kara havalandı ve yolculuğa başladılar. Yere indiklerinde Lena şaşkınca etrafa bakıyordu.

"Biz.. Biz şu an Dublin'deyiz!"

[Bundan sonrasını medyaya koyduğum şarkıyı dinleyerek okuyun.]

"Evet. Bugün annenin de doğum günü olduğunu biliyorum. Bende anneni ziyaret etmek istersin diye düşündüm." Dedi ve birkaç metre ilerdeki mezarlığa baktı. Lena Kara'ya buruk bir tebessüm etti ve sımsıkı sarıldı.

"Sevindin mi?" Kara sarılırken sordu.

"Soru mu bu?! Çok düşüncelisin. Çok seviyorum seni.."

"Bende seni." Güldü. Lena sarılmayı bırakıp Kara'nın elini tuttu ve mezarlığa doğru yürümeye başladılar. Bir süre orda vakit geçirdiler. Kara Lena'yı kendine çevirip Lena'nın gözyaşlarını sildi. "Gidelim mi?"

Lena kafa salladı.

"İyisin değil mi?"

"Evet." Lena tebessüm etti.

"Sıradaki durağa o zaman.."

"Nereye?"

Kara cevap vermeden kucağına aldı ve havalandı. Yemyeşil çimenlerle dolu olan ve tepesinde büyük bir ağaç olan ufak bir tepede indi. Çevrede çiçekler açmıştı. Yerde ise örtü serili, yemekler vardı.

Lena hayranlıkla baktı. "Kara!"

Kara gülümsedi. Lena'nın elini tuttu ve yere oturdular.

Lena kocaman gülümsedi. Kara'yı öptü ve etrafı incelemeye başladı. Yemeklerini yediler.

"Lena.. Bir konuşma hazırlamıştım ama şu an kafamdan tamamen gitti. Doğaçlama olarak içimden geleni söyleyeceğim sadece. Beni iyi dinle olur mu?" Gülümsedi ve Lena'nın ellerini kendi ellerinin arasına aldı.

"Tamam." Lena güldü.

"Öncelikle.. Doğum günün kutlu olsun. Sana sahip olduğum için çok şanslıyım. İyi ki varsın, iyi ki benimlesin." Derin bir nefes aldı. "Ama ben hep benimle ol istiyorum."

"Zaten olacağım." Lena tebessüm ederek cevap verdi.

"Hayır, öyle değil. Hayatlarımızı birleştirmek, aile olmak istiyorum."

"Kara.."

"Lena Kieran Luthor. Benimle evlenir misin?"

Lena Kara'nın boynuna kollarını doladı ve sımsıkı sarıldı.

"Sormana gerek bile yok.." gülerek cevap verdi. Kara güldü ve sarılmasına karşılık verdi.

[Evetttttt.. Kitap bitti. Okuyan herkese teker teker teşekkür ederim! Bir sonraki kitaplarda görüşürüz.. İki kitabı da art arda bitirimce ilginç oldu ama biri mutlu son biri kötü son oldu. Yeni kitabın da en yakın zamanda ilk bölümünü yüklerim ilginç fikirleriniz senaryolarınız falan varsa da bana yazabilirsiniz dm den iyi bakın kendinize ellerinizi falan yıkayın virüsün bir yere gittiği yok şdmdfljffjfpfjfl]