I'm always with you | Supercorp

Good morning :)

Lena ağlamamayı başarmış olarak gitti ve işlerini halletti.

-1 Hafta Sonra-

Lena yine çalışmaları ardından Kara'ya uğradı. İçeri girip Kara'nın yanına oturdu. Kara artık daha rahat konuşuyordu ama hala tam düzelmemişti.

"Lena?"

"Ben olduğumu nerden anladın?"

"Parfümünden." Tebessüm etti.

Lena kıkırdadı ve Kara'nın yanına oturdu.

"Nasılsın bugün?"

"Fazla iyi."

"Güzel"

Kara yavaşça gözlerini araladı. Lena'nın yemyeşil gözleri tamda ilk görmek istediği şeydi.

"K-Kara gözlerini açtın!"

"Bu sabah göz kapaklarımı kıpırdatabiliyordum ama açmayı denemek için seni bekledim."

Lena gülümsedi.

"Senin sayende böyle hızlı iyileşiyorum Lena.."

"Ama benim yüzümden bu durumdasın.."

"Saçmalama" öksürdü. bunu biraz yüksek sesle söylemişti.

"Kara dur! Sakin.. Sesini yükseltmeyi denememeliydin."

Kara konuşmayı denedi ama sesi çıkmıyordu.

"Ah! Sesin gitti işte."

Kara gözlerini tamamen açmıştı. Yavaşça doğrulmaya çalıştı.

"Dur dur."

Lena Kara'yı yavaşça oturur pozisyona getirdi. Kara teşekkür ederim dercesine baktı. Lena sessiz kalmayı tercih etti. Derin bir nefes verdi. Yorucu bir gün olmuştu. Kara yanında oturan arkadaşına omzuna yatmasını işaret etti. Lena kafasını Kara'nın omzuna koydu. Kara kafasını arkadaşının kafasına dayadı. Sabaha kadar uyudular.

**

Kara gözlerini araladığında Omzundaki Lena'yı fark edince tebessüm etti. Uyandırmak istemiyordu ama duvardaki saate baktığında geç olduğunu fark etti. Lena'nın geç uyanmayı sevmediğini tahmin edebiliyordu.

"Lena."

Lena ağır uyuyan bir insan değildi. Hemen gözlerini araladı.

"Günaydın" Kara tebessüm ediyordu.

Lena afalladı. Uyuya kaldığını anladığında ise kafasını Kara'nın omzundan kaldırdı.

"Özür dilerim! Uyuya kalmışım.. aslında ben öyle uykucu bir insan değilim ama bu se-"

"Nefes al." Güldü. "Sorun değil"

Lena tebessüm etti. "..Günaydın"

Kara kolunu refleks olarak hareket ettirip düzelttiğinde ise ikiside şaşkındı.

"Bence ilacım kriptonit falan değil, sensin."

Lena güldü. "Omzuna yattığımda kan akışı azalınca şimdi kalktığımda tekrar kan akışı hızlıca yenilenince böyle bir tepkime vermiş olmalı" söylediklerini düşündükten sonra içinden geçirdi. "Ne saçmalıyorum ben!?"

"O zaman bugün diğer omzuma ya- Eee yani demek istediğim ilk ayağa kalktığımda yanımda olmanı istiyo- yani.. Lena, ben iyileşene kadar burda benimle yaşar mısın?"

Lena bunu beklemiyordu. Kelimeler ağzından kontrolsüzce dökülmüştü.

"Olur.. Yani yanında birinin olması önemli tabi.."