I'm always with you | Supercorp

Do you like her?

"Şu an o seçilmiş zamanlardan birinde miyiz?"

"Hayır. Kara ne olursa olsun illa bir bedeli olacağını kabul edip pes etti."

"Anladım." Kara'nın tabağını tepsiye koyup Kara'nın yanına gitti. Kara uyuyordu. Yavaşça omzuna dokundu.

"Kara"

Alex arkadan geldi.

"Onu öyle uyandırmak zor olmuyor mu?"

"Uykusu derin biraz."

Alex boğazını temizledi.

"Kara Kara Kara Kara Kara Kara Kara Kara Kara.." bir yandan dürtüyordu.

Kara gözlerini araladı. "Tamam Alex! Uyandım."

Lena gülümsedi. Alex Kara'yı bırakıp kendi yemeğini yemeğe gitti.

"Kesinlikle senin uyandırmanı tercih ederim." esnedi.

Lena gülüp yemeğini Kara'ya verdi. Kara kaşığı tutmakta zorlanıyordu.

"Bugün oturmayı denerken fazla yoruldum sanırım.."

Lena çorbayı kendine yaklaştırdı. "Tamam, sorun yok."

Kaşığı çorbaya daldırıp Kara'ya uzattı.

"Hadi! Ne bakıyorsun içsene" gülümsedi.

"İnsanlar Supergirl'in bu halde olduğunu bilse bir daha asla hayatlarını emanet etmezdi sanırım" kıkırdadı ve kaşıktaki çorbayı içti.

Lena Kara'ya çorbayı içirirken ikisi şakalaşıyor, Alex ise uzaktan ikisini gülümseyerek izliyordu..

**

•200. Gün•

Lena eve gelip kapıyı açtı. Bugün kendini kötü hissediyordu.

Halsizce "Ben geldim." dedi ve Kara'nın yatak odasındaki koltuğa oturdu.

"Sen iyi misin? Sabahta hiç ses çıkarmadan koltuktaki yastığını battaniyeni bile hiç toparlamadan gitmişsin."

"Özür dilerim."

"O yüzden söylemedim, sorun değil. İyi gözükmüyorsun."

"Halsizim biraz."

"Yanıma gelir misin bi' lütfen?"

Lena Kara'nın yanına geldi ve yatağın boş tarafına oturdu. Gözlerini zor açık tutuyordu. Kara elini Lena'nın alnına koydu.

"O battaniye fazla ince demiştim! Ateşin var! Hemde çok. Ne yapacağız şimdi?!"

"Sakin ol. Bir şey olmaz düşer birazdan."

"Konuşup enerjini harcama" Kara yatakta oturur pozisyona geçti. Ve güçlerini kullanmak istedi. Ama kullanamıyordu..

"Lanet olsun! Lena güçlerim olsaydı üfleyerek biraz ateşini düşürebilirdim ama güçlerim hala yok"

Lena'dan ses gelmeyince Kara Lena'ya döndü. Lena uyumuştu. Kara ayağa kalkmalıydı. Lena'nın gerçekten çok fazla ateşi vardı. Telefona ulaşıp Alex'i aramak istedi. Ama telefon ulaşamayacağı uzaklıktaydı. Denemeliydi.

Bacaklarını yataktan aşağıya aldı ve derin bir nefes alıp ayağa kalkmayı denedi. Hayır, kalkamamıştı. Yere düşmüştü ve dirseği gerçekten çok acıyordu. Yerde sürünerek küçük masanın üstündeki telefona kadar gitti. Alex'in numarasını buldu ve aradı.

"A-Alex.."

"Kara? Sen iyi misin??"

Telefonun şarjı bitmişti. Telefonu sinirle fırlattı ve gözleri kapandı.