öʏʟᴇ ᴅᴇ ɢüᴢᴇʟᴅɪ ɢöᴢʟᴇʀɪ • ᴋɪsᴀ ʜɪᴋᴀʏᴇ

::

Song:
Belki de ~ Tuğkan

•••

'Kurabiye ister misin? Çikolatalı.'

"Bayılırım." Kızın elinden kaptı kurabiyeyi. Önce derin bir nefes çekti. "Mmm-h" Enfes. "Annenin ellerine sağlık."

'Aslına bakarsan bunları ben yaptım.'

"O zaman küçük hanım..." Oğlan abartılı bir şekilde reverans yaptı ve kızın ellerini tuttu. "...sizin ellerinize sağlık"

Kız gülerek ellerini çekti. Kaşlarını çattı ansızın sonra.

"Ne oldu?" Umut dolu sormuştu oğlan. Kızın gözleri uzaklara dalmıştı. Oğlan ellerini salladı. "Hey orada kimse var mı, daldınız küçük hanım."

Kız hayallerinden uyanarak güldü. 'Bana şöyle deme. Kendimi hiç vazifeşinast bir küçükhanım gibi hissetmiyorum.'

"Peki ne gibi hissediyorsun?"

Kız abartılı bir düşünme edasına büründü. Sonra yazmaya girişti. 'Sanırım ben eşsizim. Kendimi bir şeye benzetemedim.' Güldü sonra. Gözleriyle güldü. Erkeğin gözleri ne kadar düşünen gözlerdiyse kızın gözleri de o kadar gülen gözlerdi.

"Biliyor musun? Üçüncü sınıftayken senden hoşlanıyordum."

Donakaldı kız. 'Ne? Üçüncü sınıf mı? Benden mi? Beni tanımadığını söylemiştin.' Tek kaşını kaldırmıştı ama sonra ikisi birden saçlarının arasında kayboldu.

Oğlan elini kafasına atıp saçlarını karıştırdı. "Aslına bakarsan ben tanımıyorum dememiştim. Tanışmıyoruz demiştim. Lütfen, arada fark var."

'Neyse ne işte, senin üçüncü sınıfta ne işin var onu söyle?'

"Anamızın karnından dördüncü sınıfta doğmadık ya!"

'Bana bak çocuk ben gülmüyorum.'

Oğlan kaşlarını kaldırdı. "Gülmüyor musun?" Gülüştüler bunun üzerine.

'Güldürme beni, sorularıma cevap ver.'

"Hangi sorularına?"

'İşte sordum ya!'

Oğlan masum bakışlar attı. "Ne sordun ki?"

Kız durdu. Bir saniyeliğine düşünür gibi oldu. 'Şu an unuttum ne sorduğumu ama hatırlayınca soracağım.'

"Hay hay!" dedi oğlan. İçinden hemen az önce kızın öncekini atıp yeni not kağıdına geçmiş olmasına şükretti. "Cevaplarım senindir."

Hem, belki de seni hâlâ deli gibi seviyorumdur.

: ::. ::::.