His Warm Affection (On-going)

Kabanata 4

Wiery

There's no one who'd tried to start a conversation. Nagtititigan lamang kami habang malugod na kumakain sa malawak na table dito sa loob ng cafeteria. Until now, they're not convinced. Telling them the first, second and the whole scenario of how we meet ups, seemed like a solving well thought out. Pasalamat sila at sinabi ko sa kanila.

I glanced at Khloe's side. Her fault. If she doesn't garrulous, hindi sana ako nahuli at hindi sana kami nagkakatampuhan ngayon. I know my friends. Sometimes they are mature, pero kadalasan immature pa rin.

Huminga ako nang malalim habang nag-iwas ng tingin sa kanya. Having such a kind of these frenny circle is fun. Of course, they're badly funny and gadamn concerned with you everytime. Mahal ka and they're real not fake one.

May pinagsamahan kami at alam na namin ang takbo ng utak ng isa't isa. Pero isa lang ang hindi ko gusto pagdating sa kanila, 'yung hindi ka nila tatantanan kapag alam nilang may tinatago ka. Mga ususera at ususero.

I pouted as I looked at them all serious. Hindi ako sanay na ganito kami. Gusto kong mairita dahil walang nagtatangkang basagin ang katahimikan sa pagitan naming lima.

Nangangati na ang aking pwetan ngunit alam ko naman na hindi ako makakaalis rito. I have some problems to settle. They're not mad, but they're all disgusted.

Their eyes are questioning when they looked at me, one by one. Parang gusto pa nilang dugtungan ko ang lahat ng mga sinabi sa kanila upang mas lalo ko silang mapaniwala. That's all what happened human's, what y'all are thinking...

Tinusok ko na lamang ang pagkain sa aking harapan na parang ito ang aking kinaiinisan.
Padabog kong isinubo ang hotdog na ngayon ay nilamon ko na nang buo.

When I looked at Chase. She corked me a death glare. Aba't wala naman akong ginawa sa kaniya. I want to protest. Seeing her with her damn eyes is like, I'm the most wicked person in the universe. Gusto ko na lang balutin ang aking sarili sa wrapper at mamuhay bilang isang lumpia.

Chase breathe deeply. "So... Kailan mo balak ibalik sa Business Management Building ang coat na 'yan? O hanapin manlang ang may-ari..." She snorted at agad may idinugtong.  "If you wouldn't mind?" aniya.

Tinapunan ko ng tingin si Chase. Nakatuon ang mga mata niya ngayon sa pagkain at hindi sa akin. Tinignan ko naman ang tatlo habang wala rin sa'kin ang kanilang atensyon.

"Ba't ako pupunta doon? I didn't have plans to turned it over with Kalel," inosente kong sagot.

"Pano mo 'yan ibabalik kay Kalel, kung ganoon?" mapang-uyam niyang tanong.

Tiningnan ko pa kung ano ang kaniyang ginagawa. Patuloy niyang pinagsasaksak ng tinidor ang beef steak sa kaniyang plato.

Umiling naman ako. "Ibabalik ko 'to sa kaniya kapag nagkita ulit kami. Wala akong balak hanapin siya sa campus. Kung gusto niya edi, siya ang kumuha nito sa'kin," tumuwid ako ng upo. "I mean, mukhang hindi niya pa naman gagamitin." Pag-linaw ko.

Kung importante kay Kalel ang coat niya, siya ang kumuha nito. And from the very start, siya naman talaga ang nag-insist na tulungan ako. I didn't ask for help, kusa niya akong tinulungan. I won't bother to bring it back and find him in this wide campus.

"Are you crazy? Tinulungan ka niya at siya itong nag-effort. Ibalik mo 'yan sa kaniya mamaya at sasamahan ka namin." Nakakurba ang gilid ng kaniyang labi.

"Ano, Chase Ada?" sabi ko sa gulat na tuno. I can't take what she said, tila nabibingi ako sa sinabi niya. "Hindi ako pupunta ng Business Management Building. No way! In your dreams!"