His Warm Affection (On-going)

Kabanata 8

Moves

My eyes narrowed as I received a message from him. The emotion I felt was slowly replaced by annoyance and hatred. Humalukipkip ako sa aking kinatatayuan habang hindi ko pa rin maiwas ang mga titig sa nabasa.

I can't absorb what I read. Hindi ko inalintana ang minutong titig ko sa kaniyang huling mensahe. That message is not to sent me, for sure. That was actually for someone. Lucian sent that to me accidentally, and why do I mind...

Ang cellphone na hawak ko ay hindi ko pa rin mabitawan. Gusto kong durugin ito, mismo sa aking mga palad. That's why I didn't trust anyone. Especially, boys.

Tinapon ko iyon sa kama habang inis na kinuha ang towel sa likod ng pintuan ng aking kwarto. Nagmartsa akong pumasok sa banyo at padabog na isinarado ang pinto.

Pagpasok ko sa loob ay agad kong in-on ang faucet at ang water supply pipes para sa maligamgam na tubig. I silently waited for it to fill up when l started to soak. I leaned my head towards the head of the bathtub and I slowly closed my eyes and started brain storming. The warm water also helped me to think. My brain calmed down as I felt the good effects of water on my body.

Not until, maisip ko si Lucian. Gusto kong kutusan ang sarili.  Kahit na ako ay nakakahalata na rin, bakit siya na lang lagi ang aking iniisip...

Naalala ko ang kaniyang mga sinabi at ang kaniyang mga salita. Ang kaniyang mukha ang tanging nakikita ko ngayon sa aking isipan at kahit na pilitin ko man ang sariling alisin siya sa utak ko'y, hindi ko magawa dahil patuloy iyong sumisiksik sa akin kahit mag-isip ako ng iba.

Mayamaya, napangiti ako nang maalala ang kaniyang haplos. Somehow, I managed my self every time were at place. Pasalamat akong nagagawa ko pa ring makontrol ang sarili, hidden the fluster I felt with a smile.

Ang mga iyon ay ramdam na ramdam ko pa rin sa aking balat, kung saan banda niya ako hinawakan. Hindi iyon mahigpit, banayad lamang iyon pero sapat na upang magpatianod ako sa kaniyang mga kilos at galaw.

Ang kaniyang matang hinihipnotismo ako ay may kung anong dulot sa akin. Seeing his eyes was peaceful. His eyes is still my favourite view.

Nang matapos na akong magbabad ay tumayo na kaagad ako at binalot na ang aking sarili.

Nang lumabas ako ng kwarto ay pumunta akong closet at kumuha ng aking pantulog na suot. Nang matapos na ako sa ginagawa'y sinulyapan ko lamang ang cellphone ko na naroon pa rin sa kama. Kung paano ko ito itinapon kanina at kung paano iyon bumagsak, ay ganoon rin ang posisyon nang makabalik ako.

I headed on the kitchen, my Mommy's favourite place inside our mansion. I'm not surprised nang makita ko siya doon, cooking every time I'm at home. Dinungaw ko naman ang kaniyang ginagawa at nakitang naghihiwa ito ng mga rekados para sa lulutuing adobo, sa tingin ko...

"What color of gown do you want? That you think suits on you for the San Agustine's Big Party?" paghalungkat ni Mommy sa kasiyahang magaganap.

Well, speaking of that. May naisip na rin naman ako. Noong isang araw pa, ngunit hinihintay ko lamang na tanungin ako ni My tungkol doon.

Hindi kasi ako 'yong tipo ng anak na hingi nang hingi lang. We have lot of money, I know... It doesn't matter to me at all. Money is more important than other things, pero hindi nabibili ng pera ang lahat... Lalo na kung kaligayahan ang pag-uusapan, money is just an extra happiness. And it will never be my option.

Sa t'wing may special occasion sa San Agustine, o kaya ay may sinasalihan akong contest or pageants, sinasabi ko muna iyan kay Mommy at kapag taliwas siya, hindi na ako nagpupumilit.