FOD Extra 2 _ Chapter (4) - Yu Cang Hai
က်ိဳးယြင္ရွန္႔သည္ ေရျပင္မွာထင္ဟပ္ေနတဲ့ ယြီခ်န္းဟိုင္ရဲ့ လွပတဲ့မ်က္ႏွာကို စိတ္၀င္စားစြာငံု႔ၾကည့္ၿပီး မ်က္ခံုးကိုပင့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက အ၀တ္ေတြကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး အ၀တ္ဗလာနဲ႔ ေရထဲကိုဆင္းသြားတယ္။
ဇီရႊမ္က ဒီအမ်ိဳးသားေလးရဲ့ ျဖဴေဖြးတဲ့ကိုယ္ခႏၶာ ေရေအာက္ကို ေရာက္မသြားခင္အထိ အနီးအနားမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီးမွ စကားမဆိုဘဲ အျမန္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ထြက္သြားလိုက္တယ္။ သူက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေခါက္ထားတဲ့ အ၀တ္ကို ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္ၿပီး ထြက္သြားခ်ိန္မွာ သူ႔ပါးျပင္နဲ႔နားရြက္က ရဲရဲနီေနတယ္။
အစကေနအဆံုးထိ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔ကို ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ ခပ္ေ၀းေ၀းကို ေရာက္သြားတဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့မွ ေရထဲကိုေခါင္းႏွစ္လိုက္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ရယ္ေမာေနလိုက္တယ္။
ဇီရႊမ္က အေ၀းႀကီးကိုထြက္မသြားဘဲ သစ္ပင္အျမင့္က သစ္ကိုင္းမွာထိုင္ၿပီး ေရထဲကအမ်ိဳးသားေလး ေရနက္ထဲက ျပန္ထြက္မလာႏိုင္မွာကို စိုးရိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ သူက ဗုဒၶက်မ္းစာေတြကို ရြတ္ဖတ္ေနေပမယ့္ မ်က္၀န္းက အမ်ိဳးသားေလးကိုပဲ ၾကည့္ေနတယ္။ သူက က်မ္းစာကို အာ႐ံုစိုက္မရြတ္ႏိုင္ေလ ေနာင္တရမိေလ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ သူက စိုးရိမ္ပူပန္တာေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီး က်ိဳးယြင္ရွန္႔နားကို လႊားခနဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခုန္ဆင္းသြားခဲ့တယ္။ ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
"ဒကာေလး.. ကိုယ္ေတာ့္ရဲ့အကူအညီ တစ္စံုတစ္ရာကို လိုအပ္ေနေသးလား.."
"ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီ.. ကၽြန္ေတာ့္ကို မီးဖိုနား သယ္သြားေပးပါဦး.. ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြ ေရစိုေနေတာ့ ေနရတာ မေကာင္းဘူး.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က လက္ေတြကိုဆန္႔တန္းၿပီး သူ႔ကိုေပြ႕ေခၚသြားေစခ်င္တဲ့ အမူအယာျပေနတယ္။ ဇီရႊမ္က ကတၱီပါနီလို ရဲရဲနီေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ မ်က္လႊာခ်ၿပီး သူ႔ကို မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို မီးဖိုနားကို အျမန္ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေခၚလာလိုက္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကို ေရသုတ္ေပးပါဦး.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ႏူးညံ့တဲ့ျမက္ေတြ ခင္းထားတဲ့ေနရာမွာ လဲေလ်ာင္းလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ သစ္ပင္နဲ႔ သစ္ရြက္စိမ္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အန႔ံေတြက လန္းဆန္းသြားေစၿပီး သူ႔ကို အသက္ရွင္တဲ့ခံစားခ်က္ကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ခံစားလာရေစတယ္။ သူက သူ႔ခ်စ္သူအတြက္ သကၤန္းေတြကို တဘက္အေနနဲ႔ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။
ဒီလူငယ္ေလးနဲ႔ နီးကပ္လာေလ ဇီရႊမ့္ရင္ထဲမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ ပိုနည္းလာေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ဇီရႊမ္က မသိစိတ္နဲ႔ ဒီလူငယ္ေလးရဲ့ဆံပင္ေတြကို အထပ္ထပ္ အခါခါ သုတ္ေပးေနမိတယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ပြတ္တိုက္ေပးေနၿပီးမွ သူက ရီေ၀စြာနဲ႔ သူ႔ရင္ထဲကစြမ္းအားေတြကို အလိုေလ်ာက္ ထုတ္သံုးမိေနတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိေတာ့တယ္။ သူ႔လက္မွာ စစ္မွန္တဲ့ခ်ီစြမ္းအားေတြထုတ္ၿပီး ဒီေကာင္ေလးရဲ့ဆံပင္ေတြကို ေသြ႕ေျခာက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနမိတယ္။
ခဏၾကာေတာ့ ဆံပင္ေတြက ေကာင္းေကာင္းေျခာက္သြားၿပီး ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာနဲ႔ ေရတံခြန္လို က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့ေက်ာျပင္ေပၚကို ၀ဲက်လာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္က ရင္ဘတ္ေတြေပၚကို ျဖာက်လာတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းျဖဴေရာင္ အသားအေရနဲ႔ နက္ေမွာင္တဲ့ဆံပင္အေရာင္က ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အရမ္းကို မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းတယ္။ အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြက ပိုမည္းေမွာင္ေနၿပီး ျဖဴစြတ္တဲ့အသားအေရက ပိုမိုျဖဴစြတ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဘတ္ေပၚက ခ်ယ္ရီပြင့္ဖတ္ႏွစ္ခုရဲ့ အေရာင္က ပိုၿပီး စိုလက္ေတာက္ပေနသလိုပဲ။
ဇီရႊမ္ရဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ႏွလံုးသားက ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ တစ္စစီ ေပါက္ကြဲသြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး လွ်ပ္တစ္ျပက္အၾကည့္နဲ႔တင္ သူ႔ရင္ထဲ မေကာင္းတဲ့ကိေလသာမီးေတြ ဟုန္းခနဲ ေတာက္ေလာင္လာခဲ့တယ္။
ဇီရႊမ္ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္သြားၿပီး သူကိုင္တြယ္ေနတဲ့ ဒီအမ်ိဳးသားေလးရဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေနာက္ကို တစ္လွမ္းဆုတ္သြားခဲ့တယ္။ သူက လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ၿပီး ဗုဒၶဂါထာကို ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္။
သူ႔ခ်စ္သူရဲ့ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြက သူ႔ဆံႏြယ္ေတြကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ေနတဲ့အတြက္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔အေနနဲ႔ အရမ္းကို သက္ေတာင့္သက္သာ ခံစားေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက သူ႔ခ်စ္သူရဲ့ရင္ခြင္ကို မွီလိုက္မယ္လို႔ ႀကံၿပီး ကိုယ္ကို ေနာက္ကိုယိမ္းလိုက္ေတာ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚကို ပံုလ်က္သား လဲက်သြားခဲ့တယ္။
ကံေကာင္းလို႔ သူ႔ဒဏ္ရာေတြက ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီျဖစ္လို႔ နည္းနည္းနာသြားတာကလြဲၿပီး ဘာမွမျဖစ္လိုက္ဘူး။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေျမျပင္ကေနထလိုက္ၿပီး နာသြားတဲ့ေက်ာျပင္ကိုပြတ္ရင္း လွည့္ေမးလိုက္တယ္။
"အားလံုး အဆင္ေျပေနရဲ့သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေနာက္ကို ဆုတ္ေျပးသြားတာလဲ.."
"ေအာ္မီေတာ္ေဖာ္.. ေကာင္းေလစြ.. ေကာင္းေလစြ.."
ဇီရႊမ္က ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိဘူး။ ဒီအမ်ိဳးသားေလးက ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ျမက္ေတြခင္းထားတဲ့အခင္းေပၚ လဲေလ်ာင္းက်သြားတာေတြ႕ေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေန ဗုဒၶကိုတမ္းတၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
ဒီအမ်ိဳးသားေလးရဲ့ အ၀တ္အစားေတြက ညစ္ပတ္ၿပီး လူသတ္သမားေတြရဲ့လက္ခ်က္ေၾကာင့္ စုတ္ၿပဲကုန္လို႔ သူ႔ရဲ့သကၤန္းအျဖဴကို ၀တ္ဆင္ထားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ်ာ့ရဲတဲ့၀တ္႐ံုျဖဴေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ့ရင္ဘတ္နဲ႔ ပုခံုးသားေတြ ေပၚေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ပိုင္းက သြယ္လ်တဲ့ေပါင္တံနဲ႔ ေျခေထာက္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေတြက သကၤန္းေအာက္မွာ အထင္းသားေပၚလြင္ေနတယ္။ သူက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ အသက္႐ွဴမွားရေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွပၿပီး ျမင္သူကို ဗ်ာေပြေအာင္ လွရက္ႏိုင္လြန္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ။ ဇီရႊမ္က ႐ုတ္တရက္ သရဲတေစၦကို ေတြ႕လိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး အလ်င္အျမန္ ေက်ာေပးၿပီး ေခါင္းငံု႔သြားခဲ့တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔ရဲ့တံု႔ျပန္မႈကို နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို လက္နဲ႔အုပ္ၿပီး အသံက်ယ္ႀကီးမထြက္ေအာင္ ႀကိတ္ရယ္လိုက္တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေလေအးေတြက သစ္ပင္ေတြၾကားမွ တိုက္ခတ္လာၿပီး ေရာ္ရြက္၀ါေတြကို သယ္ေဆာင္လာၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနသူနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့သူနားကို က်ဆင္းလာခဲ့တယ္။ ေအးစက္တဲ့ေလေတြက ဇီရႊမ့္ကို ျပန္ၿပီး အိေျႏၵဆယ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့တယ္။
"အခု ေဆာင္းဦးရဲ့ ေႏွာင္းပိုင္းအခ်ိန္ျဖစ္ေနလို႔ ရာသီဥတုက ေအးလာၿပီ.. ဒကာေလးရဲ့ ကိုယ္ခံစြမ္းအားက နည္းေနေသးတယ္.. အေအးမပက္ေအာင္ သကၤန္းကို တင္းတင္းၿခံဳထားသင့္ပါတယ္.."
"ကၽြန္ေတာ္က အားနည္းေနလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ လံုေအာင္မၿခံဳႏိုင္ဘူး.. ဘုန္းႀကီး ကူညီေပးလို႔ရမလား.."
သူ႔ခ်စ္သူက အရမ္းကို ႐ိုးသားသန္႔စင္လြန္းလို႔ သူ႔ကို မစဘဲမေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေျခလက္ကို ဆန္႔လိုက္၊ ေကြးလိုက္လုပ္ၿပီး ေလ်ာ့ရဲတဲ့သကၤန္းကို ပိုမိုေလ်ာ့ရဲေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သကၤန္းက ေလွ်ာက်ၿပီး ၀မ္းဗိုက္ပိုင္းကိုျမင္ရတဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၀မ္းဗိုက္ရဲ့ေအာက္ပိုင္း လွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ့ေနရာက အမည္းေရာင္အေမႊးမွ်င္တခ်ိဳ႕က နည္းနည္းေတာင္ ေပၚလာတယ္။ ဒီသကၤန္းကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရင္ ဒီေအာက္ကအရာေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လွလိုက္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္လို႔ကိုမရဘူး။
သူ မစဥ္းစားခ်င္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ႐ုပ္ပံုေတြက သူ႔စိတ္အာ႐ံုထဲမွာ ထင္ျမင္လာၿပီး သူ႔အသိစိတ္ကို လႊမ္းမိုးလာေတာ့တယ္။ သူက ဂါထာေတြကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရြတ္ဖတ္ေပမယ့္ ဘာမွမထူးဘူး။ ေနာက္ သူက Dabei ဂါထာေတြကို ထပ္တလဲလဲ ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္။ သူ႔နဖူးျပင္မွာ ေခၽြးေတြက ဇီးကင္းအရြယ္ေလာက္ ထြက္လာေနၿပီး သူ႔ၾကည့္ရတာ အရမ္းကို ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနရပံုေပၚတယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔ကို ဘာမွမေလာဘူး။ ေတာက္ပတဲ့ မက္မံုပြင့္လိုမ်က္၀န္း၊ နီျမန္းပါးလႊာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူကို နတ္ဘုရားက ေျမျပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနသလို စုိက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ဇီရႊမ္က မိမိရင္ထဲက ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေတြ ၿငိမ္သြားတဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီးမွ အမ်ိဳးသားေလးဆီကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အ၀တ္ေတြကို တစ္ထပ္ဆီ ေသခ်ာ၀တ္ဆင္ေပးလိုက္တယ္။
"ႀကိဳးေတြကို ဘာလို႔ တင္းတင္းခ်ည္ရတာလဲ.. တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္ ျဖည္မရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က အသံတိုးတိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲမွာ ရယ္ေမာလို႔ေနတယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကိုယ္ေတာ္ ဒကာေလးကို ကူၿပီး ထပ္၀တ္ေပးပါ့မယ္.."
ဇီရႊမ္က သက္ျပင္းခ်ၿပီး က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ့အ၀တ္ကို ေလွ်ာ့ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ သူ႔လက္ေတြက လုပ္ဖို႔ျငင္းဆန္ေနတယ္။ သူက အမ်ိဳးသားေလးရဲ့ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ကို ျဖည္လိုက္မိၿပီး ျဖဴေဖြးတဲ့ရင္ဘတ္ေတြက အကာအကြယ္မဲ့ ေပၚလြင္လာခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ဘာမွ ဖံုးကြယ္ထားျခင္း မရွိေတာ့ဘူး။
ဇီရႊမ္ရဲ့နဖူးေပၚမွာ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ႀကီးေတြ စို႔လာခဲ့ျပန္တယ္။ သူက ႐ုတ္တရက္ ေလေပြလို ေနာက္ကိုဆုတ္သြားၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလို႔ ဗုဒၶဂါထာေတြ ရြတ္ဖတ္လိုက္ျပန္တယ္။ သူက ဗုဒၶကိုႏွလံုးသြင္းၿပီး ေတာင္းပန္စကားကို ႏႈတ္က အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာေနမိတယ္။ သူ႔ပံုစံက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပံုပါပဲ။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က နဖူးေၾကာကိုတြန္႔လိုက္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲက ရယ္သံသဲ့သဲ့ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုဖံုးကြယ္ဖို႔ မ်က္ရည္ႏွစ္စက္ေလာက္ထြက္ေအာင္ ညွစ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ဒီမ်က္ရည္က ဇီရႊမ့္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔ပါပဲ။ သူက ဇီရႊမ့္ကို လက္ယက္ေခၚၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ကၽြန္ေတာ့္အ၀တ္ေတြကို ကူ၀တ္ေပးပါဦး.."
ဇီရႊမ္က အ၀တ္ထုပ္ထဲက သကၤန္းႏွစ္စံုကို ထပ္ထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လႊာခ်ၿပီး က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကိုယ္ေပၚ ထပ္၀တ္ေပးလိုက္တယ္။ သူက တင္းတင္းပတ္ေပးၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ညက်ရင္ ေအးတယ္.. ဒကာေလး.. ဒီအ၀တ္ႏွစ္ထည္နဲ႔ အေအးဒဏ္ကို အံတုေပးပါဦး.. မနက္ျဖန္ ကိုယ္ေတာ္ ထပ္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေခါင္းေနာက္မွာ လက္ကိုယွက္လိုက္ၿပီး တိတ္တခိုးရယ္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္.. အခု ညဥ့္နက္လာၿပီ.. ကၽြန္ေတာ့္ကို ေႏြးေအာင္ ကူညီေပးပါဦး.."
ဇီရႊမ္ရဲ့ႏွလံုးသားက ႐ႈပ္ေထြးေနေပမယ့္ သူ မလုပ္ဘဲမေန၀ံ့ဘူး။ ေသြးေတြအမ်ားႀကီး ဆံုး႐ံႈးထားတဲ့သူက အားနည္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ နိမ့္ေနေသးတယ္။ တကယ္လို႔ လံုေလာက္တဲ့အေႏြးဓာတ္မရရင္ အေအးမိၿပီး ေသသြားႏိုင္တယ္။
ဒီလူကို ကုသေပးဖို႔အတြက္ သူက ဒီလိုလုပ္ရတာျဖစ္တယ္။ လူေတြကိုကယ္တင္ဖို႔ ဗုဒၶက အေနာက္ဘက္အရပ္မွာ ပြင့္လာရသလိုပဲ သူ႔စြမ္းအားကိုသံုးၿပီး လူကယ္႐ံုသက္သက္ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ဘာမွမရွိပါဘူး။
ဇီရႊမ္က သူ႔ကိုယ္သူ ႏွစ္သိမ့္ၿပီးေနာက္ သူ႔နဖူးေပၚကေခၽြးေတြက ေလေအးေၾကာင့္ ေျခာက္သြားခဲ့တယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ဆီကို လွမ္းမလာခင္ သူ႔ကိုယ္ထဲကအားကိုသံုးၿပီး ကုိယ္ခႏၶာကို ေႏြးလာေစတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ဆီလာၿပီး ေထြးေပြ႕ထားလိုက္တယ္။
ဒီအေပြ႕အဖက္က ေႏြးေထြးတယ္။ လံုၿခံဳၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိေပမယ့္ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္မဆို မွီခိုအားကိုးလို႔ရတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဒါကို တစ္စက္ေလးမွ သံသယမ၀င္ဘူး။ သူက ဇီရႊမ္ရဲ့ရင္အုပ္ကို ပါးျပင္နဲ႔ ဖြဖြထိကပ္ၿပီး မၾကာခင္ အိပ္ေမာက်သြားေတာ့တယ္။
ဇီရႊမ္ကေတာ့ တစ္ေမွးမွ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို ေထြးေပြ႕ထားတုန္း သူ႔ကိုယ္က ေက်ာက္ခဲလို ေတာင့္တင္းလို႔ေနတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သူ အသက္ေတာင္ ရဲရဲမ႐ွဴ၀ံ့ဘူး။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကလူငယ္ေလးကို တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာေလးလို ဇီရႊမ္ ေထြးေပြ႕ထားမိတယ္။ သူက ဒီေကာင္ေလးကို ထြက္သြားခြင့္မျပဳ၀ံ့ဘူး။ သူ႔ကို ထားသြားခြင့္ မျပဳဘူး။ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနရ႐ံုနဲ႔ သူ႔စိတ္ေတြ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္သြားခဲ့တယ္။
====================
YOU ARE READING
ဗီလိန်ချစ်သူ (completed) (Arc_8,10,15,Extra_1,2,4) (MM Translation)
RomanceArc _ 8, 10, 15 Extra_ 1,2,4 Total _ 6 Arcs Title: Quickly Wear the Face of the Devil အက်ဥ္းခ်ဳပ္ - ထိပ္တန္းဟက္ကာတစ္ေယာက္ကိုဘဝမ်ားစြာျပန္လည္ေမြးဖြားဖုိ႕ Lod God System ကေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ကမာၻႀကီးအဆုံးသတ္သြားေတာ့ အရာအားလံုးက ပ်က္စီးသြားျပီး ဝမ္းနည္းစရာ...
