FOD _Extra 4_ Chapter (13) _Honeymoon on Beast-man Planet
ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္း ခြန္း၏ဒဏ္ရာမ်ားျပန္ေကာင္းလာခဲ့သည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က Beast-men Planet သားရဲၿဂိဳလ္ေပၚရွိ ေဆးဖက္ဝင္အပင္မ်ားသည္ ကမာၻေပၚရွိအပင္မ်ားထက္ ပိုမိုႀကီးမားသည္သာမက အဆေပါင္းမ်ားစြာ ထိေရာက္မႈရွိသည္ကို မသိရွိခဲ့ပါ။ သူက ခြန္းရဲ႕အနာဟာ ပိုးသတ္ေဆးေတြမရွိဘဲ ျပန္လည္နာလန္ထူဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူးလို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အနာက သက္သာေပ်ာက္ကင္းလာၿပီးပန္းေရာင္အမာ႐ြတ္တခုသာက်န္ရစ္ေတာ့သည္။
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က အရမ္းဝမ္းသာသြားၿပီး သူကေဆးမွတ္တမ္းကို မီးေသြးႏွင့္အတူ ေက်ာက္ျပားေပၚတြင္ေရးသားခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့မွတ္တမ္းကို ဘိုင္က သူ႔အတြက္လုပ္ေပးထားေသာ ေသတၱာတစ္ခုထဲေသခ်ာသိမ္းဆည္းထားလိုက္သည္။ သစ္သားေသတၱာသည္ အလြန္ေခ်ာေမြ႕ၿပီး လက္မႈပညာသည္ ေခတ္သစ္ စက္႐ုံမ်ားထက္ သာလြန္သည္။ ေရွးဦးသားရဲမ်ား ၏ေျခသည္းမ်ားသည္ လက္သမားကရိယာ တန္ဆာပလာေတြထက္ကို ပိုမိုျပတ္သား ထက္ရွလြန္းလွသည္။
ခြန္းသည္ အမာ႐ြတ္ကို အသာယာထိၾကည့္မိၿပီးေနာက္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို ေက်းဇူးမတင္ေပမယ့္ မုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္တာေတာ့ မလုပ္ေတာ့ေပ။ သူ႔ရင္ထဲက မေက်နပ္မႈလည္း ေလ်ာ့သြားၿပီျဖစ္သည္။
အမွန္မွာ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္သည္ သူ႔ကိုေကာင္းစြာ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး အလြန္ေထာက္ထားစာနာတတ္သည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က သူ႔ကိုကုသေပးခဲ့သည္ကို သူ မယုံၾကည္ေသးပါ။ သူက သားရဲနတ္ဘုရားရဲ႕ ေသြးခဲေၾကာင့္ သက္သာလာသည္ဟုသာ ထင္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ အက္ဒီက သူ ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းသြားတာကို ၾကည့္မိဖို႔ေနာက္က်သြား႐ုံတာ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ေနသည္။
သူကစဥ္းစားရင္း အက္ဒီ့အေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ စိတ္ေတြႏူညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားခဲ့သည္။ သူက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို ႏူတ္ဆက္ဖို႔ သြားမလို႔လုပ္တုန္း သစ္လုံးအိမ္ေအာက္ဘက္မွ ဘိုင္၏ ေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုေအာ္သံက တစုံတေယာက္ကို ႏူတ္ဆက္လိုက္သံႏွင့္ တူညီသည္။
ဒီမွာ အျခားသားရဲေတြရွိေသးတာလား။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ နဲ႔ ဘိုင္ ပဲရွိတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ခြန္းက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ဟာ သားရဲေတြနဲ႔ အတူေနဖို႔ အတင္းတြန္းအားေပးခံရတယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ သူ႔စိတ္နဲ႔သူ လာေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ သူက အျခားသား႐ိုင္းနဲ႔ အတူတူေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို သတိရလိုက္ၿပီး သေဘာေပါက္သြားတယ္။
အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ အျခားသစ္ပင္ေပၚ၌ သစ္လုံးအိမ္မ်ားကို ေဆာက္ထားတာလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီေနရာတြင္ အျခားလူႏွင့္သား႐ိုင္းလည္း ေနထိုင္တာ ေသခ်ာသည္။
အမွန္ေတာ့ ခြန္းသည္ သစ္ပင္ေပၚက သစ္လုံးအိမ္ကို အလြန္ႀကိဳက္သည္။ သစ္လုံးအိမ္က လႈိဏ္ဂူထဲထက္ ေျခာက္ေသြ႕ၿပီး အနံ႔သက္ေကာင္းသည္။ ေလဝင္ေလထြက္လည္းေကာင္းသည္။
ီဒီသစ္လုံးအိမ္ထဲမွာ အသုံးျပဳရန္အဆင္ေျပေသာ ထူးဆန္းေသာအရာမ်ားစြာ ရွိေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခြန္းသည္ ဒီအရာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ကိုင္သည္ ဆိုသည့္ လုပ္နည္းကိုသိခ်င္ေပမယ့္ ဒီဟာေတြကို ၾကည့္႐ုံနဲ႔ သူ လုံးဝမသိခဲ့ေပ။ ဒီလုပ္နည္းေတြကို သူ႔မ်ိဳးႏြယ္စုေတြဆီကို ယူေဆာင္သြားခ်င္ခဲ့သည္။
ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ဆီက ေမးမည္ဟု ႀကံေနစဥ္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ အျပင္ကို ဝမ္းသာအားရေျပးထြက္သြားသျဖင့္ ခြန္းလည္းေနာက္က လိုက္လာခဲ့သည္။
သူတို႔ကႀကိဳးေလွကားနဲ႔ေအာက္ကိုဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ငါးသားေရစနဲ႔ ခါးမွာပတ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က တျဖည္းျဖည္း ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ႀကံ့ခိုင္တဲ့ေ႐ႊျခေသၤ့ကို စီးလာတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။
မိန္းမကေတာက္ပစြာရယ္ေမာရင္း လက္ထဲဆြဲလာတဲ့ ငါးအေရခြံနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားသည့္ အိတ္ကို ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ဆီ လွမ္းပစ္ေပးလိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ သည္မ်က္လုံးျပဴးၿပီး လ်င္ျမန္စြာ ဖမ္းယူႏိုင္ခဲ့သည္။ သူဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ေပ်ာ္ၿပီးအ႐ူးတစ္ေယာက္လို ခုန္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ေနလိုက္သည္။
ဆားေတြ... အရမ္းေလးတယ္... ကီလိုဂရမ္ 50 ေလာက္ရွိေလာက္သည္။ ဒီပမာဏနဲ႔ဆိုရင္ သူတို႔အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သုံးလို႔ရသည္။
ဘိုင္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၿပီး သူက မတ္တပ္ရပ္လို႔ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို ေအာက္ကို ဖိခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာလ်က္ေပးေနသည္။ ခြန္းက
လူႏွင့္တိရစာၦန္တို႔၏ အျပန္အလွန္လုံးေထြးေနၿပီး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသည့္ အမူယာကို ၾကည့္ၿပီး တစ္နည္းနည္းျဖင့္မသက္မသာျဖစ္ခဲ့သည္။ သူက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ဟာ အရင္ကေလာက္ သူ႔အေပၚ မွီခိုအားထား တာမရွိဘူးလို႔ ခံစားရၿပီး သူ႔ကိုလည္း အရင္လို ထူးဆန္းတဲ့စကားေတြ မေျပာေတာ့ တာကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။
ယခု ေရွာင္အမ္းခြၽမ္တြင္ ဘိုင္ ရွိေနသည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္၏စကားမ်ား မည္မွ်ပင္ခက္ခဲပါေစ ဘိုင္က ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ၿပီး မၾကာခဏေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ သူက တုံ႔ျပန္ေျပာရန္သူ႔ပါးစပ္ကို မသုံးႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏နားလည္မႈ ရွိသည့္ အၾကည့္သည္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ အလိုအပ္ဆုံးအရာျဖစ္သည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ က သူ႔ကိုတစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ပိုပိုၿပီး သေဘာက်လာၿပီး အရင္က ခြန္းကို သေဘာက်သည့္ စိတ္အားလုံး ဘိုင္ဆီကို ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က သူ႔တို႔ ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္ကို သစၥာေဖာက္ခဲ့လို႔ သူ႔ကို မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ သိလို႔ ခြန္းရဲ႕ႏွလုံးသားက အရမ္းကို ခ်ဥ္တူးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္မၾကာခင္မွာပဲ သူဟာ ထူးဆန္းတဲ့ခံစားခ်က္ ကိုႏွိမ္နင္းလိုက္ၿပီး အသစ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ေမးျမန္းဖို႔ ကပ္လာတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ႀကီးမားေသာ ဆားအိတ္တစ္လုံးကို ၀ ယ္လိုက္ႏိုင္တာက သူတို႔မွာ ထူးျခားတဲ့ နည္းေတြရွိမယ္ဆိုတာ သိလိုက္သည္။ ဒီအေၾကာင္းကို ခြန္းက သိခ်င္လို႔အနားကို ကပ္လာခဲ့သည္။
သူ၏မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္သည္ ျခေသၤ့ႏွင့္ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ တို႔ကိုလွည့္ျဖားရန္ မလုံေလာက္ေပမယ့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို လွည့္ဖ်ားဖို႔ေတာ့ လိုတာထက္ ပိုေနၿပီျဖစ္သည္။ ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က အနားကပ္နားေထာင္ေနတာ မဟုတ္လို႔ခြန္း ဘာေမးေနတယ္ဆိုတာ မၾကားရဘူး။ ခြန္းက က်ိဳးယြင္ရွန္ကို ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားေမးေနေပမယ့္ တဖက္သားက ဘာမွမေျပာပဲ ႏူတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ခြန္း က လွပသည့္ အမ်ိဳးသမီးနားကို ကပ္ေနသည့္ သူ႔ကို ျခေသၤ့ႀကီးက မုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုဆိုတာ သတိျပဳမိလာသည္။ ျခေသၤ့ႀကီးမ်က္လုံးထဲ သူ႔ကို သတ္ျဖတ္ခ်င္ရိပ္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနတာေတြ႕လို႔ခြန္းက ဘာမွ ဆက္မလႈပ္ရွားရဲေတာ့ဘူး။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္ တို႔က သစ္ပင္အိမ္ေပၚမွာ မီးဖိုလုပ္ၿပီး နဲ႔႐ိုးရွင္းတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ ကိုေဆာက္လုပ္ခဲ့တယ္။ သစ္လုံးေလးလုံးသည္ မ်က္ႏွာက်က္ကို ေထာက္မ ျမႇင့္တင္ေပးၿပီး စင္ေတြေပၚမွာ ငါးေျခာက္ေတြကို အျပည့္တင္ထားတယ္။
ဒီငါးေျခာက္ေတြက အရမ္းအရသာရွိတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ နဲ႔ေက်ာက္႐ႊမ္က ေက်နပ္မႈျဖင့္ ဝရန္တာေအာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို ေဝ့ယမ္းႏူတ္ဆက္ၿပီး သူတို႔အိမ္ေပၚကို တက္လာၾကသည္။
"မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရသူမမ်ိဳးႏြယ္ေတြက ငါးေျခာက္ကိုလည္း လုပ္တတ္တယ္။ ညေနပိုင္းမွာ ငါးေျခာက္နဲ႔ခရမ္းသီး ေရာခ်က္စားၾကမလား "
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က လက္သီးဆုပ္ၿပီး တက္ႂကြစြာေမးလိုက္တယ္။
"ခရမ္းသီးဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ"
ခြန္းကသိခ်င္စိတ္ႏွင့္ေမးလိုက္သည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ရဲ႕ ဘဝက အစားအစာအလွ်ံအပယ္ရွိၿပီး အဟာရျပည့္ျပည့္ဝဝစားရသည္။ သူတို႔ ဘိုင္ယန္လူမ်ိဳးစုမွာ ေနတုန္းကထက္ကို အစာေရစာေပါ မ်ားေနေသး သည္။ သူမျမင္ဖူးသည့္ ဟင္းခတ္မ်ားစြာကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က သူတို႔ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္ကို ဘယ္တုန္းကမွ တြယ္တာျခင္း မရွိပဲ သူတို႔မသိေအာင္ အမ်ားႀကီးထိန္ခ်န္ထားသည္ကို ေတြးမိေတာ့ ခြန္း၏ မ်က္လုံးက အေရာင္မွိန္သြားခဲ့သည္။
" ခရမ္းသီးဆိုတာ မင္းတို႔က 'ခရမ္းေရာင္ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ား' လို႔ေခၚတဲ့ဟာပါ။ ငါက ဒီအသီးက စားလို႔ရတယ္လို႔အက္ဒီကိုေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္သူက အဆိပ္ပါလို႔ ေျပာၿပီး ငါ့ကို ဒီအသီးကို ခူးဆြတ္ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ သူကကြၽန္ေတာ့္ အိတ္ထဲက ခရမ္းသီးေတြကို ဆြဲထုတ္ၿပီး အားလုံးကို နင္းေခ်ခဲ့တယ္။
ဒီစကားကိုေျပာရင္း ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္ထဲ ေဒါသမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနခဲ့တယ္။ သူက ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
" အနီေရာင္အသီးလို႔ မင္းတို႔ေခၚတဲ့ အသီးကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးလို႔ေခၚၿပီး အဲ့ဒါက စားလို႔ရတဲ့အျပင္ အရသာလည္းရွိတယ္။ အက္ဒီက ဒီအသီးက အဆိပ္ရွိတယ္ေျပာၿပီး ငါ့ကို ခူးခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ငါက အဆိပ္မရွိေၾကာင္းး သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတစ္လုံးကို စားျပေပမယ့္ သူက ငါ ကံေကာင္းလို႔အဆိပ္မမိတာလို႔ပဲေျပာခဲ့တယ္။ ငါက စစ္သည္ေတာ္ေတြနဲ႔ မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ေတြကို အဆိပ္ခတ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနပါတယ္ဆိုၿပီး ငါ့ကို စြပ္စြဲခဲ့ေသးတယ္။ "
ဘိုင္ယန္လူမ်ိဳးစုေတြက အစားစာကို ျဖန႔္ေဝတဲ့ပုံစံနဲ႔က်င့္သုံးတယ္။ ေယာက်္ားေတြက အမဲလိုက္၊ မိန္းမေတြက အသီး႐ိုင္းေတြ ခူးဆြတ္ၿပီး အႀကီးကဲေတြကို အပ္ရတယ္။ အႀကီးကဲနဲ႔ရွာမန္ေတြက ဒီစားစရာကို ျပန္လည္ခြဲေဝေပးၾကတယ္။ ရွာမန္က အသက္ႀကီးၿပီး ေသဆုံးသြားရင္ အက္ဒီက သူ႔ေနရာကို ဆက္ခံရဖို႔မ်ားတယ္။
အက္ဒီသည္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကို အလြန္မနာလိုျဖစ္ၿပီး အျခားသူမ်ားကို ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ လႊမ္းမိုးသြားမွာကို မလိုလားခဲ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ေျပာတာ မွန္မွန္း သူသိရင္ေတာင္မွ သူက လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ သူက အျခားမ်ိဳးႏြယ္ထဲက လူေတြကို စမ္းသပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဒီအရာေတြက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ေျပာသလို အဆိပ္မရွိဘူးဆိုတာ သက္ေသျပလိုက္ႏိုင္ေတာ့ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက လူေတြက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကို ေလးစားလာၾကသည္။
အက္ဒီသည္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ေျပာျပသည့္ အသီးႏွံအားလုံးကို တိတ္တဆိတ္ သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္ထားခဲ့သည္။ သူက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကို သတ္ၿပီးတဲ့အခါ ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္စုေတြကို စားလို႔ရတဲ့ အသီးႏွံကို ၫႊန္ၾကားျပသၿပီး သူ႔ရဲ႕ရာထူးဆက္ခံရာမွာပိုအဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ဖို႔ ႀကံ႐ြယ္ထားသည္။
ဒီလို လွည့္စားမႈေလးမ်ားကို ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ က မစဥ္းစားမိမွေတာ့ ခြန္း လိုလူက ပိုလို႔ေတာင္ မစဥ္းစားမိေပ။
ခြန္းစိတ္ထဲတြင္ အက္ဒီသည္ ျဖဴစင္႐ိုးသားၿပီး ၾကင္နာတတ္သည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္႐ြက္တတ္သူျဖစ္ၿပီး ၿပီးျပည့္စုံေသာ သူျဖစ္ သည္။ အက္ဒီ၏လုပ္ရပ္အားလုံးသည္ သူ႔လူမ်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းခဲ့ျခင္းေၾကဳာင့္ အက္ဒီက တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္သူမဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ ထိုအစားအစာသည္ အမွန္တကယ္စားသုံးႏိုင္ပါက အက္ဒီက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကို တားဆီးပိတ္ပင္မည္မဟုတ္ေပ။
ထို႔အျပင္ ခရမ္းေရာင္ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ႏွင့္ အနီေရာင္သစ္သီးမ်ားသည္ မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ အဆိပ္ျဖစ္ေစသည္ဟု ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္၏ ဘိုးေဘးမ်ားကေျပာၾကားခဲ့သည္။
"သူတို႔အားလုံးမွားခဲ့သလား။ မဟုတ္ဘူး၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကမွားတယ္။ အက္ဒီက သူ႔ကိုရပ္တန႔္ၿပီး လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလုံး ကယ္တင္ခဲ့တယ္။ "
ဤအေတြးႏွင့္အတူ အက္ဒီအတြက္ ခြန္းက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ကို ခုခံျငင္းခုံေပးခဲ့သည္။
" ငါတို႔ဘိုးေဘးေတြက ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး အစားသင့္တာကို စားမိလို႔ လူဘယ္ေလာက္ ေသဆုံးခဲ့ၿပီးဆိုတာ မင္းသိရဲ႕လား။ ဒီအသီးႏွံေတြက တကယ္ကို အဆိပ္ရွိလို႔ မင္း မစားသင့္ဘူး။ အရင္ တခါက မင္းစားၿပီးမေသဘူးဆိုတာ အဲ့အသီးေတြက မမွည့္ေသး လို႔အဆိပ္သိပ္မပါေသးတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ မင္း အက္ဒီဆီက အမ်ားႀကီးသင္ယူသင့္တယ္။ "
ခရမ္းသီးနဲ႔ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို စားလို႔ေသခဲ့တာလား။ သူတို႔ေတြက ဟာသေျပာေနတာလား။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္ မႈႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သဘာဝအားျဖင့္ ပိုမိုေတာက္ပေသာအေရာင္ႏွင့္ ပုံစံထူးျခားသည့္ မ်ိဳးစိတ္မ်ားသည္ အဆိပ္အေတာက္ ပိုမိုမ်ားျပားသည္ကို သူ သိသည္။ ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ၎တို႔ကိုစားႏိုင္ျခင္း ရွိ မရွိဆုံးျဖတ္ရန္ ဒီအခ်က္ကို မွီခိုခဲ့ၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ ခရမ္းသီးႏွင့္ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားသည္ အဆိပ္သင့္ေၾကာင္း သူတို႔ အခိုင္အမာ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ အနာဂတ္ သူတို႔ သားစဥ္ေျမးဆက္မ်ားကို သတိေပးရန္, 'ဒီဟာေတြကို မစားရ စားတဲ့သူ ေသၿပီ'၊ မင္မစားရဘူး ' စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာေသာ ထိတ္လန႔္စရာေကာင္းေသာ ပုံျပင္မ်ားျဖစ္ေပၚလာသည္။
ဒီစကားလုံးမ်ားကို မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားမွ ယုံၾကည္ကိုးစားၾကၿပီး သူတို႔အထင္လည္း ပိုမိုခိုင္မာလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ ထပ္မံႀကိဳးစားရန္ မလုပ္ၾကေတာ့ပဲ မ်က္စိမွိတ္ကာ ယုံၾကည္ခဲ့ပုံရသည္။
ခြန္းအတြက္ အမည္မသိ အမ်ိဳးသမီးေျပာတာထက္စာရင္ ဘိုးေဘးမ်ားေျပာတာကို ပိုမိုယုံၾကည္တာ မဆန္းေတာ့ေပ။
အဆိုပါ ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္စုက လူေတြက သူတို႔ မသိတာကို လက္ခံဖို႔ အလြန္တြန႔္ဆုတ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ယုန္မ်ားကို ကန္စြန္းဥမ်ားေကြၽးၿပီး အဆိပ္ရွိမရွိ ေသခ်ာစမ္းသပ္ခဲ့ၾကေသးသည္။ အေတာ္ၾကာေကြၽးၿပီး ကန္စြန္းဥက အဆိပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ သိရၿပီးမွာ သူတို႔ရင္ထဲ ဗီလိန္လို႔ ထင္ေနသည့္ လူက တကယ္ေကာင္းသည့္ လူဆိုတာကို လက္ခံလာၾကသည္။
ယခုသူတို႔သည္ မုန္းတီးမႈမ်ားအစား ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ အေပၚကို ႏွစ္သက္မႈရွိလာၾကသည္။
ဒီမ်ိဳးႏြယ္စုကို ဘိုင္ယန္လူမ်ိဳးလို႔ ဘာေၾကာင့္ေခၚရတာလဲ။ သူတို႔ကို မ်က္ကြင္းျဖဴဝံပုေလြမ်ိဳးႏြယ္လို႔ ေခၚတာ ပိုသင့္ေတာ္တယ္။
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က ခြန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သြားတာကိုျမင္ေတာ့ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ေကာင္းၿပီ.. ငါတို႔ ညစာကို ခရမ္းသီးနဲ႔ငါးေျခာက္ ခ်က္စားမယ္.. ၿပီးရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခူးၿပီး ျမည္းၾကည့္မယ္.. ငါတို႔က ေသမွာမေၾကာက္ၾကတဲ့သူေတြပဲ.."
ခြန္းက က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ အစိမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားတယ္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က ေပ်ာ္႐ႊင္စြာရယ္ေမာၿပီး ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ားကို တက္ႂကြစြာခူးဆြတ္ဖို႔ ထြက္သြားတယ္။ နတ္ဘုရားလူငယ္က အျခားလူနဲ႔မတူဘူး။ သူက ထူးျခားၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလွတယ္။
ခြန္းက စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားၿပီး သတိေပးစကားေျပာလိုက္တယ္။
"ခင္ဗ်ား ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို သိပ္မယုံနဲ႔.. သူက နည္းနည္းထူးဆန္းၿပီး သူမ်ားရဲ႕အစားအစာထဲ အဆိပ္ခတ္တတ္တယ္.. တစ္ခါက သူ အမည္းေရာင္အရည္ေတြျပဳတ္ၿပီး အဖ်ားေပ်ာက္တယ္ဆိုၿပီး မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက ကေလးေတြကို တိုက္လိုက္တယ္.. ဒါေၾကာင့္ ကေလးက ေသာက္ၿပီး ၃ရက္ၾကာေတာ့ ဝမ္းေတြသြားၿပီး ေသေတာ့မလိုျဖစ္သြားတယ္.. ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲကလူေတြ သူ႔ကိုမသတ္ေအာင္ အက္ဒီနဲ႔ရွာမန္က အေတာ္ႀကိဳးစားလိုက္ရေသးတယ္.."
ဒီေလာက္ေျပာတာနဲ႔ လုံေလာက္ၿပီ။ အမ်ိဳးသမီးက ငတုံးမွမဟုတ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူက ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ေျပာသမွ်ကို ယုံေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က ျပႆနာရွာတတ္သူဆိုၿပီး နာမည္ေက်ာ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ ၃ရက္တိုင္း မ်ိဳးႏြယ္စုထဲကလူေတြက သူ႔ကို႐ိုက္သတ္ခ်င္ေအာင္ ျပႆနာရွာတတ္တာ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ရဲ႕ ထူးခြၽန္တဲ့အခ်က္ပဲ။
ဒီအေၾကာင္းကိုေတြးၿပီး ခြန္း ေခါင္းသာယမ္းလိုက္ေတာ့သည္။
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က လူေတြကိုကယ္တင္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း အထိုးအႀကိတ္ခံရတာ ဘယ္ေလာက္နာက်င္မယ္ဆိုတာ သူမေတြးႏိုင္ေပမယ့္ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕တုံးအမႈကို ရယ္ေမာလိုက္မိတယ္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က ဘာလုပ္လုပ္ ေခါင္းမသုံးတတ္ဘူး။ ေက်ာက္႐ႊမ္ေတာင္ ရယ္ခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႔မ်က္ဝန္းရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး သိႏိုင္တယ္။
သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ရယ္ေမာေနတယ္ဆိုတာကို ခြန္း လုံးဝနားမလည္ေတာ့ဘူး။ သူက သူတို႔အသက္အႏၲရာယ္အတြက္ ေျပာျပေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
အသီးအႏွံခူးဆြတ္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က သူ႔ကို အသေရဖ်က္ ေျပာဆိုေနတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ လႈပ္ရွားမႈရပ္တန႔္သြားၿပီး မ်က္ဝန္းထဲမွာ ဘာမွမျမင္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္လာတယ္။ သူ႔တင္ပါးကို ဘိုင္က ေခါင္းနဲ႔တိုးေဝွ႔ၿပီး တြန္းလိုက္မွ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္လာခဲ့ၿပီး လြယ္လာတဲ့ ေဆးေရာင္ျခယ္အိတ္ကို ခ်လိုက္တယ္။
"ဒီအရည္က အဆိပ္မဟုတ္ဘူး.. အသက္ကယ္တဲ့ေဆးပဲျဖစ္တယ္.. ဘာေၾကာင့္ သူက မယုံၾကည္ရတာလဲ.. ကေလးက ဝမ္းခ်ဳပ္ေနတာ တစ္လေက်ာ္ၾကာေနၿပီ.. သူ႔အသားအေရေေတာင္ ဝါေနၿပီ.. မ်က္ႏွာက ေယာင္ယမ္းေနၿပီ.. သူ႔အစာအိမ္ကေဖာင္းေနၿပီး စမ်င္းေတာင္ခံေနၿပီ.. တကယ္လို႔ ဝမ္းမႏႈတ္ဘူးဆိုရင္ ဒီကေလးေသမွာပဲ.. ဒါကို ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္က ငါရွင္းျပေပမယ့္ မင္းက မယုံၾကည္ခဲ့ဘူး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္ဘုရားေလးကေတာ့ ယုံၾကည္မွာပါ.. ဟုတ္တယ္မလား.."
ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က က်ိဳးယြင္ရွန႔္ကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ မ်က္ရည္မ်ားေဝ့ေနသည္အထိ ရယ္ေမာေနၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ.. ငါတို႔ ညစာခ်က္ဖို႔ မင္းကိုေစာင့္ေနၾကတာ.."
ဒီစကားနည္းနည္းက စကားေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာထက္ ပိုထိေရာက္ၿပီး ေႏြးေထြးလွသည္။ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္က တက္ႂကြစြာျဖင့္ အက်ယ္ႀကီးျပန္ေျဖၿပီး ဘိုင္ရဲ႕ေက်ာေပၚတက္စီးၿပီး လိုက္သြားခဲ့တယ္။
ခြန္းက ဒီအုပ္စုကိုလက္ခံလာေအာင္ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ သူက အဆိပ္မိမွာစိုးလို႔ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ျပင္ဆင္တဲ့အစားအစာကို မစားဝံ့ဘူး။ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက မိန္းမေတြဆိုရင္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို သူတို႔ခ်က္ျပဳတ္တဲ့မီးဖိုနားကို လုံးဝအကပ္မခံခဲ့ၾကဘူး။ တကယ္လို႔ သူက စားလို႔ရတဲ့အပင္မ်ားကို မျပသခဲ့ဘူးဆိုရင္ မ်ိဳးႏြယ္စုကေန အေစာႀကီးကတည္းက ေမာင္းထုတ္ခံရမွာေသခ်ာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ အမဲလိုက္ထြက္ဦးမယ္.."
ခြန္းက သစ္ကိုင္းတစ္ခုကိုခ်ိဳးၿပီး ထိပ္ဖ်ားကို ခြၽန္ထက္ေအာင္ေသြးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
ေက်ာက္႐ႊမ္က ရန္လိုသည့္ပုံႏွင့္ ဟိန္းေဟာက္လိုက္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သူဆိုလိုတဲ့သေဘာကို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္တယ္။
"ငါ့နယ္ေျမထဲမွာ ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္ေတြ အမဲမလိုက္ရဘူး.. အေသခံမလား.. ထြက္သြားမလား.."
ခြန္း၏မ်က္ခုံးမ်ား ပင့္သြားၿပီး ေဒါသႏွင့္ေမးလိုက္သည္။
"ဒီအေရွ႕ဘက္ေတာအုပ္ထဲက သားရဲေတြက ခင္ဗ်ားဖန္တီးထားတဲ့အရာေတြလား.."
ေက်ာက္႐ႊမ္က သူ႔အၿမီးႏွင့္ ခြန္းကို ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ခြန္း၏အေရျပားက မာေက်ာလို႔ လြင့္စင္သြားၿပီး သစ္ပင္ႀကီး၏ပင္စည္ကို႐ိုက္မိၿပီး ျပဳတ္က်သြားသည္။ သူ႔အေရျပားက စုတ္ျပတ္သြားေပမယ့္ ျပင္းထန္သည့္ဒဏ္ရာေတာ့ မဟုတ္ေပ။ သူက သစ္ကိုင္းကိုေထာက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူ၏ေဒါသအမူအယာေနရာတြင္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။
"အေသခံမလား.. ထြက္သြားမလား.. ႀကိဳက္တာေ႐ြး.."
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ထပ္ေျပာလိုက္သည္။ သူ ေသလမ္းရွာေနသည့္သူမ်ားကို သည္းခံလိုက္သည္။
ခြန္းက သူ႔ခံစားခ်က္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အျမန္ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္ စကားေျပာမွားသြားတာပါ.. ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုက ကြၽန္ေတာ့္ကိုစြန႔္ပစ္လိုက္ၿပီျဖစ္လို႔ သြားစရာေနရာမရွိေတာ့ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ္ ေသလည္းမေသခ်င္ဘူး.. ထြက္လည္းမသြားခ်င္ပါဘူး.. ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာေနခ်င္ပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.."
ခြန္းက ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေနာက္မွာယွက္ထားၿပီး နဖူးနဲ႔ေျမျပင္ကိုထိကပ္ၿပီး အညံ့ခံေၾကာင္းျပသလိုက္သည္။ ဒီလူက အေရထူ႐ုံမကဘူး၊ လက္သည္းဝွက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ေနာက္ဆုတ္ရမယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူက ပါရမီရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲ။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ေလွာင္ရယ္ရယ္လိုက္ၿပီး ျခေသၤ့ႀကီးနဲ႔ သစ္လုံးအိမ္ေပၚကို အနားယူဖို႔တက္သြားတယ္။
ခြန္းသည္ ထိုစုံတြဲ သူ႔ကိုေမာင္းမထုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသည္အထိ ေစာင့္ၿပီးမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာအမူအယာက ရႈံ႕မဲ့ေနၿပီး မုန္းတီးမႈျဖင့္ တြန႔္လိမ္ေနသည္။ အကယ္၍ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္သာ သူ႔ဒဏ္ရာေပၚက နတ္ဘုရားေသြးကို ယူမပစ္ခဲ့လွ်င္ သူ႔မိသားစုက သူ႔ကိုစြန႔္ပစ္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒါဆိုလွ်င္ သူက အက္ဒီ၏ဒုတိယအေဖာ္ျဖစ္လာၿပီး သူ႔ဘဝလည္း ခုလိုမုန္တိုင္းထန္မည္မဟုတ္ေပ။ တကယ္လို႔ သူက အက္ဒီကိုဆြဲေဆာင္ခ်င္လွ်င္ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုအတြက္ လုံေလာက္သည့္အက်ိဳးအျမတ္ကို ယူေဆာင္သြားမွျဖစ္မည္။
ဒီအမ်ိဳးသမီးက ဆားမ်ားကို ဝယ္ယူလာခဲ့သည္ဆိုေတာ့ သူ႔ဆီမွာ အနီေရာင္သလင္းေက်ာက္ ရွိမွာေသခ်ာတယ္။ သူသာ ဒီသလင္းေက်ာက္နဲ႔ သစ္လုံးအိမ္ေဆာက္နည္းကိုယူၿပီး ျပန္သြားရင္ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲကသူ႔ေနရာကို ျပန္ရၿပီး မိသားစုထဲ ျပန္ေနထိုင္ႏိုင္မည္။ ဒီလိုေတြးမိၿပီး သူ႔ရဲ႕စိတ္ေတြၿငိမ္သက္သြားၿပီး ေရကန္ရွိရာကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ဒီအုပ္စုမွာ ဆားအမ်ားႀကီးရွိၿပီး ငါးေျခာက္မ်ားစြာကို သစ္လုံးအိမ္ထဲ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ၾကည့္ရတာ သူတို႔ရဲ႕အဓိကအစားအစာက ငါးျဖစ္ပုံရသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူလည္း အစာအတြက္ ငါးဖမ္းဖို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ငါးေတြက အနံ႔နံၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲ အ႐ိုးစူးလြယ္လို႔ သူက ငတ္မေသသေ႐ြ႕ ငါးကိုမစားခဲ့ေပ။ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးေရာက္လာမယ္လို႔ ခြန္း မထင္ထားခဲ့မိေပ။
ဒီလိုထြက္လာစဥ္ သူ႔ရင္ထဲ ေဒါသတို႔ တိုးပြားလာခဲ့သည္။ သူက တားျမစ္ထားသည့္ စမ္းေခ်ာင္းကိုျဖတ္ၿပီး သူေနထိုင္ခဲ့သည့္ ေတာင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းကိုေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့သည္။ ေဒါသမီးမ်ားက သူ႔ရင္ထဲ ပိုပိုတိုးလာခဲ့သည္။
တကယ္လို႔ ေ႐ႊေရာင္ျခေသၤ့သာေရာက္မလာရင္ ဒီအေရွ႕ဘက္ေတာအုပ္က ဘိုင္ယန္မ်ိဳးႏြယ္ပိုင္တဲ့ နယ္ေျမျဖစ္ေနမွာေသခ်ာတယ္။ ေျမာက္ဘက္ေတာအုပ္တြင္ အမဲလိုက္ခြင့္ရဖို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ဘာေၾကာင့္လဲလွယ္ခဲ့ရသလဲ။ ဘာေၾကာင့္သူတို႔က ဒါဒါမ်ိဳးႏြယ္ေတြနဲ႔ ေသြးဝမ္းကြဲခဲ့ရသလဲ။ ခြန္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ ျခေသၤ့ႀကီးကို သတ္ခ်င္စိတ္တစ္ခုတည္းရွိၿပီး သူ႔မ်က္လုံးထဲ သတ္ျဖတ္ရိပ္တို႔ထင္ဟပ္ေနသည္။
ျခေသၤ့ႀကီးက သူတစ္ေယာက္တည္းမသတ္ႏိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္ သူ႔ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ကို သုံးရမည္။ ခြန္းက တစ္စုံတစ္ခုကိုေတြးမိၿပီး မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတာက္ပသြားၿပီး ေက်နပ္စြာရယ္ေမာလိုက္သည္။ သူတို႔က ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ကို ယုံၾကည္ၾကတယ္မလား။ ဒါဆိုလွ်င္ ေရွာင္အမ္းခြၽမ္ ခရမ္းသီးႏွင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခူးတဲ့အခ်ိန္ကို ေသြးေအးေအးႏွင့္ေစာင့္ၾကည့္ရမည္။
သူတို႔အားလုံး အဆိပ္မိသြားလွ်င္ သစ္လုံးအိမ္ေတြဆီသြားၿပီး ဆားႏွင့္အနီေရာင္သလင္းေက်ာက္ကို ရွာရမည္။ ဒီအဖိုးတန္ပစၥည္းႏွစ္ခုႏွင့္ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲျပန္သြားလွ်င္ အက္ဒီႏွင့္ လက္ဆက္ႏိုင္မွာေသခ်ာတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြးေလ သူ ပိုေပ်ာ္ၿပီး ေျခလွမ္းေတြက ပိုေပါ့ပါးေလျဖစ္လာသည္။
🍅🍆🍅🍆 🍅🍆🍅🍆 🍅🍆🍅🍆
FOD _Extra 4_ Chapter (13) _Honeymoon on Beast-man Planet
ထိုအချိန်အတောအတွင်း ခွန်း၏ဒဏ်ရာများပြန်ကောင်းလာခဲ့သည်။ ရှောင်အမ်းချွမ်က Beast-men Planet သားရဲဂြိုလ်ပေါ်ရှိ ဆေးဖက်ဝင်အပင်များသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိအပင်များထက် ပိုမိုကြီးမားသည်သာမက အဆပေါင်းများစွာ ထိရောက်မှုရှိသည်ကို မသိရှိခဲ့ပါ။ သူက ခွန်းရဲ့အနာဟာ ပိုးသတ်ဆေးတွေမရှိဘဲ ပြန်လည်နာလန်ထူဖို့မျှော်လင့်ချက်မရှိဘူးလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် အနာက သက်သာပျောက်ကင်းလာပြီးပန်းရောင်အမာရွတ်တခုသာကျန်ရစ်တော့သည်။
ရှောင်အမ်းချွမ်က အရမ်းဝမ်းသာသွားပြီး သူကဆေးမှတ်တမ်းကို မီးသွေးနှင့်အတူ ကျောက်ပြားပေါ်တွင်ရေးသားခဲ့သည်။ ပြီးတော့မှတ်တမ်းကို ဘိုင်က သူ့အတွက်လုပ်ပေးထားသော သေတ္တာတစ်ခုထဲသေချာသိမ်းဆည်းထားလိုက်သည်။ သစ်သားသေတ္တာသည် အလွန်ချောမွေ့ပြီး လက်မှုပညာသည် ခေတ်သစ် စက်ရုံများထက် သာလွန်သည်။ ရှေးဦးသားရဲများ ၏ခြေသည်းများသည် လက်သမားကရိယာ တန်ဆာပလာတွေထက်ကို ပိုမိုပြတ်သား ထက်ရှလွန်းလှသည်။
ခွန်းသည် အမာရွတ်ကို အသာယာထိကြည့်မိပြီးနောက် ရှောင်အမ်းချွမ်ကို ကျေးဇူးမတင်ပေမယ့် မုန်းတီးစွာစိုက်ကြည့်တာတော့ မလုပ်တော့ပေ။ သူ့ရင်ထဲက မကျေနပ်မှုလည်း လျော့သွားပြီဖြစ်သည်။
အမှန်မှာ ရှောင်အမ်းချွမ်သည် သူ့ကိုကောင်းစွာ ဂရုစိုက်ပြီး အလွန်ထောက်ထားစာနာတတ်သည်။ ရှောင်အမ်းချွမ်က သူ့ကိုကုသပေးခဲ့သည်ကို သူ မယုံကြည်သေးပါ။ သူက သားရဲနတ်ဘုရားရဲ့ သွေးခဲကြောင့် သက်သာလာသည်ဟုသာ ထင်နေသည်။ သို့သော် အက်ဒီက သူ ဒဏ်ရာပျောက်ကင်းသွားတာကို ကြည့်မိဖို့နောက်ကျသွားရုံတာ ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်နေသည်။
သူကစဉ်းစားရင်း အက်ဒီ့အကြောင်းတွေးမိတော့ စိတ်တွေနူညံ့ပျော့ပျောင်းသွားခဲ့သည်။ သူက ရှောင်အမ်းချွမ်ကို နူတ်ဆက်ဖို့ သွားမလို့လုပ်တုန်း သစ်လုံးအိမ်အောက်ဘက်မှ ဘိုင်၏ အော်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအော်သံက တစုံတယောက်ကို နူတ်ဆက်လိုက်သံနှင့် တူညီသည်။
ဒီမှာ အခြားသားရဲတွေရှိသေးတာလား။ ရှောင်အမ်းချွမ် နဲ့ ဘိုင် ပဲရှိတာ မဟုတ်ဘူးလား။
ခွန်းက ရှောင်အမ်းချွမ်ဟာ သားရဲတွေနဲ့ အတူနေဖို့ အတင်းတွန်းအားပေးခံရတယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့် တကယ်တော့ သူ့စိတ်နဲ့သူ လာနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူက အခြားသားရိုင်းနဲ့ အတူတူနေတဲ့ အမျိုးသမီးကို သတိရလိုက်ပြီး သဘောပေါက်သွားတယ်။
အံ့သြစရာတော့ မဟုတ်ပါ၊ အခြားသစ်ပင်ပေါ်၌ သစ်လုံးအိမ်များကို ဆောက်ထားတာလည်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီနေရာတွင် အခြားလူနှင့်သားရိုင်းလည်း နေထိုင်တာ သေချာသည်။
အမှန်တော့ ခွန်းသည် သစ်ပင်ပေါ်က သစ်လုံးအိမ်ကို အလွန်ကြိုက်သည်။ သစ်လုံးအိမ်က လှိုဏ်ဂူထဲထက် ခြောက်သွေ့ပြီး အနံ့သက်ကောင်းသည်။ လေဝင်လေထွက်လည်းကောင်းသည်။
ီဒီသစ်လုံးအိမ်ထဲမှာ အသုံးပြုရန်အဆင်ပြေသော ထူးဆန်းသောအရာများစွာ ရှိနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ခွန်းသည် ဒီအရာတွေကို ဘယ်လိုလုပ်ကိုင်သည် ဆိုသည့် လုပ်နည်းကိုသိချင်ပေမယ့် ဒီဟာတွေကို ကြည့်ရုံနဲ့ သူ လုံးဝမသိခဲ့ပေ။ ဒီလုပ်နည်းတွေကို သူ့မျိုးနွယ်စုတွေဆီကို ယူဆောင်သွားချင်ခဲ့သည်။
ဒါကြောင့် ရှောင်အမ်းချွမ်ဆီက မေးမည်ဟု ကြံနေစဉ် ရှောင်အမ်းချွမ် အပြင်ကို ဝမ်းသာအားရပြေးထွက်သွားသဖြင့် ခွန်းလည်းနောက်က လိုက်လာခဲ့သည်။
သူတို့ကကြိုးလှေကားနဲ့အောက်ကိုဆင်းလိုက်တာနဲ့ ငါးသားရေစနဲ့ ခါးမှာပတ်ထားသည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က တဖြည်းဖြည်း ချဉ်းကပ်လာတဲ့ကြံ့ခိုင်တဲ့ရွှေခြင်္သေ့ကို စီးလာတာတွေ့လိုက်ရတယ်။
မိန်းမကတောက်ပစွာရယ်မောရင်း လက်ထဲဆွဲလာတဲ့ ငါးအရေခွံနဲ့ ချုပ်ထားသည့် အိတ်ကို ရှောင်အမ်းချွမ် ဆီ လှမ်းပစ်ပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရှောင်အမ်းချွမ် သည်မျက်လုံးပြူးပြီး လျင်မြန်စွာ ဖမ်းယူနိုင်ခဲ့သည်။ သူဖွင့်လိုက်သောအခါ ပျော်ပြီးအရူးတစ်ယောက်လို ခုန်ပေါက်အော်ဟစ်နေလိုက်သည်။
ဆားတွေ... အရမ်းလေးတယ်... ကီလိုဂရမ် 50 လောက်ရှိလောက်သည်။ ဒီပမာဏနဲ့ဆိုရင် သူတို့အချိန်အတော်ကြာ သုံးလို့ရသည်။
ဘိုင်လည်း ပျော်ရွှင်နေပြီး သူက မတ်တပ်ရပ်လို့ ရှောင်အမ်းချွမ်ကို အောက်ကို ဖိချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရှောင်အမ်းချွမ် ရဲ့ မျက်နှာကို သေချာလျက်ပေးနေသည်။ ခွန်းက
လူနှင့်တိရစ္ဆာန်တို့၏ အပြန်အလှန်လုံးထွေးနေပြီး ချစ်ခင်ရင်းနှီးသည့် အမူယာကို ကြည့်ပြီး တစ်နည်းနည်းဖြင့်မသက်မသာဖြစ်ခဲ့သည်။ သူက ရှောင်အမ်းချွမ်ဟာ အရင်ကလောက် သူ့အပေါ် မှီခိုအားထား တာမရှိဘူးလို့ ခံစားရပြီး သူ့ကိုလည်း အရင်လို ထူးဆန်းတဲ့စကားတွေ မပြောတော့ တာကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
ယခု ရှောင်အမ်းချွမ်တွင် ဘိုင် ရှိနေသည်။ ရှောင်အမ်းချွမ်၏စကားများ မည်မျှပင်ခက်ခဲပါစေ ဘိုင်က ဂရုတစိုက်နားထောင်ပြီး မကြာခဏခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ သူက တုံ့ပြန်ပြောရန်သူ့ပါးစပ်ကို မသုံးနိုင်ခဲ့သော်လည်း သူ၏နားလည်မှု ရှိသည့် အကြည့်သည် ရှောင်အမ်းချွမ် အလိုအပ်ဆုံးအရာဖြစ်သည်။ ရှောင်အမ်းချွမ် က သူ့ကိုတစ်ရက်ပြီးတစ်ရက် ပိုပိုပြီး သဘောကျလာပြီး အရင်က ခွန်းကို သဘောကျသည့် စိတ်အားလုံး ဘိုင်ဆီကို ရောက်ရှိသွားတော့သည်။
ရှောင်အမ်းချွမ်က သူ့တို့ ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်ကို သစ္စာဖောက်ခဲ့လို့ သူ့ကို မျက်နှာသာပေးခဲ့တယ်ဆိုတာ သိလို့ ခွန်းရဲ့နှလုံးသားက အရမ်းကို ချဉ်တူးလာတယ်။ ဒါပေမယ့်မကြာခင်မှာပဲ သူဟာ ထူးဆန်းတဲ့ခံစားချက် ကိုနှိမ်နင်းလိုက်ပြီး အသစ်ပြန်ရောက်လာတဲ့ အမျိုးသမီးကို မေးမြန်းဖို့ ကပ်လာတယ်။ ထိုကဲ့သို့ကြီးမားသော ဆားအိတ်တစ်လုံးကို ၀ ယ်လိုက်နိုင်တာက သူတို့မှာ ထူးခြားတဲ့ နည်းတွေရှိမယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ ဒီအကြောင်းကို ခွန်းက သိချင်လို့အနားကို ကပ်လာခဲ့သည်။
သူ၏မျက်နှာအသွင်အပြင်သည် ခြင်္သေ့နှင့် ကျိုးယွင်ရှန့် တို့ကိုလှည့်ဖြားရန် မလုံလောက်ပေမယ့် ရှောင်အမ်းချွမ်ကို လှည့်ဖျားဖို့တော့ လိုတာထက် ပိုနေပြီဖြစ်သည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် ရှောင်အမ်းချွမ်က အနားကပ်နားထောင်နေတာ မဟုတ်လို့ခွန်း ဘာမေးနေတယ်ဆိုတာ မကြားရဘူး။ ခွန်းက ကျိုးယွင်ရှန်ကို ဘယ်လောက် ကြိုးစားမေးနေပေမယ့် တဖက်သားက ဘာမှမပြောပဲ နူတ်ဆိတ်နေတယ်။ ခွန်း က လှပသည့် အမျိုးသမီးနားကို ကပ်နေသည့် သူ့ကို ခြင်္သေ့ကြီးက မုန်းတီးစွာစိုက်ကြည့်နေသည်ကိုဆိုတာ သတိပြုမိလာသည်။ ခြင်္သေ့ကြီးမျက်လုံးထဲ သူ့ကို သတ်ဖြတ်ချင်ရိပ်တွေ ကိန်းအောင်းနေတာတွေ့လို့ခွန်းက ဘာမှ ဆက်မလှုပ်ရှားရဲတော့ဘူး။
ကျိုးယွင်ရှန့် တို့က သစ်ပင်အိမ်ပေါ်မှာ မီးဖိုလုပ်ပြီး နဲ့ရိုးရှင်းတဲ့ မီးဖိုချောင် ကိုဆောက်လုပ်ခဲ့တယ်။ သစ်လုံးလေးလုံးသည် မျက်နှာကျက်ကို ထောက်မ မြှင့်တင်ပေးပြီး စင်တွေပေါ်မှာ ငါးခြောက်တွေကို အပြည့်တင်ထားတယ်။
ဒီငါးခြောက်တွေက အရမ်းအရသာရှိတယ်။ ကျိုးယွင်ရှန့် နဲ့ကျောက်ရွှမ်က ကျေနပ်မှုဖြင့် ဝရန်တာအောက်မှာ ရပ်နေတဲ့ ရှောင်အမ်းချွမ်ကို ဝေ့ယမ်းနူတ်ဆက်ပြီး သူတို့အိမ်ပေါ်ကို တက်လာကြသည်။
"မမျှော်လင့်ဘဲ ရေသူမမျိုးနွယ်တွေက ငါးခြောက်ကိုလည်း လုပ်တတ်တယ်။ ညနေပိုင်းမှာ ငါးခြောက်နဲ့ခရမ်းသီး ရောချက်စားကြမလား "
ရှောင်အမ်းချွမ်က လက်သီးဆုပ်ပြီး တက်ကြွစွာမေးလိုက်တယ်။
"ခရမ်းသီးဆိုတာ ဘယ်လိုဟာလဲ"
ခွန်းကသိချင်စိတ်နှင့်မေးလိုက်သည်။ ရှောင်အမ်းချွမ်ရဲ့ ဘဝက အစားအစာအလျှံအပယ်ရှိပြီး အဟာရပြည့်ပြည့်ဝဝစားရသည်။ သူတို့ ဘိုင်ယန်လူမျိုးစုမှာ နေတုန်းကထက်ကို အစာရေစာပေါ များနေသေး သည်။ သူမမြင်ဖူးသည့် ဟင်းခတ်များစွာကိုလည်းတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှောင်အမ်းချွမ်က သူတို့ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်ကို ဘယ်တုန်းကမှ တွယ်တာခြင်း မရှိပဲ သူတို့မသိအောင် အများကြီးထိန်ချန်ထားသည်ကို တွေးမိတော့ ခွန်း၏ မျက်လုံးက အရောင်မှိန်သွားခဲ့သည်။
" ခရမ်းသီးဆိုတာ မင်းတို့က 'ခရမ်းရောင်ဟင်းသီးဟင်းရွက်များ' လို့ခေါ်တဲ့ဟာပါ။ ငါက ဒီအသီးက စားလို့ရတယ်လို့အက်ဒီကိုပြောခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်သူက အဆိပ်ပါလို့ ပြောပြီး ငါ့ကို ဒီအသီးကို ခူးဆွတ်ခွင့်မပြုခဲ့ဘူး။ သူကကျွန်တော့် အိတ်ထဲက ခရမ်းသီးတွေကို ဆွဲထုတ်ပြီး အားလုံးကို နင်းချေခဲ့တယ်။
ဒီစကားကိုပြောရင်း ရှောင်အမ်းချွမ် ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်ထဲ ဒေါသမီးတွေ တောက်လောင်နေခဲ့တယ်။ သူက ဆက်ပြောလိုက်တယ်။
" အနီရောင်အသီးလို့ မင်းတို့ခေါ်တဲ့ အသီးကို ခရမ်းချဉ်သီးလို့ခေါ်ပြီး အဲ့ဒါက စားလို့ရတဲ့အပြင် အရသာလည်းရှိတယ်။ အက်ဒီက ဒီအသီးက အဆိပ်ရှိတယ်ပြောပြီး ငါ့ကို ခူးခွင့်မပြုခဲ့ဘူး။ ငါက အဆိပ်မရှိကြောင်းး သက်သေပြတဲ့အနေနဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးတစ်လုံးကို စားပြပေမယ့် သူက ငါ ကံကောင်းလို့အဆိပ်မမိတာလို့ပဲပြောခဲ့တယ်။ ငါက စစ်သည်တော်တွေနဲ့ မျိုးနွယ်စုဝင်တွေကို အဆိပ်ခတ်ဖို့ ကြံစည်နေပါတယ်ဆိုပြီး ငါ့ကို စွပ်စွဲခဲ့သေးတယ်။ "
ဘိုင်ယန်လူမျိုးစုတွေက အစားစာကို ဖြန့်ဝေတဲ့ပုံစံနဲ့ကျင့်သုံးတယ်။ ယောကျ်ားတွေက အမဲလိုက်၊ မိန်းမတွေက အသီးရိုင်းတွေ ခူးဆွတ်ပြီး အကြီးကဲတွေကို အပ်ရတယ်။ အကြီးကဲနဲ့ရှာမန်တွေက ဒီစားစရာကို ပြန်လည်ခွဲဝေပေးကြတယ်။ ရှာမန်က အသက်ကြီးပြီး သေဆုံးသွားရင် အက်ဒီက သူ့နေရာကို ဆက်ခံရဖို့များတယ်။
အက်ဒီသည် ရှောင်အမ်းချွမ် ကို အလွန်မနာလိုဖြစ်ပြီး အခြားသူများကို ရှောင်အမ်းချွမ် လွှမ်းမိုးသွားမှာကို မလိုလားခဲ့ပေ။ ဒါကြောင့် ရှောင်အမ်းချွမ် ပြောတာ မှန်မှန်း သူသိရင်တောင်မှ သူက လက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ သူက အခြားမျိုးနွယ်ထဲက လူတွေကို စမ်းသပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒီအရာတွေက ရှောင်အမ်းချွမ် ပြောသလို အဆိပ်မရှိဘူးဆိုတာ သက်သေပြလိုက်နိုင်တော့ မျိုးနွယ်စုထဲက လူတွေက ရှောင်အမ်းချွမ် ကို လေးစားလာကြသည်။
အက်ဒီသည် ရှောင်အမ်းချွမ် ပြောပြသည့် အသီးနှံအားလုံးကို တိတ်တဆိတ် သိမ်းဆည်းသိုလှောင်ထားခဲ့သည်။ သူက ရှောင်အမ်းချွမ် ကို သတ်ပြီးတဲ့အခါ ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်စုတွေကို စားလို့ရတဲ့ အသီးနှံကို ညွှန်ကြားပြသပြီး သူ့ရဲ့ရာထူးဆက်ခံရာမှာပိုအဆင်ပြေအောင် လုပ်ဖို့ ကြံရွယ်ထားသည်။
ဒီလို လှည့်စားမှုလေးများကို ရှောင်အမ်းချွမ် က မစဉ်းစားမိမှတော့ ခွန်း လိုလူက ပိုလို့တောင် မစဉ်းစားမိပေ။
ခွန်းစိတ်ထဲတွင် အက်ဒီသည် ဖြူစင်ရိုးသားပြီး ကြင်နာတတ်သည်။ မျိုးနွယ်စုကောင်းကျိုးကို ဆောင်ရွက်တတ်သူဖြစ်ပြီး ပြီးပြည့်စုံသော သူဖြစ် သည်။ အက်ဒီ၏လုပ်ရပ်အားလုံးသည် သူ့လူမျိုးအတွက် အကျိုးဖြစ်ထွန်းခဲ့ခြင်းကြေုာင့် အက်ဒီက တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန်သူမဟုတ်ပါ။ အကယ်၍ ထိုအစားအစာသည် အမှန်တကယ်စားသုံးနိုင်ပါက အက်ဒီက ရှောင်အမ်းချွမ် ကို တားဆီးပိတ်ပင်မည်မဟုတ်ပေ။
ထို့အပြင် ခရမ်းရောင်ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် အနီရောင်သစ်သီးများသည် မျိုးဆက်များအတွက် အဆိပ်ဖြစ်စေသည်ဟု ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်၏ ဘိုးဘေးများကပြောကြားခဲ့သည်။
"သူတို့အားလုံးမှားခဲ့သလား။ မဟုတ်ဘူး၊ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ဒါကြောင့် ရှောင်အမ်းချွမ် ကမှားတယ်။ အက်ဒီက သူ့ကိုရပ်တန့်ပြီး လူမျိုးတစ်မျိုးလုံး ကယ်တင်ခဲ့တယ်။ "
ဤအတွေးနှင့်အတူ အက်ဒီအတွက် ခွန်းက ရှောင်အမ်းချွမ် ကို ခုခံငြင်းခုံပေးခဲ့သည်။
" ငါတို့ဘိုးဘေးတွေက နှစ်ပေါင်းရာချီ နေထိုင်ခဲ့ကြပြီး အစားသင့်တာကို စားမိလို့ လူဘယ်လောက် သေဆုံးခဲ့ပြီးဆိုတာ မင်းသိရဲ့လား။ ဒီအသီးနှံတွေက တကယ်ကို အဆိပ်ရှိလို့ မင်း မစားသင့်ဘူး။ အရင် တခါက မင်းစားပြီးမသေဘူးဆိုတာ အဲ့အသီးတွေက မမှည့်သေး လို့အဆိပ်သိပ်မပါသေးတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ မင်း အက်ဒီဆီက အများကြီးသင်ယူသင့်တယ်။ "
ခရမ်းသီးနဲ့ခရမ်းချဉ်သီးကို စားလို့သေခဲ့တာလား။ သူတို့တွေက ဟာသပြောနေတာလား။
ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ မျက်လုံးများသည် ကဲ့ရဲ့လှောင်ပြောင် မှုနှင့်ပြည့်နှက်နေသည်။ သဘာဝအားဖြင့် ပိုမိုတောက်ပသောအရောင်နှင့် ပုံစံထူးခြားသည့် မျိုးစိတ်များသည် အဆိပ်အတောက် ပိုမိုများပြားသည်ကို သူ သိသည်။ ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်စု၏ ဘိုးဘေးများသည် ၎င်းတို့ကိုစားနိုင်ခြင်း ရှိ မရှိဆုံးဖြတ်ရန် ဒီအချက်ကို မှီခိုခဲ့ကြသည်။ ဒါကြောင့် ခရမ်းသီးနှင့်ခရမ်းချဉ်သီးများသည် အဆိပ်သင့်ကြောင်း သူတို့ အခိုင်အမာ ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။ အနာဂတ် သူတို့ သားစဉ်မြေးဆက်များကို သတိပေးရန်, 'ဒီဟာတွေကို မစားရ စားတဲ့သူ သေပြီ'၊ မင်မစားရဘူး ' စသည်ဖြင့် များစွာသော ထိတ်လန့်စရာကောင်းသော ပုံပြင်များဖြစ်ပေါ်လာသည်။
ဒီစကားလုံးများကို မျိုးဆက်သစ်လူငယ်များမှ ယုံကြည်ကိုးစားကြပြီး သူတို့အထင်လည်း ပိုမိုခိုင်မာလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ ထပ်မံကြိုးစားရန် မလုပ်ကြတော့ပဲ မျက်စိမှိတ်ကာ ယုံကြည်ခဲ့ပုံရသည်။
ခွန်းအတွက် အမည်မသိ အမျိုးသမီးပြောတာထက်စာရင် ဘိုးဘေးများပြောတာကို ပိုမိုယုံကြည်တာ မဆန်းတော့ပေ။
အဆိုပါ ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်စုက လူတွေက သူတို့ မသိတာကို လက်ခံဖို့ အလွန်တွန့်ဆုတ်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ယုန်များကို ကန်စွန်းဥများကျွေးပြီး အဆိပ်ရှိမရှိ သေချာစမ်းသပ်ခဲ့ကြသေးသည်။ အတော်ကြာကျွေးပြီး ကန်စွန်းဥက အဆိပ်မဖြစ်ဘူးဆိုတာ သိရပြီးမှာ သူတို့ရင်ထဲ ဗီလိန်လို့ ထင်နေသည့် လူက တကယ်ကောင်းသည့် လူဆိုတာကို လက်ခံလာကြသည်။
ယခုသူတို့သည် မုန်းတီးမှုများအစား ရှောင်အမ်းချွမ် အပေါ်ကို နှစ်သက်မှုရှိလာကြသည်။
ဒီမျိုးနွယ်စုကို ဘိုင်ယန်လူမျိုးလို့ ဘာကြောင့်ခေါ်ရတာလဲ။ သူတို့ကို မျက်ကွင်းဖြူဝံပုလွေမျိုးနွယ်လို့ ခေါ်တာ ပိုသင့်တော်တယ်။
ရှောင်အမ်းချွမ်က ခွန်းရဲ့စကားကြောင့် ဒေါသထွက်သွားတာကိုမြင်တော့ ကျိုးယွင်ရှန့်က ပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်။
"ကောင်းပြီ.. ငါတို့ ညစာကို ခရမ်းသီးနဲ့ငါးခြောက် ချက်စားမယ်.. ပြီးရင် ခရမ်းချဉ်သီးခူးပြီး မြည်းကြည့်မယ်.. ငါတို့က သေမှာမကြောက်ကြတဲ့သူတွေပဲ.."
ခွန်းက ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့စကားကြောင့် မျက်နှာ အစိမ်းရောင်ပြောင်းသွားတယ်။ ရှောင်အမ်းချွမ်က ပျော်ရွှင်စွာရယ်မောပြီး ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို တက်ကြွစွာခူးဆွတ်ဖို့ ထွက်သွားတယ်။ နတ်ဘုရားလူငယ်က အခြားလူနဲ့မတူဘူး။ သူက ထူးခြားပြီး နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းလှတယ်။
ခွန်းက စိတ်မသက်မသာဖြစ်သွားပြီး သတိပေးစကားပြောလိုက်တယ်။
"ခင်ဗျား ရှောင်အမ်းချွမ်ကို သိပ်မယုံနဲ့.. သူက နည်းနည်းထူးဆန်းပြီး သူများရဲ့အစားအစာထဲ အဆိပ်ခတ်တတ်တယ်.. တစ်ခါက သူ အမည်းရောင်အရည်တွေပြုတ်ပြီး အဖျားပျောက်တယ်ဆိုပြီး မျိုးနွယ်စုထဲက ကလေးတွေကို တိုက်လိုက်တယ်.. ဒါကြောင့် ကလေးက သောက်ပြီး ၃ရက်ကြာတော့ ဝမ်းတွေသွားပြီး သေတော့မလိုဖြစ်သွားတယ်.. ဒေါသထွက်နေတဲ့ မျိုးနွယ်စုထဲကလူတွေ သူ့ကိုမသတ်အောင် အက်ဒီနဲ့ရှာမန်က အတော်ကြိုးစားလိုက်ရသေးတယ်.."
ဒီလောက်ပြောတာနဲ့ လုံလောက်ပြီ။ အမျိုးသမီးက ငတုံးမှမဟုတ်ဘဲ။ ဒါကြောင့် သူက ရှောင်အမ်းချွမ်ပြောသမျှကို ယုံတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ ရှောင်အမ်းချွမ်က ပြဿနာရှာတတ်သူဆိုပြီး နာမည်ကျော်တဲ့သူဖြစ်တယ်။ ၃ရက်တိုင်း မျိုးနွယ်စုထဲကလူတွေက သူ့ကိုရိုက်သတ်ချင်အောင် ပြဿနာရှာတတ်တာ ရှောင်အမ်းချွမ်ရဲ့ ထူးချွန်တဲ့အချက်ပဲ။
ဒီအကြောင်းကိုတွေးပြီး ခွန်း ခေါင်းသာယမ်းလိုက်တော့သည်။
ရှောင်အမ်းချွမ်က လူတွေကိုကယ်တင်ဖို့ကြိုးစားရင်း အထိုးအကြိတ်ခံရတာ ဘယ်လောက်နာကျင်မယ်ဆိုတာ သူမတွေးနိုင်ပေမယ့် ဒီကောင်လေးရဲ့တုံးအမှုကို ရယ်မောလိုက်မိတယ်။ ရှောင်အမ်းချွမ်က ဘာလုပ်လုပ် ခေါင်းမသုံးတတ်ဘူး။ ကျောက်ရွှမ်တောင် ရယ်ချင်နေတယ်ဆိုတာ သူ့မျက်ဝန်းရိပ်ကိုကြည့်ပြီး သိနိုင်တယ်။
သူတို့ ဘာကြောင့် ရယ်မောနေတယ်ဆိုတာကို ခွန်း လုံးဝနားမလည်တော့ဘူး။ သူက သူတို့အသက်အန္တရာယ်အတွက် ပြောပြနေတာမဟုတ်ဘူးလား။
အသီးအနှံခူးဆွတ်ပြီး ပြန်လာတဲ့ ရှောင်အမ်းချွမ်က သူ့ကို အသရေဖျက် ပြောဆိုနေတဲ့စကားကိုကြားတော့ လှုပ်ရှားမှုရပ်တန့်သွားပြီး မျက်ဝန်းထဲမှာ ဘာမှမမြင်နိုင်အောင်ဖြစ်လာတယ်။ သူ့တင်ပါးကို ဘိုင်က ခေါင်းနဲ့တိုးဝှေ့ပြီး တွန်းလိုက်မှ မီးဖိုချောင်ဘက်လာခဲ့ပြီး လွယ်လာတဲ့ ဆေးရောင်ခြယ်အိတ်ကို ချလိုက်တယ်။
"ဒီအရည်က အဆိပ်မဟုတ်ဘူး.. အသက်ကယ်တဲ့ဆေးပဲဖြစ်တယ်.. ဘာကြောင့် သူက မယုံကြည်ရတာလဲ.. ကလေးက ဝမ်းချုပ်နေတာ တစ်လကျော်ကြာနေပြီ.. သူ့အသားအရေေတောင် ဝါနေပြီ.. မျက်နှာက ယောင်ယမ်းနေပြီ.. သူ့အစာအိမ်ကဖောင်းနေပြီး စမျင်းတောင်ခံနေပြီ.. တကယ်လို့ ဝမ်းမနှုတ်ဘူးဆိုရင် ဒီကလေးသေမှာပဲ.. ဒါကို နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က ငါရှင်းပြပေမယ့် မင်းက မယုံကြည်ခဲ့ဘူး.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နတ်ဘုရားလေးကတော့ ယုံကြည်မှာပါ.. ဟုတ်တယ်မလား.."
ရှောင်အမ်းချွမ်က ကျိုးယွင်ရှန့်ကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က မျက်ဝန်းများထဲ မျက်ရည်များဝေ့နေသည်အထိ ရယ်မောနေပြီး ပြောလိုက်သည်။
"မင်း ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ.. ငါတို့ ညစာချက်ဖို့ မင်းကိုစောင့်နေကြတာ.."
ဒီစကားနည်းနည်းက စကားထောင်ပေါင်းများစွာထက် ပိုထိရောက်ပြီး နွေးထွေးလှသည်။ ရှောင်အမ်းချွမ်က တက်ကြွစွာဖြင့် အကျယ်ကြီးပြန်ဖြေပြီး ဘိုင်ရဲ့ကျောပေါ်တက်စီးပြီး လိုက်သွားခဲ့တယ်။
ခွန်းက ဒီအုပ်စုကိုလက်ခံလာအောင် မဆွဲဆောင်နိုင်ဘူး။ သူက အဆိပ်မိမှာစိုးလို့ ရှောင်အမ်းချွမ်ပြင်ဆင်တဲ့အစားအစာကို မစားဝံ့ဘူး။ သူတို့မျိုးနွယ်စုထဲက မိန်းမတွေဆိုရင် ရှောင်အမ်းချွမ်ကို သူတို့ချက်ပြုတ်တဲ့မီးဖိုနားကို လုံးဝအကပ်မခံခဲ့ကြဘူး။ တကယ်လို့ သူက စားလို့ရတဲ့အပင်များကို မပြသခဲ့ဘူးဆိုရင် မျိုးနွယ်စုကနေ အစောကြီးကတည်းက မောင်းထုတ်ခံရမှာသေချာတယ်။
"ကျွန်တော် အမဲလိုက်ထွက်ဦးမယ်.."
ခွန်းက သစ်ကိုင်းတစ်ခုကိုချိုးပြီး ထိပ်ဖျားကို ချွန်ထက်အောင်သွေးပြီး ပြောလိုက်သည်။
ကျောက်ရွှမ်က ရန်လိုသည့်ပုံနှင့် ဟိန်းဟောက်လိုက်သည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က သူဆိုလိုတဲ့သဘောကို ဘာသာပြန်ပေးလိုက်တယ်။
"ငါ့နယ်မြေထဲမှာ ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်တွေ အမဲမလိုက်ရဘူး.. အသေခံမလား.. ထွက်သွားမလား.."
ခွန်း၏မျက်ခုံးများ ပင့်သွားပြီး ဒေါသနှင့်မေးလိုက်သည်။
"ဒီအရှေ့ဘက်တောအုပ်ထဲက သားရဲတွေက ခင်ဗျားဖန်တီးထားတဲ့အရာတွေလား.."
ကျောက်ရွှမ်က သူ့အမြီးနှင့် ခွန်းကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် ခွန်း၏အရေပြားက မာကျောလို့ လွင့်စင်သွားပြီး သစ်ပင်ကြီး၏ပင်စည်ကိုရိုက်မိပြီး ပြုတ်ကျသွားသည်။ သူ့အရေပြားက စုတ်ပြတ်သွားပေမယ့် ပြင်းထန်သည့်ဒဏ်ရာတော့ မဟုတ်ပေ။ သူက သစ်ကိုင်းကိုထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူ၏ဒေါသအမူအယာနေရာတွင် ကြောက်ရွံ့မှုက အစားထိုးဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
"အသေခံမလား.. ထွက်သွားမလား.. ကြိုက်တာရွေး.."
ကျိုးယွင်ရှန့်က ထပ်ပြောလိုက်သည်။ သူ သေလမ်းရှာနေသည့်သူများကို သည်းခံလိုက်သည်။
ခွန်းက သူ့ခံစားချက်ကိုထိန်းချုပ်ပြီး အမြန်တောင်းပန်လိုက်သည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်.. ကျွန်တော် စကားပြောမှားသွားတာပါ.. ကျွန်တော့်မိသားစုက ကျွန်တော့်ကိုစွန့်ပစ်လိုက်ပြီဖြစ်လို့ သွားစရာနေရာမရှိတော့ပါဘူး.. ကျွန်တော် သေလည်းမသေချင်ဘူး.. ထွက်လည်းမသွားချင်ပါဘူး.. ကျွန်တော် ဒီမှာနေချင်ပါတယ်.. ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်.."
ခွန်းက ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းနောက်မှာယှက်ထားပြီး နဖူးနဲ့မြေပြင်ကိုထိကပ်ပြီး အညံ့ခံကြောင်းပြသလိုက်သည်။ ဒီလူက အရေထူရုံမကဘူး၊ လက်သည်းဝှက်ပြီး ဘယ်အချိန်နောက်ဆုတ်ရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိတယ်။ သူက ပါရမီရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ။
ကျိုးယွင်ရှန့်က လှောင်ရယ်ရယ်လိုက်ပြီး ခြင်္သေ့ကြီးနဲ့ သစ်လုံးအိမ်ပေါ်ကို အနားယူဖို့တက်သွားတယ်။
ခွန်းသည် ထိုစုံတွဲ သူ့ကိုမောင်းမထုတ်တော့ဘူးဆိုတာ သေချာသည်အထိ စောင့်ပြီးမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာအမူအယာက ရှုံ့မဲ့နေပြီး မုန်းတီးမှုဖြင့် တွန့်လိမ်နေသည်။ အကယ်၍ ရှောင်အမ်းချွမ်သာ သူ့ဒဏ်ရာပေါ်က နတ်ဘုရားသွေးကို ယူမပစ်ခဲ့လျှင် သူ့မိသားစုက သူ့ကိုစွန့်ပစ်မည်မဟုတ်ပေ။ ဒါဆိုလျှင် သူက အက်ဒီ၏ဒုတိယအဖော်ဖြစ်လာပြီး သူ့ဘဝလည်း ခုလိုမုန်တိုင်းထန်မည်မဟုတ်ပေ။ တကယ်လို့ သူက အက်ဒီကိုဆွဲဆောင်ချင်လျှင် သူတို့မျိုးနွယ်စုအတွက် လုံလောက်သည့်အကျိုးအမြတ်ကို ယူဆောင်သွားမှဖြစ်မည်။
ဒီအမျိုးသမီးက ဆားများကို ဝယ်ယူလာခဲ့သည်ဆိုတော့ သူ့ဆီမှာ အနီရောင်သလင်းကျောက် ရှိမှာသေချာတယ်။ သူသာ ဒီသလင်းကျောက်နဲ့ သစ်လုံးအိမ်ဆောက်နည်းကိုယူပြီး ပြန်သွားရင် မျိုးနွယ်စုထဲကသူ့နေရာကို ပြန်ရပြီး မိသားစုထဲ ပြန်နေထိုင်နိုင်မည်။ ဒီလိုတွေးမိပြီး သူ့ရဲ့စိတ်တွေငြိမ်သက်သွားပြီး ရေကန်ရှိရာကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒီအုပ်စုမှာ ဆားအများကြီးရှိပြီး ငါးခြောက်များစွာကို သစ်လုံးအိမ်ထဲ ချိတ်ဆွဲထားသည်။ ကြည့်ရတာ သူတို့ရဲ့အဓိကအစားအစာက ငါးဖြစ်ပုံရသည်။ ဒါကြောင့် သူလည်း အစာအတွက် ငါးဖမ်းဖို့ထွက်လာခဲ့သည်။
ငါးတွေက အနံ့နံပြီး လည်ချောင်းထဲ အရိုးစူးလွယ်လို့ သူက ငတ်မသေသရွေ့ ငါးကိုမစားခဲ့ပေ။ ဒီလိုနေ့မျိုးရောက်လာမယ်လို့ ခွန်း မထင်ထားခဲ့မိပေ။
ဒီလိုထွက်လာစဉ် သူ့ရင်ထဲ ဒေါသတို့ တိုးပွားလာခဲ့သည်။ သူက တားမြစ်ထားသည့် စမ်းချောင်းကိုဖြတ်ပြီး သူနေထိုင်ခဲ့သည့် တောင်ချိုင့်ဝှမ်းကိုကျော်ဖြတ်လာခဲ့သည်။ ဒေါသမီးများက သူ့ရင်ထဲ ပိုပိုတိုးလာခဲ့သည်။
တကယ်လို့ ရွှေရောင်ခြင်္သေ့သာရောက်မလာရင် ဒီအရှေ့ဘက်တောအုပ်က ဘိုင်ယန်မျိုးနွယ်ပိုင်တဲ့ နယ်မြေဖြစ်နေမှာသေချာတယ်။ မြောက်ဘက်တောအုပ်တွင် အမဲလိုက်ခွင့်ရဖို့ အမျိုးသမီးများနှင့် ဘာကြောင့်လဲလှယ်ခဲ့ရသလဲ။ ဘာကြောင့်သူတို့က ဒါဒါမျိုးနွယ်တွေနဲ့ သွေးဝမ်းကွဲခဲ့ရသလဲ။ ခွန်းရဲ့ရင်ထဲမှာ ခြင်္သေ့ကြီးကို သတ်ချင်စိတ်တစ်ခုတည်းရှိပြီး သူ့မျက်လုံးထဲ သတ်ဖြတ်ရိပ်တို့ထင်ဟပ်နေသည်။
ခြင်္သေ့ကြီးက သူတစ်ယောက်တည်းမသတ်နိုင်ဘူးဆိုပေမယ့် သူ့ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်ကို သုံးရမည်။ ခွန်းက တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေးမိပြီး မျက်ဝန်းများက တောက်ပသွားပြီး ကျေနပ်စွာရယ်မောလိုက်သည်။ သူတို့က ရှောင်အမ်းချွမ်ကို ယုံကြည်ကြတယ်မလား။ ဒါဆိုလျှင် ရှောင်အမ်းချွမ် ခရမ်းသီးနှင့် ခရမ်းချဉ်သီးခူးတဲ့အချိန်ကို သွေးအေးအေးနှင့်စောင့်ကြည့်ရမည်။
သူတို့အားလုံး အဆိပ်မိသွားလျှင် သစ်လုံးအိမ်တွေဆီသွားပြီး ဆားနှင့်အနီရောင်သလင်းကျောက်ကို ရှာရမည်။ ဒီအဖိုးတန်ပစ္စည်းနှစ်ခုနှင့် မျိုးနွယ်စုထဲပြန်သွားလျှင် အက်ဒီနှင့် လက်ဆက်နိုင်မှာသေချာတယ်။
ဒီအကြောင်းတွေးလေ သူ ပိုပျော်ပြီး ခြေလှမ်းတွေက ပိုပေါ့ပါးလေဖြစ်လာသည်။
🍅🍆🍅🍆 🍅🍆🍅🍆 🍅🍆🍅🍆
BẠN ĐANG ĐỌC
ဗီလိန်ချစ်သူ (completed) (Arc_8,10,15,Extra_1,2,4) (MM Translation)
Lãng mạnArc _ 8, 10, 15 Extra_ 1,2,4 Total _ 6 Arcs Title: Quickly Wear the Face of the Devil အက်ဥ္းခ်ဳပ္ - ထိပ္တန္းဟက္ကာတစ္ေယာက္ကိုဘဝမ်ားစြာျပန္လည္ေမြးဖြားဖုိ႕ Lod God System ကေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ကမာၻႀကီးအဆုံးသတ္သြားေတာ့ အရာအားလံုးက ပ်က္စီးသြားျပီး ဝမ္းနည္းစရာ...
