FOD Extra 1 - Chapter (4-1) - အစြန္းႏွစ္ဖက္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးႏွင့္ စိတ္ ေရာဂါ
သူတို႔ေရာက္လာတဲ့ေဆး႐ံုက ရႊယ္မိသားစုႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္အတြက္ သီးသန္႔ကားပါကင္ မရွိေပ။ ကားရပ္ဖို႔ေနရာေလးအတြက္ ေဆး႐ံုတစ္ဝိုက္ Xiao Wang ေခၽြးျပန္ေအာင္ ရွာေဖြေနရသည္။ ကားပါကင္ေနရာတစ္ခု ရေတာ့မွ ကားရပ္လိုက္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က တင္ပါးကို ဟိုသည္ေရႊ႕ရင္း ရႊယ္ဇီရႊမ္ေပါင္ေပၚက ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ဖယ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရာသီဥတုက အရမ္းေအးေနၿပီး ေျမျပင္ေပၚမွာ ႏွင္းရည္ႏွင္းစက္ေတြႏွင့္ စိုရႊဲေနကာ သူသာ ဖိနပ္မပါဘဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ေျခအိတ္ေတြ ညစ္ပတ္စိုရႊဲ႐ံုသာမက ေျခဖဝါးမ်ားပင္ ေအးခဲသြားႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဖိနပ္ကိုခၽြတ္ကာ ကားေရွ႕ပိုင္းကို လွမ္းပစ္လိုက္သည့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ေၾကာင့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ ေဒါသေတြထြက္လာသည္။
"လႈပ္စိလႈပ္စိ လုပ္မေနနဲ႔.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က က်ိဳးယြင္ရွန္႔၏ တင္ပါးအိအိေလးကို အသာပုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ့မ်က္ခံုးကို ပင့္ကာ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ သိသလို ၾကည္လင္စြာ ဆိုလိုက္သည္။ သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို ေဘးကိုခ်ေပးၿပီး ကားတံခါးဖြင့္ကာ အျပင္ထြက္သြားၿပီး ေရွ႕ခံုဘက္က သူပစ္လိုက္တဲ့ဖိနပ္ကို တကုန္းကုန္းႏွင့္ ရွာလိုက္သည္။
Xiao Wang က သခင္ေလး ကားေရွ႕ခန္းကိုလာကာ ေတာသားေလးရဲ့ဖိနပ္ကို ပစ္လာခဲ့ၿပီးမွ ခုလိုရွာေနတာကိုၾကည့္ၿပီး အံ့အားသင့္ကာ စိတ္႐ႈပ္ေနမိသည္။ ဒီလိုနိမ့္က်တဲ့အလုပ္ေတြကို သခင္ေလး ဘာေၾကာင့္လုပ္ေနတာလဲ..။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဖိနပ္ကိုရွာေပမယ့္ ထိုင္ခံုေအာက္ ဟိုးအတြင္းပိုင္းထဲေရာက္ေနလို႔ အေတာ္ေလးႀကိဳးစားကာ ထုတ္ယူလိုက္ရသည္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔သည္ ေနာက္ထိုင္ခံုမွာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း ကားေရွ႕ခန္းက လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ ဖိနပ္ယူဖို႔ႀကိဳးစားေနတာကို ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားမရျဖစ္ေနသည္။ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေဆး႐ံုေပၚကဆင္းလာၿပီးကတည္းက ဦးေႏွာက္တစ္ခုခုျဖစ္သြားတာ ေသခ်ာသည္။ သူမလုပ္စဖူး အလုပ္ေတြကို လာလုပ္ေနသည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဘာေၾကာင့္ သူ႔ကို လာေကာင္းျပေနတာလဲ။ သူတို႔လုပ္ရပ္ကို သူရိပ္မိသြားၿပီထင္လို႔ သူတို႔အေပၚ အေကာင္းျမင္ေစဖို႔ ေကာင္းျပေနတာလား..။
ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ရႊယ္မိသားစုမ်က္လံုးထဲမွာ သူက ဘာမွမသိတဲ့ ေတာသားျဖစ္ၿပီး ရႊယ္အိမ္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ထားၿပီး အေစာင့္ခ်ထားလိုက္တာနဲ႔ ကိစၥျပတ္ႏိုင္သည္။ အခုလိုမ်ိဳး သူ႔အေပၚ ေကာင္းျပဖို႔မလိုေပ။ သူ႔ကို အၾကမ္းဖက္ၿခိမ္းေျခာက္တာပဲ လုပ္သင့္တယ္မဟုတ္လား။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က အေတြးထဲနစ္ေနလို႔ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဖိနပ္ကို ရေအာင္ယူႏိုင္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းကိုျပန္လာၿပီး သူ႔ကို ဖိနပ္စီးေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
"ေရွာင္ရီ.. မင္းကို ငါ ဖိနပ္စီးေပးပါ့မယ္.."
"ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ လုပ္ပါ့မယ္.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေနာက္ကို အလန္႔တၾကား ကိုယ္ကိုယိမ္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းရဲ့လက္က ပတ္တီးစည္းထားတာ ဘယ္လိုစီးလို႔ရမွာလဲ.. ငါ မင္းကို ကူေပးပါရေစ.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ပတ္တီးစည္းထားသည့္လက္မ်ားကို စိုက္ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းစြာ ေမးလိုက္သည္။
"ဒီရက္ပိုင္း ေရခ်ိဳးတာ၊ အဝတ္လဲတာ၊ အစာစားတာေတြ မင္းဘာသာ လုပ္ေနတာလား.."
"အင္း.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဒီလူရြယ္၏ ေခ်ာေမာခန္႔ညားသည့္မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ေဆာင့္ကန္ပစ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္။
"ခုကစၿပီး ဒါေတြကို ကိုကိုလုပ္ေပးမယ္.. မင္း တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုပဲ ေျပာလိုက္ေနာ္.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဖိနပ္စီးေပးရင္း ၾကင္နာစြာေျပာလိုက္သည္။ ကမာၻ႔ရတနာဟု တင္စားလို႔ရသည့္ စႏၵယားတီးခတ္ႏိုင္ၿပီး အေကာင္းဆံုးသံစဥ္ကို ဖန္တီးေပးႏိုင္သည့္ ဒီလက္တစ္စံုကို သူကိုယ္တိုင္ ဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ခဲ့မိလို႔ ရႊယ္ဇီရႊမ္က စိတ္မေကာင္း၊ ေနာင္တရစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဖိနပ္ႀကိဳးကို စီးေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ မကၽြမ္းမက်င္ျဖစ္ေနလို႔ မ်က္ေမွာင္တြန္႔လိုက္မိသည္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဒီရႊယ္သခင္ေလး၏ ၾကင္နာမႈႏွင့္ မ်က္ႏွာသာေပးမႈကိုခံရလို႔ အံ့အားသင့္ကာ ၾကည္ႏူးရိပ္ကိုျပေနေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒီလိုလုပ္ျပတာကို ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ ဒီလူရြယ္က အခ်စ္ေတာ္သတၱဝါေလးလို သေဘာထားၿပီး သူ႔ကို ၾကင္နာယုယေနပံုရသည္။ စိတ္ၾကည္ရင္ သူ႔ကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံမည္၊ သူစိတ္မပါရင္ အိမ္ေမြးသတၱဝါလို ေျခႏွင့္ကန္ေက်ာက္လိမ့္မည္။ ဒီလိုၾကင္နာတဲ့ခံစားခ်က္က ၾကာရွည္ခံမည့္ပံုမေပၚေပ။
လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ႐ုတ္တရက္ ၾကင္နာစြာ ျပဳမူဆက္ဆံလာတယ္ဆိုရင္ ဒါက တခဏတာ စိတ္ကူးယဥ္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို တစ္ခုခုလိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္လည္း ဟန္ေဆာင္တာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီလိုၾကင္နာမႈေပးသည့္ အခ်ိန္အတြင္း သူ႔ကို အေလးအနက္ထားေပလိမ့္မည္။ ဒီလိုၾကင္နာေပးသည့္အခ်ိန္က တိုရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရေပမယ့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုထိ ရွည္ၾကာရင္ေတာ့ ဒီလူရြယ္က ဘာလုပ္ဖို႔စီစဥ္ေနသလဲဆိုတာ သူတြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမွာကို စီစဥ္လို႔ရႏိုင္သည္။ Villain System သာ သူ႔ကိုမထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ရဲ့ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနခ်ိန္ သူ႔ကိုစည္း႐ံုးၿပီး ဒီကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္။
ဒါေပမယ့္ ဒီဟာကလည္း စိတ္ကူးယဥ္မႈ သက္သက္သာျဖစ္သည္။ တကယ္လို႔ သူက ရႊယ္အိမ္ေတာ္က ထြက္ေျပးမယ္ဆိုရင္ system က သူ႔ကို အျပစ္ေပးလိမ့္မည္။ ဒါေၾကာင့္ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွေတာ့ သူလည္း ရႊယ္ဇီရႊမ္ သူ႔အေပၚ ယဥ္ေက်းျပတဲ့အေပၚ လိုက္ပါကစားေပးခ်င္စိတ္မရွိဘဲ ယဥ္ေက်းတဲ့ပံုစံသာ ျပေနလိုက္သည္။
ခ်ာတိတ္ေလးက သူ႔ေဘးကေန တိတ္ဆိတ္စြာေလွ်ာက္လာစဥ္ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေကာင္ေလး၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အမူအယာ၊ ပါးနပ္ကာ လွပသိမ္ေမြ႕သည့္ မ်က္ႏွာအပါအဝင္ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ကာ ရင္ထဲ ႏွစ္သိမ့္ၾကည္ႏူးလ်က္ရွိသည္။ သစၥာေဖာက္မႈမ်ား၊ ေသြးစြန္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ား မျဖစ္ခင္ ယခင္ကမာၻကို ျပန္လာႏိုင္ခဲ့လို႔ သူ႔စိတ္ထဲ အေတာ္ေလးကို ၾကည္ႏူးေနမိသည္။ ဘယ္လိုအရာက သူ႔မ်က္စိေရွ႕က အံ့ၾသဖြယ္ ခ်စ္ရသူေလးကို ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါလိမ့္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ Lord God နဲ႔ ဒီကိုျပန္ပို႔ေပးတဲ့ ကံတရားကို သူ ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေဘးကေန သူ႔ကို ေတာက္ေလွ်ာက္စိုက္ၾကည့္ကာ မ်က္ဝန္းမ်ား နီရဲစိုစြတ္ေနသည့္ လူရြယ္ကိုၾကည့္ကာ ဒီတစ္ေယာက္ ႐ူးသြားၿပီလားဟု ထင္ေနမိသည္။ ရႊယ္ဇီရႊမ္က သူ႔ခါးကို တင္းတင္းဖက္ေနသျဖင့္ သူ႔မွာ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ရႊယ္ဇီရႊမ္၏လက္ေမာင္းကို အသာျပန္ဖက္ေနရင္း ရင္ထဲကေန ရႊယ္ဇီရႊမ္ကို ေအာ္ဟစ္က်ိန္ဆဲေနမိသည္။
"ဘာၾကည့္တာလဲ.. မင္းအေမကိုပဲ သြားၾကည့္လိုက္.."
"system.. ရႊယ္ဇီရႊမ့္ကိုယ္ကို တျခားဝိညာဥ္ ဝင္ေနသလား စစ္ေဆးၾကည့္စမ္းပါ.."
"ဒီကမာၻမွာ system က တစ္ခုပဲရွိတယ္.. တကယ္လို႔ တျခားဝိညာဥ္သာ ဒီကမာၻထဲ ကူးေျပာင္းဝင္ေရာက္လာရင္ Lord God က တစ္ခါတည္း ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မွာပါ.. Host အေတြးေခါင္ေနတာပါ.."
System က ေအးစက္စြာႏွင့္ ရွင္းျပသည္။
ဒီအေျဖေၾကာင့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ စိတ္ၿငိမ္သြားၿပီး ရႊယ္ဇီရႊမ့္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူက လူရြယ္၏လက္ေမာင္းကို အသာဆုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း ေတြးေနသည္။ တကယ္လို႔ ဒီျမင့္ျမတ္တဲ့သခင္ေလးက သူ႔ေက်းကၽြန္ျဖစ္ဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ သူ မေသခင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီကိစၥေပၚ အျမတ္မထုတ္ႏိုင္ရမွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဝိညာဥ္ကူးေျပာင္းလာသည့္လူကိစၥကို ဆက္မေတြးေတာ့ဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေတာ့သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုျငင္းဆန္ေနတာေလ်ာ့သြားၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို မွီတြယ္ကာ လိုက္လာတာသိရေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားတက္ၾကြလာခဲ့သည္။ သူက ေကာင္ေလးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ဂ႐ုစိုက္ကာ ေဆး႐ံုထဲ ေခၚေဆာင္လာစဥ္ Xiao Wang က ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ သူက သူ႔သခင္ေလးႏွင့္ ဒီေကာင္ေလးကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ကာ ေနာက္ကလိုက္တာရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"မင္း လက္ပဲထိခိုက္သြားတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္.. မင္းေျခေထာက္ ဘာမွမျဖစ္တာ ကံေကာင္းတာပဲ.. သခင္ေလးက မင္းအေပၚ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲၾကည့္စမ္း.. ေနာင္မွာ သခင္ေလးကို မင္း ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္.."
Xiao Wang က ေကာင္ေလးကို ဒီအေတြးအေခၚ ရိုက္သြင္းေပးဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေပမယ့္ ရင္ထဲကေန ရႈံ႕ခ်ေနသည္။
"ဟမ့္.. ေက်းဇူးတင္ရမယ္ ဟုတ္လား.. ငါ့ကို တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေကာင္းျပၿပီး ေနာက္ပိုင္း ငါ့ႏွလံုးကို ထုတ္ယူခ်င္ေနတယ္.. ဒါကိုမ်ား နာမည္ေကာင္းယူခ်င္ေသးတာလား.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေဆးရံုကို ပံုမွန္အတိုင္း တန္းစီမေစာင့္ရဖို႔ ဖုန္းတစ္ခ်က္ေခၚလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ေကာင္ေလးကို အေပၚထပ္ေခၚသြားၿပီး အရိုးဌာနက ဌာနမႉးရံုးခန္းထဲ ခဏေစာင့္ေနၿပီး လက္ကိုဓာတ္မွန္ရိုက္ကာ အေျဖကိုေစာင့္ေနၾကသည္။ ရလဒ္ထြက္လာေတာ့ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အရိုးကိုထိခိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ေသြေျခဥကာ ေသြးခဲေနသည္ကို သက္သာေပ်ာက္ကင္းဖို႔ ေဆးဆီေမႊးျဖင့္လိမ္းကာ လက္ကို ညင္သာစြာႏွိပ္ေပးရံုႏွင့္ မၾကာမီရက္ပိုင္းအတြင္း ျပန္ေကာင္းလာႏိုင္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
"Doctor.. ဒီဟာက လက္ေခ်ာင္းေကြးဆန္႔တာကို မထိခိုက္တာ တကယ္လားဗ်.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္.. ဒီဒဏ္ရာက ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.. သူ႔ကို အရိုးဟင္းရည္ခ်က္ေကြ်းၿပီး အာဟာရျပည့္ေအာင္ေကြ်းပါ.. ဒီလို လက္ကို ပတ္တီးစည္းထားတာက ျပန္မေကာင္းေစႏိုင္ဘူး.. ပတ္တီးဖယ္ၿပီး ေဆးလူးၿပီး အသာေလးႏွိပ္လို႔ ေသြးေလျပန္ေလွ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးတာ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္သက္သာလာလိမ့္မယ္.. သခင္ေလးမယံုရင္ ခု လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ၿပီး ခဏေစာင့္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္.."
ဒီေမးခြန္းကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ၅ခါေလာက္ေမးေနသည့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ကို ဆရာဝန္က မရယ္ေမာဘဲ၊ ေဒါသမထြက္ဘဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေနေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ ဒီရံုးခန္းထဲကေန တံျမက္စည္းႏွင့္ ရိုက္ထုတ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနေတာ့သည္။
ကားသမား Xiao Wang က ဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရွက္ရြံ႕ေနမိေပမယ့္ သခင္ေလးက အင္မတန္ကိုေစ့စပ္စြာ ေမးျမန္းေနပံုက အဖြားႀကီးနဲ႔ပင္တူေနသည္။ ဒါက တကယ့္ကို မာန္မာနႀကီးၿပီး ေသြးေအးတည္ၿငိမ္လြန္းတဲ့၊ လူေတြနဲ႔ ခပ္ခြာခြာေနတတ္တဲ့ ရႊယ္အိမ္ေတာ္က သခင္ေလးမွ ဟုတ္ရဲ႕လားဟုေတြးၿပီး လက္ခံရခက္လို႔ေနသည္။
=======================
Chapter (4-2) - မင္းမက်န္းမာတာ ဟြမ္ရီရဲ႕အမွားမဟုတ္ဘူး
ဒီကုသမႈတေလွ်ာက္လံုး က်ိဳးယြင္ရွန္႔က တက္ႂကြစြာပူးေပါင္းပါဝင္ေပးၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ကို ေက်းဇူးတင္ဟန္ ျဖဴစင္သည့္၊ ဝမ္းနည္းေနသည့္ အၾကည့္ေလးမ်ား ျပန္ေပးလိုက္သည္။ သူဒီလိုၾကည့္လိုက္တိုင္း တစ္ဖက္က အျပစ္မကင္းသလို၊ ဝမ္းနည္းဟန္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သူက ဝမ္းနည္းဟန္ေလးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္တိုင္း ရႊယ္ဇီရႊမ္က သူ႔ကို သနားစာနာမႈတို႔ ပိုတိုးလာေတာ့သည္။
ဒါေပမယ့္ သူေရာက္ေနသည့္ေနရာကို စဥ္းစားမိေတာ့ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ဖက္လူကို သူခန္႔မွန္းတာ မွားသြားၿပီထင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေနရာက စိတ္ကူးၾကည့္လို႔မရေအာင္ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းစိုင္းသည့္ ေလာကတစ္ခုသာျဖစ္သည္။ အျပင္ဘက္ေကာ္ရစ္ဒါဘက္မွ ေဒါက္ဖိနပ္သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး အခန္းထဲကို ရႊယ္လီဒန္နီႏွင့္ ရႊယ္က်င္းရီတို႔က ဖူဘိုႏွင့္အတူ ဝင္လာၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
"မင္း ဘာေၾကာင့္ ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ.. တကယ္လို႔ Xiao Wang သာ အေမ့ကိုဖုန္းမဆက္ရင္ မင္း လမ္းေပ်ာက္ေနၿပီလို႔ အေမထင္မိမွာ.."
သူမက အေပၚထပ္ကိုညႊန္ျပကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အေမ အေပၚထပ္က ဦးေႏွာက္နဲ႔အာရံုေၾကာဌာနမႉး Dr.Liu နဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးသြားၿပီ.. အေပၚထပ္သြားၿပီး CT Scan ရိုက္ရေအာင္.. တကယ္လို႔ သားရဲ႕အေျခအေန မတည္ၿငိမ္ေသးရင္ တစ္ခါတည္း ေဆးရံုတက္သြားရေအာင္.."
ဆရာဝန္ကို စိတ္ပူစြာ ေမးခြန္းထုတ္ေနသည့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္၏အမူအယာတို႔က ဒီစကားကိုၾကားေတာ့ ေအးစက္သြားၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ရိုက္ထားသည့္ ဓာတ္မွန္ေတြကို စာအိတ္ႀကီးထဲ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပိန္သြယ္ေသာေကာင္ေလး၏ လက္ေမာင္းကို ညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဆရာဝန္က အားလံုး အဆင္ေျပတယ္လို႔ေျပာတယ္.. ကိုကိုတို႔ ေဆးညႊန္းေပးထားတဲ့အတိုင္း ေဆးဝယ္ဖို႔ ေအာက္ထပ္ကိုသြားရေအာင္.. ၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ၾကစို႔.."
သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကိုဆြဲကာ ရႊယ္လီဒန္နီႏွင့္ ရႊယ္က်င္းရီကို အၾကည့္တစ္ခ်က္ေတာင္မေပးဘဲ ေဘးကျဖတ္ေလွ်ာက္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
ရႊယ္လီဒန္နီသည္ သူမသားဆီက မတူညီတဲ့ဆက္ဆံမႈကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ခံခဲ့ရသည္။ အခု သူက သူမကို 'mom' ဟုေခၚေနရာမွ 'အေမ' ဟုေခၚလိုက္သျဖင့္ လ်စ္လွ်ဴရႈခံရသလို ခံစားခဲ့ရသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ သူ႔သား စိတ္ကုထံုးခံခဲ့ရၿပီး သတိရလာခ်ိန္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားရသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက သူ႔သားက မိသားစုဝင္ေတြကို အာရံုမရွိဘဲ စႏၵယားကိုပဲ အေဖာ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူ႔ဘဝကို စႏၵယားေလ့က်င့္ျခင္း၊ တီးခတ္ျခင္းျဖင့္သာ ႏွစ္ျမႇဳပ္ေနခဲ့လို႔ သူမက နာက်င္ဝမ္းနည္းခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ သူမသားက စႏၵယားကို ဘဝထင္ေနရာမွ ဟြမ္ရီကို ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ေလၿပီ။ ဒီေကာင္ေလးကို သူ႔ဘဝလိုသေဘာထား ဆက္ဆံေနျခင္းက ရႊယ္လီဒန္နီကို ယခင္ကထက္ ဝမ္းနည္းနာက်င္လာေစသည္။ ရႊယ္လီဒန္နီက ႏွလံုးေရာဂါခံစားေနရသည့္ ေမြးစားသမီးထက္ သူမ၏သားကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဂရုတစိုက္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမသားက သူမ၏အျပဳအမူႏွင့္ အေတြးကို ဘယ္လိုေတာင္ လ်စ္လွ်ဴရႈႏိုင္ရတာလဲ..။
သူမသား သတိျပန္ရလာကတည္းက ဟြမ္ရီတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ဟြမ္ရီေဘးက ခြာသြားတယ္လို႔ေတာင္ မရွိခဲ့ေပ။ သူသြားေလရာတိုင္း ဒီေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ တန္ဖိုးရွိၿပီး က်ိဳးပဲ့လြယ္တဲ့ရတနာေလးလို သေဘာထားၿပီး တယုတယဆက္ဆံေနပံုက ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ထား၊ လက္မခံႏိုင္ေသာ ကိစၥရပ္သာျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔သားအေပၚ ေအာက္လမ္းေမွာ္ပညာကိုသံုးၿပီး ျပဳစားထားသလားလို႔ေတာင္ ရႊယ္လီဒန္နီ သံသယဝင္လာသည္။
"ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ.. အခုခ်က္ခ်င္း ဒီကိုျပန္လာစမ္း.. မင္းကို ေဆးသြားစစ္ဖို႔ အေမေျပာေနတယ္ေလ.. ဒါက မင္းကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား.."
သူမသားက လံုးဝလ်စ္လွ်ဴရႈကာ ထြက္သြားတာေတြ႕ေတာ့ ရႊယ္လီဒန္နီက သားေနာက္ အေျပးအလႊားလိုက္ခဲ့သည္။ ရႊယ္က်င္းရီက အနီးက ကပ္ပါလာသည္။ ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ေျပးလႊားသြားလာေနရလို႔ ႏွလံုးေရာဂါသည္သူမက limit ကိုေက်ာ္ၿပီး လဲၿပိဳက်ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းလို႔ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူမ လဲၿပိဳလို႔မျဖစ္ေပ။ သူမ လဲက်သတိလစ္သြားရင္ ဟြမ္ရီ႕ေဘးကို ကိုကို လံုးဝေရာက္ရွိသြားမည္ကို ေၾကာက္လို႔ အတင္းေတာင့္ခံထားရသည္။
မဟုတ္ေသးဘူး..။ သူမ မွားသြားၿပီထင္တယ္။ တကယ္လို႔ သူမ ခုေန လဲက်သြားရင္ အစ္ကိုႀကီးက ဘယ္သူ႔ကိုေရြးခ်ယ္မယ္ ထင္သလဲ..။ ငယ္ကတည္းက ယုယခဲ့သည့္ ညီမကိုလား..၊ လတခ်ိဳ႕ပဲသိခဲ့တဲ့ ဟြမ္ရီ႕ကိုလား..။ ဒီအေတြးေပၚလာၿပီးေနာက္ ရႊယ္က်င္းရီရဲ႕အေတြး တန္႔သြားၿပီး နံရံကိုလက္ေထာက္ကာ သူမလက္တစ္ဖက္က ရင္ဘတ္ကိုဖိဆုပ္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.."
သူမက ေျပာၿပီး ၿပိဳလဲခ်လိုက္သည္။
"က်င္းရီ.. က်င္းရီ.. ျမန္ျမန္.. ဆရာဝန္ေခၚေပးၾကပါဦး.. ျမန္ျမန္.."
ရႊယ္လီဒန္နီက စိုးရိမ္စြာျဖင့္ သမီးနားေျပးလာၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
"သခင္မေလး.. သခင္မေလး.. သတိထားပါဦး.. ေဆး.. ေဆး ဘယ္မွာလဲ.."
ဖူဘိုက ရႊယ္က်င္းရီ အျမဲယူေဆာင္ေလ့ရွိေသာ ႏွလံုးေဖာက္ရင္ေသာက္ရသည့္ အေရးေပၚေဆးကို ဘယ္လိုမွရွာမေတြ႕ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴေရာ္သြားခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းၿပီး ေဆးရံုမွာျဖစ္လို႔ ဆရာဝန္နဲ႔သူနာျပဳေတြ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ရွိလာၿပီး သူမကို လူနာကုတင္ေပၚ သယ္သြားၿပီး ကုသမႈကို အခ်ိန္မွီ လုပ္ေဆာင္ေပးလိုက္ၾကသည္။
Xiao Wang က ဒီေအာ္သံကိုၾကားေတာ့ ေခါင္းကိုလွည့္ၿပီး သခင္ေလးၾကားေအာင္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"မေကာင္းေတာ့ဘူး.. မမေလး ႏွလံုးေဖာက္ေနၿပီ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဒီအသံကိုၾကားေတာ့ မတ္မတ္ရပ္ၿပီး ေခါင္းငံု႔ကာ ေနလိုက္မိသည္။ ခ်က္ခ်င္းစုေဝးလာသည့္ လူအုပ္ႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ရႊယ္က်င္းရီကို လူနာတြန္းလွည္းေပၚတင္လိုက္ၿပီး ဆရာဝန္က သူမရင္ဘတ္ကို စမ္းသပ္လို႔ေနၿပီး သူနာျပဳမ်ားက တြန္းလွည္းတေလွ်ာက္ လမ္းေၾကာင္းမွာပိတ္ေနသည့္ လူမ်ားကို ဖယ္ေပးရန္ေအာ္ေျပာရင္း ဓာတ္ေလွကားဘက္ကို တြန္းယူသြားၾကသည္။
Xiao Wang က တြန္းလွည္းေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားၿပီး လဲၿပိဳလုလုျဖစ္ေနသည့္ ရႊယ္လီဒန္နီကို ဖူဘိုႏွင့္အတူ ေဘးကေန ေဖးမေပးလိုက္သည္။
ရႊယ္က်င္းရီက လံုးလံုးသတိလစ္မသြားေပ။ သူမမ်က္လံုးကို တစ္ဖက္ဖြင့္ထားၿပီး တြန္းလွည္းက ရႊယ္ဇီရႊမ္နားျဖတ္သြားစဥ္ သူမလက္ကိုေျမႇာက္ကာ အစ္ကိုႀကီးကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး လွမ္းဆုပ္ရန္ ကမ္းေပးေနသည္။ အသက္ရႉရခက္သျဖင့္ သူမ၏နဖူးေပၚမွာ ေခြ်းတို႔ရႊဲေနၿပီး သူမ၏မ်က္ဝန္းေထာင့္မွ မ်က္ရည္စတို႔ တြဲခိုေနသည္။ ျဖဴေရာ္ေျခာက္ေသြ႕သည့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔က ဟေနၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚေနသလိုပင္။
'အစ္ကိုႀကီး' လို႔ေခၚလိုက္ေပမယ့္ အသက္ရႉမဝလို႔ ဒီအသံက သူမႏႈတ္မွ ထြက္မလာႏိုင္ခဲ့ေပ။ ရႊယ္ဇီရႊမ္၏ အက်ႌလက္ကို လွမ္းဆြဲခ်င္ေပမယ့္ ဆြဲဖို႔ အားမရွိေအာင္ျဖစ္ေနလို႔ သူမမ်က္ဝန္းထဲ နာက်င္ခံစားမႈျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြ ဆက္တိုက္စီးက်ေနသည္။
သူမပံုစံက သနားစရာေကာင္းလြန္းလို႔ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာမိသည္။ ရႊယ္လီဒန္နီက မခံမရပ္ႏိုင္စြာျဖင့္ သားျဖစ္သူကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. မင္းညီမက မင္းကိုေခၚေနတယ္ေလ.. ျမန္ျမန္လာၿပီး သူမလက္ကို ကိုင္ထားေပးလိုက္.."
သူမသမီးက ေနမေကာင္းတိုင္း သူမကို မ'တ'ဘဲ သူမသားကိုသာရွာေၾကာင္း တစ္အိမ္သားလံုး သိထားၿပီးျဖစ္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ စာနာသနားမႈကိုရုပ္သိမ္းကာ ရႊယ္ဇီရႊမ္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူက ရႊယ္ဇီရႊမ္၏ မတုန္မလႈပ္ ေအးစက္စက္ပံုစံကိုျမင္ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားသလို ရႊယ္လီဒန္နီေျပာတာ မွားယြင္းတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ ရႊယ္ဇီရႊမ္၏မ်က္လံုးက ေမွာင္မိုက္ေနၿပီး ေအးစက္ေနေပမယ့္ သူက က်ိဳးယြင္ရွန္႔၏ပုခံုးကို သိုင္းဖက္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က သူ႔အက်ႌအိတ္ထဲထည့္ကာ သူ႔မိသားစုဝင္ အေရးေပၚျဖစ္ေနတာကို စိုးရိမ္ျခင္း ပူပန္ျခင္းမရွိ စိုက္ၾကည့္လို႔ေနသည္။ ဒီလူငယ္၏ႂကြက္သားမ်ားက ေတာင့္တင္းမႈကင္းကာ သက္ေတာင့္သက္သာပံုစံပင္ ရပ္ေနသည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ ခုလိုေအးစက္ကာ ဖာသိဖာသာေနေပမယ့္ ရႊယ္က်င္းရီအေပၚကိုေတာ့ ၾကင္နာတယ္မဟုတ္ဘူးလား။ သူ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..။ ဒီလူက တစ္ညေနခင္းနဲ႔ အားလံုးေျပာင္းလဲသြားမယ္ဆိုတာ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ မယံုႏိုင္ေပ။ သူ ဦးေႏွာက္ေပါက္မတတ္ ေတြးေနေပမယ့္ ဒီလူ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာမယ္ဆိုတာ လံုးဝမေတြးမိခဲ့ေပ။
ေနမေကာင္းျခင္း၊ အားနည္းျခင္းက ရႊယ္က်င္းရီ၏ အားအကိုးရဆံုးလက္နက္ဆိုတာ အရင္ဘဝက ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ေရာက္မွ ရႊယ္ဇီရႊမ္ သိခဲ့သည္။ သူမ ဘာမဟုတ္တာလုပ္ထားပါေစ ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ျပ လိုက္ၿပီး ညည္းညဴျပလိုက္တာနဲ႔ တစ္မိသားစုလံုးက သူမရဲ႕အမွားကို ခြင့္လႊတ္ခဲ့ၾကစျမဲပင္။ ၿပီးေတာ့ သူမလိုခ်င္တာကို ခ်က္ခ်င္း သူမေရွ႕ကို ပို႔ေပးခဲ့ၾကသည္။ ၾကာေတာ့ သူမက ဒီလို 'လိုတရ' အျဖစ္က သူမရသင့္သည့္အရာဟု ထင္လာၿပီး တစ္ဖက္သားကို ထည့္မစဥ္းစားေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆံုး သူမ၏အမႊာအစ္ကို၏ဘဝကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ပင္ ဝန္မေလးေတာ့ေပ။
ဒီဘဝမွာေတာ့ သူမ၏လွည့္ကြက္ထဲ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ဝင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ သူမအားနည္းေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ..၊ သူမေသခါနီးေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ..၊ ဒါက သူမရဲ႕ကံတရားပဲ။ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ေမြးဖြားလာရတာက ဟြမ္ရီရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ေပ။ သူမရဲ႕ကံတရားကို သူတစ္ပါးကို ပံုခ်လိုက္လို႔မရေပ။ သူမအသက္ရွင္ဖို႔ သူတစ္ပါးအသက္ကို ႏႈတ္ယူပိုင္ခြင့္ သူမမွာမရွိေပ။ သူမျပႆနာကို သူမဘာသာပဲ ေျဖရွင္းသင့္သည္။
=========================
Chapter (4-3) - ဝိဥာဥ္ကူးေျပာင္းလာသူလား?
အခု ရႊယ္က်င္းရီက သနားစရာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ ဟြမ္ရီ႕ကို ဘယ္သူကမ်ား သနားေပးခဲ့သလဲ။ အားလံုးထဲမွာ ဒီေကာင္ေလးက သနားစရာအေကာင္းဆံုး၊ အျပစ္အကင္းဆံုးျဖစ္သည္။ ဒီအေတြးေၾကာင့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေကာင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ သူ႔အၾကည့္က ေဆးရံုတြန္းလွည္းကို အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။
ရႊယ္လီဒန္နီနဲ႔ ရႊယ္ေလြ႕တို႔က ရႊယ္က်င္းရီကို ဟြမ္ရီနဲ႔ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသံေယာဇဥ္တြယ္သြားမွာကို ေၾကာက္ေနၾကသည္။ သူလည္း အရင္ဘဝက ဒီလိုပဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ခုဘဝေတာ့ ရႊယ္က်င္းရီက မၾကာခင္ေသေတာ့မည္။ ဟြမ္ရီ ဝမ္းနည္းပမ္းနည္း ငိုေႂကြးေနတာကို ၾကည့္ေနမယ့္အစား သူမကို ျမန္ျမန္ ေဝးရာကို ေခၚသြားေစခ်င္ေတာ့သည္။
ေဆးရံုတြန္းလွည္း ေဘးကျဖတ္သြားေတာ့ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ က်ိဳးယြင္ရွန္႔မ်က္လံုးကို ေႏြးေထြးေသာလက္ဝါးႀကီးက လာပိတ္ထားလိုက္သျဖင့္ သူက မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္လိုက္မိသည္။ ဒီလူက ခုလိုအခ်ိန္ေတာင္ ဟာသလုပ္ေနေသးတာလား..။ မေကာင္းဆိုးဝါးေကာင္ႀကီး..။ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေအးစက္ၿပီး ႏွလံုးသားကင္းမဲ့သူပဲ။
ရႊယ္က်င္းရီက သူမအစ္ကိုႀကီးဆီက ေအးစက္ၿပီး ထူးမျခားနားအၾကည့္ကို ရလိုက္ေတာ့ သူမႏွလံုးက ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ 'အစ္ကိုႀကီး' လို႔ေခၚၿပီး သတိလစ္သြားေတာ့သည္။ ရႊယ္လီဒန္နီက ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ ဆရာဝန္ကို တိုက္တြန္းလိုက္သည္။ ဖူဘိုႏွင့္ Xiao Wang က တြန္းလွည္းကို အျမန္ဝိုင္းတြန္းကာ ဓာတ္ေလွကားထဲ အေျပးအလႊားဝင္လိုက္ၾကသည္။ ဖူဘိုက ဓာတ္ေလွကားမပိတ္ခင္ ေကာ္ရစ္ဒါဟိုးတစ္ဖက္မွာ ရပ္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းနဲ႔ ခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ သခင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဓာတ္ေလွကားျပန္ပိတ္သြားတာေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေကာင္ေလးကို ၾကင္နာစြာ ေပြ႕ဖက္ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။ ဒီျမင္ကြင္းကို ဓာတ္ေလွကားတံခါးမပိတ္ခင္ Xiao Wang နဲ႔ဖူဘိုတို႔ ေတြ႕သြားၿပီး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။ သူတို႔မ်က္ဝန္းထဲ စိတ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ မယံုႏိုင္ျခင္းတို႔ ထင္ဟပ္ေနသည္။ သခင္ေလး၏ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ျခင္းက ပိုပိုဆိုးလာၿပီး သခင္မေလးေတာင္ သခင္ေလးကို စိတ္လႈပ္ရွားလာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သခင္ေလးကား တကယ္ကို ဆိုးဝါးလြန္းလွသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က စိတ္ၿငိမ္သြားေပမယ့္ သူက အသံတိုးတိုးႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"သူတို႔ကို အစ္ကိုႀကီး သြားမေတြ႕ဘူးလား.."
"မလိုဘူး.. ရႊယ္က်င္းရီက မေသႏိုင္ဘူး.."
သူမက အရႈံးမေပးလိုက္ဘူးဆိုရင္ ရႊယ္က်င္းရီက ဘယ္သူထက္မဆို အသက္ရွည္ရွည္ ေနရမွာျဖစ္သည္။ အရင္ဘဝက ဘာပဲၾကံဳခဲ့ၾကံဳခဲ့ သူမက ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္သည္။ လူတိုင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ပုန္းေနၿပီး စက္ဆုပ္စရာ လူသတ္သမားစိတ္ဓာတ္ကို သူမက တိတ္တဆိတ္ ေမြးျမဴေနခဲ့တာျဖစ္သည္။ ေအးစက္ေနသည့္အခန္းထဲဝင္ၿပီး ႏွလံုးခြဲစိတ္သည့္ ဗီဒီယိုမ်ားကို ေန႔ေရာညပါ သူမၾကည့္ခဲ့သည္။ သူမႏွလံုးခြဲစိတ္မႈ မလုပ္ခင္အထိ သူမဘာသာ က်န္းမာေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘယ္ႏွလံုးေရာဂါသည္ကမ်ား ဒီလိုေသြးသံတရဲရဲ ဗီဒီယိုကုိ ၾကာရွည္ၾကည့္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ သူမက ဒါကိုလုပ္ခဲ့သည္။ သူမက သန္မာေအာင္ေနၿပီး အမႊာအစ္ကိုကို သတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
ဒီလိုလူမ်ိဳးကို ရႊယ္ဇီရႊမ္ မသနားႏိုင္ပါ။ 'အားနည္းျခင္း'ႏွင့္ 'သနားစရာေကာင္းျခင္း' ဆိုတဲ့စကားက သူမကိုေဖာ္ျပဖို႔ရာ ရယ္စရာေကာင္းလို႔ေနသည္။ တကယ္လို႔ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္မခ်င္း သူမက ကိုယ္တြင္းအဂၤါပ်က္စီးမႈျဖင့္ လြယ္ကူစြာေသမည္မဟုတ္ေပ။
"သူမ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.."
အေသးစိတ္ရွင္းျပမရလို႔ ဒီေလာက္ပဲေျပာၿပီး ေကာင္ေလး၏ ႏူးညံ့ေသာ ဆံပင္မည္းမည္းမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။
"ဒါေပမယ့္ ညီမေလးျဖစ္တာ အေတာ္ဆိုးဝါးပံုရတယ္.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကယ္ သူမကို သြားမၾကည့္ေတာ့ဘူးလား.. သူမက ဘယ္လိုေရာဂါ ျဖစ္ေနတာလဲဟင္.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က စိုးရိမ္ပူပန္သလို ဟန္ေဆာင္ကာ ေမးလိုက္ၿပီး သတင္းႏႈိက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါပါ.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ပြင့္လင္းစြာေျပာေပမယ့္ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ေျပာဖို႔မရည္ရြယ္ေပ။
"ဒါဆို ခဏသြားၾကည့္ရေအာင္.. ကြ်န္ေတာ္ တကယ္စိတ္မခ်ဘူး.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ရႊယ္ဇီရႊမ္၏ အက်ႌလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေျပာလိုက္သည္။ စိတ္ခံစားခ်က္ႏွင့္ ယုတၱိက်က်ေတြးေတာျခင္းတို႔ လြန္ဆြဲေနသည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဒီေကာင္ေလးက ဟြမ္ရီရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ေဆြမ်ိဳးမဟုတ္လား။
ရႊယ္ဇီရႊမ္၏ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ျခင္းက ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ရရံုနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ဝမ္းနည္းတဲ့အၾကည့္ႏွင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ႏွလံုးသား သူ႔မွာမရွိေပ။ ေကာင္ေလးက သူ႔ဘဝရဲ႕အရာရာ၊ သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္ေလးကိုေခၚၿပီး အေရးေပၚခန္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔အေနနဲ႔ ရႊယ္က်င္းရီေနရာေရာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ရႊယ္က်င္းရီ၏ ဒီကမာၻကဇာတ္လိုက္မ ဆိုသည့္အရွိန္အဝါက သူ႔ဆီကို ေရာက္လာသလိုပင္။ သူက ကူကယ္ရာမဲ့ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွင့္အသာပြတ္လိုက္ကာ မ်က္လံုးကို ေပကလပ္ ေပကလပ္လုပ္လိုက္ၿပီး ဒီအေတြးက ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
သူတို႔ေရာက္သြားေတာ့ အေရးေပၚခန္းက မီးလင္းေနၿပီး ကုသေနဆဲျဖစ္သည္။ ရႊယ္လီဒန္နီက ခြဲခန္းေရွ႕ကခံုမွာ အားေလ်ာ့စြာထိုင္ေနၿပီး ဖူဘိုက ေဘးမွ ဟိုသည္ေလွ်ာက္ေနသည္။ Xiao Wang က ေလွကားနားသြားကာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္။
ေျခသံၾကားလို႔ ရႊယ္လီဒန္နီ လွည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"သား လာၿပီလား.."
ေနာက္ဆံုး သူမသားက သူ႔ညီမကို လ်စ္လွ်ဴမရႈပစ္ႏိုင္ေသးေပ။ သူမ စိတ္သက္သာရာ ရသြားေတာ့သည္။ တကယ္လို႔ သူမသမီးက တစ္ခုခုျဖစ္ၿပီး သားက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခံစားခ်က္ ကင္းမဲ့သြားရင္ သူမမိသားစုကို မိသားစုလို႔ ေခၚလို႔မရေတာ့ေပ။ ရႊယ္ဇီရႊမ္က တိတ္ေနၿပီး သူမႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးမွာထိုင္ကာ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ေစာင့္ေနသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့စြာ ထိုင္ေနသည့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္လို လုပ္လို႔မရေပ။ သူက အခု မိသားစုေမတၱာကို ငတ္မြတ္ေနသည့္ မိဘမဲ့ကေလးအေနျဖင့္ စိုးရိမ္ပူပန္သည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ဖူဘို႔ကိုေမးလိုက္သည္။
"က်င္းရီ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ.. သူမ ျပန္ေကာင္းလာမွာပါေနာ္.."
ဖူဘိုက ဒီေကာင္ေလးရွိေနတာကို မေက်နပ္စြာျဖင့္ စူးရွစြာၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ သခင္ေလးကိုယ္တိုင္ ဒီကိုေခၚလာလို႔ မေက်နပ္တာကို မေဖာ္ျပဝံ့ေပ။
ရႊယ္လီဒန္နီက စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ ဟြမ္ရီ႕ကိုၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"မင္း သူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ ဒီကိုေခၚလာတာလဲ.. Xiao Wang ဘယ္မွာလဲ.. သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္ေတာ့.."
သူမက ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ႏွလံုးကို ထုတ္ယူၿပီး သူမသမီးကိုယ္ထဲထည့္ဖို႔ ထားခ်င္ရံုျဖစ္ၿပီး ခုလို လူျမင္ကြင္းထဲ လူတိုင္း ဟြမ္ရီရွိေၾကာင္း သတိျပဳမိေအာင္ မရွိေစခ်င္ေပ။ လူေတြသတိထားမိသြားရင္ ျပႆနာျဖစ္လာႏုိင္သည္။
"အန္တီ.. ကြ်န္ေတာ္ ဒီမွာ ညီမေလးကို ေစာင့္ခ်င္လို႔ပါ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ျဖဴေရာ္ၿပီး မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္အျပည့္ႏွင့္ သနားစဖြယ္ပံုစံ လုပ္လိုက္သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဒီမ်က္ႏွာထားေလးေၾကာင့္ သည္းအူျပတ္မတတ္ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႔ေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလး ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မနာက်င္ေစရလို႔ သူဆံုးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
"ေရွာင္ရီက ရႊယ္က်င္းရီရဲ႕ အစ္ကိုရင္းပဲ.. သူက ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ဒီမွာေနသင့္တဲ့လူပဲ.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ပြင့္လင္းစြာေျပာၿပီး ေကာင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားကာ သူ႔ရင္ခြင္မွာေခါင္းမွီေစၿပီး ႏူးညံ့သည့္ဆံပင္ကို တစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။
"ဒါေပမယ့္ က်င္းရီေနမေကာင္းတာက.."
ဒီေကာင္ေလးက ေတာကလာၿပီး ဘာမွမသိဘူးဆိုေပမယ့္ ႏွလံုးေရာဂါဆိုတာ ႏွလံုးအစားထိုး ကုသရတယ္ဆိုတာ သိခ်င္သိေနႏိုင္တယ္လို႔ေတြးၿပီး ရႊယ္လီဒန္နီက ဆက္မေျပာဘဲရပ္လိုက္သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က သူ႔အေမကို နက္ရႈိင္းစြာၾကည့္ကာ ေကာင္ေလးကို ပိုတင္းေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
Xiao Wang က သူ႔သခင္က ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔ ျပန္ေျပးလာၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခင္ဗ်.."
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး.."
ရႊယ္လီဒန္နီက လက္ယမ္းကာေျပာလိုက္သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က Xiao Wang ကုိယ္က စီးကရက္နံ႔ရေတာ့ ေကာင္ေလးကို ဖက္ထားရာကေန လႊတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ငါ့ကို စီးကရက္တစ္လိပ္ေပးပါ.."
"ဟုတ္ကဲ့.. ဘာ.. ဘာကိုေပးရမယ္.."
Xiao Wang က စီးကရက္ကိုထုတ္ယူၿပီးမွ ရုတ္တရက္ သူ႔သခင္ေလးက စီးကရက္၊ အရက္ မေသာက္ဘူးဆိုတာ သတိရသြားသည္။ သူ ရုတ္တရက္ ေအးခဲသြားသည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က စီးကရက္တစ္လိပ္လွမ္းယူကာ ေကာင္ေလးရဲ႕ပုခံုးကို ခပ္တင္းတင္းညႇစ္ကာ ေဆးလိပ္ေသာက္လို႔ရသည့္ေနရာ ေခၚလာရင္း ေမးလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီးေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ စိတ္မရွိဘူးမဟုတ္လား.."
သူက လက္ၾကားထဲ စီးကရက္ကိုညႇပ္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့.. ရပါတယ္.. ေသာက္ပါ.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ရႊယ္ဇီရႊမ္ကို ထူးဆန္းစြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူသိရသေလာက္ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ မိန္းမ၊ ေလာင္းကစားကင္းၿပီး တကယ့္စံျပလူသားျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူက လံုးဝမတူသည့္သူလို ေျပာင္းလဲေနသည္။ တကယ္လို႔ system ကမစံုစမ္းႏိုင္ရင္ သူ႔ဘာသာ စံုစမ္းမွျဖစ္ေတာ့မည္။ မူလရႊယ္ဇီရႊမ္ မဟုတ္သည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကူးေျပာင္းလာသည္ဟု သူ႔စိတ္ထဲ ထင္ေနမိေတာ့သည္။
======================
Chapter (4-4) - ကိုယ့္ကို ကိုကိုလုိ႕ ေခၚ....
ရႊယ္ဇီရႊမ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ထင္တာ သူတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေပ။ Xiao Wang နဲ႔ ဖူဘိုတို႔လည္း သံသယျဖင့္ ေနာက္ကလိုက္လာၾကသည္။ Xiao Wang က သခင္ေလးကို ေဆးလိပ္မီးညႇိေပးရန္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ လိုက္လာစဥ္ ဖူဘို႔ကို ရႊယ္လီဒန္နီက ေမးေနသည္။ သူမသား ဘယ္အခ်ိန္က ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သြားတာကို သူမသိခ်င္ေနသည္။ သူမသား သတိလစ္သြားၿပီး ျပန္သတိရလာေတာ့ ဘာေၾကာင့္ လူသစ္တစ္ေယာက္လို ေျပာင္းလဲသြားတာလဲဆိုတာ သူမ သိခ်င္ေနသည္။
ေလွကားကက်ဥ္းေပမယ့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္က သူ႔ကုတ္အက်ႌကိုခြ်တ္ကာ ေလွကားထက္မွာခင္းၿပီး ဟြမ္ရီ႕ကို နံရံဘက္ပိုင္းမွာထိုင္ေစသည္။ သူေဆးလိပ္ေသာက္ေနစဥ္ ေကာင္ေလး ထြက္ေျပးသြားမည္ကိုေၾကာက္လို႔ ခုလိုစီစဥ္တာျဖစ္သည္။ ေကာင္ေလးထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ထြက္မေျပးတာေသခ်ာေတာ့မွ Xiao Wang ကို 'မီး' လို႔ေျပာလိုက္သည္။
Xiao Wang က စီးကရက္ကိုမီးညႇိေပးေတာ့ သခင္ေလးက လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေလကိုကာၿပီး မီးညႇိကာ စီးကရက္ေငြ႕ကိုရႈိက္ဖြာၿပီး ႏွာေခါင္းထဲကအေငြ႕ကို ထုတ္လိုက္သည္။ သခင္ေလးက ခုမွေဆးလိပ္ေသာက္ကာစလူလို မဟုတ္ဘဲ ဝါရင့္ေဆးလိပ္သမားလို ကြ်မ္းက်င္တာေတြ႕ေတာ့ အံ့အားသင့္ေနမိသည္။
ဖူဘိုက တြန္႔ဆုတ္စြာျဖင့္ တီးတိုးေျပာလိုက္သည္။
"သခင္ေလး ဘယ္တုန္းက ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သြားတာလဲ.. ေဆးလိပ္ေသာက္လြန္းရင္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္လိမ့္မယ္.. ေဆးလိပ္ျဖတ္လိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က တိတ္ဆိတ္စြာ ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ဖူဘို႔ကို လူစိမ္းတစ္ေယာက္လို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္သြားတာလဲ..။ သူ မမွတ္မိေတာ့ေပ။
အဆံုးမဲ့ ပူျပင္းနာက်င္မႈကို ခံစားေနရတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ဦးေႏွာက္နဲ႔လည္ေခ်ာင္းကို ေလာင္ကြ်မ္းမတတ္ျဖစ္ေစတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြကပဲ သူ႔စိတ္ကို ၿငိမ္သက္ေစခဲ့သည္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညေတြမွာ မဆံုးႏိုင္တဲ့ညႇင္းပန္းမႈကို ခံေနရခ်ိန္မွာ သူက အရက္နဲ႔မူးယစ္ေဆးကိုသံုးၿပီး သူ႔ဘဝကို အဆံုးသတ္ခ်င္စိတ္ေပၚခဲ့ေပမယ့္ ငရဲမွာတစ္ေယာက္တည္းေနရၿပီး ေကာင္ေလးကိုလြမ္းေနရမွာစိုးလို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းခဲ့ရသည္။
ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းကသာ သူ႔ကို စိတ္သက္သာရာရေစသည္။ ေမ်ာလြင့္ေနသည့္ စီးကရက္ေငြ႕ထဲမွာ အတိတ္ကိုျပန္ေတြးၿပီး လူငယ္ေလး သူ႔ႏွလံုးသားထဲ စတင္ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္ကိုေတြးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ထပ္ခါထပ္ခါ ခံစားေနခဲ့သည္။ သူ႔မွာ ဒီမွတ္ဥာဏ္ကလြဲၿပီး ဘာမွမက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့ေပ။
အသက္ရႉၾကပ္တဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ အေတြးထဲက ႏိုးထလာခဲ့သည္။ သူ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ရုန္းကန္ေနရသည့္ အခ်ိန္ကိုေက်ာ္ၿပီး ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့ၿပီဆိုတာ သတိရလိုက္သည္။ ခုဘဝေတာ့ အရာအားလံုးကို ျပန္ျပင္ခြင့္ရေတာ့မည္။ သူက ေက်နပ္စြာ ခပ္တိုးတိုးရယ္ၿပီး စီးကရက္ျပာကို လက္ႏွင့္ေတာက္ကာ ေခြ်လိုက္သည္။ သူက ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ ခ်ာတိတ္ေလး၏ပုခံုးကို ဖက္ကာ လႈပ္လိုက္သည္။
ေျမျပင္ေပၚဖင္ထိုင္ခ်ၿပီး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္သည့္အမူအယာႏွင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနေသာ ရႊယ္ဇီရႊမ္က သူေဌးသားသခင္ေလးပံုစံထက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားပံု ေပါက္ေနတာ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို အံ့အားသင့္ေစသည္။ သူ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေျပာင္းလဲသြားရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေပမယ့္ ရႊယ္ဇီရႊမ္ရဲ႕ပံုစံက ပိုၿပီးႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသည္။ သူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ ဒီၿမိဳ႕ေတာ္ကိုေခၚလာတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ရႊယ္မိသားစုဝင္ေတြထက္ သူက ပိုေကာင္းသည္ဟု ယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။
ဖူဘိုက ရင္ဘတ္ကိုလက္ႏွင့္ဖိကာ ေဒါသထြက္ေနမိသည္။ ဘယ္တုန္းက သခင္ေလး ေဆးလိပ္ေသာက္တာ ျမင္ဖူးလို႔လဲ။ ဘယ္တုန္းက ခုလိုညစ္ပတ္သည့္ေလွကားမွာ ဖင္ခ်ထိုင္တာ ျမင္ဖူးလို႔လဲ။ ဘယ္တုန္းက သူ႔ပံုစံကို ဘယ္သူျမင္ျမင္ ဂရုမစိုက္သည့္ပံု ျမင္ဖူးခဲ့လို႔လဲ။ သူက သူ႔ကုတ္အက်ႌကို ေျမျပင္ေပၚ ဟြမ္ရီထိုင္ဖို႔ေတာင္ ခင္းေပးၿပီး သူကေတာ့ ညစ္ပတ္သည့္ေလွကားထစ္မွာ ထိုင္ေနသည္။ သခင္ေလးက တကယ္ပဲ အစြန္းေရာက္ စိတ္ႏွစ္ခြျဖစ္ေနၿပီဟု ထင္လိုက္သည္။ သူက ဂရုမစိုက္လွ်င္ သူ႔ကို ဘယ္လိုအျပစ္တင္ေနပါေစ၊ သူက တစ္ခ်က္ေတာင္ လွည့္ၾကည့္မည္မဟုတ္ေပ။
အခုကစၿပီး သခင္ေလးကို ဘယ္သူကမွ ထိန္းလို႔မရႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဖူဘိုက ဒီကိစၥက လူငယ္သဘာဝ ပုန္ကန္တာပဲလို႔ အတင္းေတြးၿပီး သူ႔ဘာသာ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ယူေနရသည္။ သူဘာေျပာေျပာ မထူးတာသိလို႔ Xiao Wang ကို ေဘးမွာ လိုတာလုပ္ေပးဖို႔ထားရစ္ၿပီး မဒမ္ဆီကို ျပန္လာခဲ့သည္။
"မင္းေကာ တစ္လိပ္ယူမလား.."
Xiao Wang က ဖူဘိုလိုမဟုတ္ေပ။ သူ႔ပါးစပ္မွာ စီးကရက္တစ္လိပ္တပ္ၿပီး ဟြမ္ရီကိုေမးလိုက္သည္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူမ်ားေဆးလိပ္ေသာက္တာကို စိတ္မပ်က္ေပမယ့္ သူကေတာ့ လံုးဝ ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္ေပ။ သူက လက္ေဝွ႔ယမ္းၿပီး ျငင္းမယ္အလုပ္ ရႊယ္ဇီရႊမ္က ဦးေအာင္ေျပာလိုက္သည္။
"ေရွာင္ရီက ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး.. အက်င့္ဆိုးေတြ မသင္ေပးနဲ႔.."
ဒါေပမယ့္ သူေလးက ေဆးျပင္းလိပ္ကို လွိမ့္ေပးၿပီး ျဖတ္ေပးရာမွာ တကယ္ေတာ္သည္။ သူက Xue Yu အတြက္ ေသခ်ာသင္ယူခဲ့သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က အတိတ္ကိုသတိရလိုက္ၿပီး ရုတ္တရက္ထရပ္ကာ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေနာက္ေလွကားထစ္ေတြမွာ ေျပာင္းထိုင္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ကိုယ္ေလးကို သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ၾကားထားတာ အေပၚမွသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။ ဒါမွ သူ႔ရင္ထဲ ေအးစက္ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားသလိုပင္။ သူက ေကာင္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ဖက္ရင္း ေဆးလိပ္ကိုရႈိက္ဖြာကာ မမွတ္မိခ်င္သည့္ အတိတ္ျဖစ္ရပ္ကို ပါသြားလိုပါသြားျငား ေဆးလိပ္ေငြ႕ကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔၏မ်က္ႏွာေပၚမွာ အနက္ေရာင္လႈိင္းေတြေပၚလာၿပီး ဖက္ထားသည့္လက္ေမာင္းၾကားမွ ႏွစ္ခါေလာက္ ရုန္းၾကည့္ေပမယ့္ ပိုတင္းတင္းဖက္ခံလိုက္ရလို႔ ၿငိမ္သြားရေတာ့သည္။ ရႊယ္ဇီရႊမ္က သတိျပန္ရလာကတည္းက သူ႔ကို မကိုင္ထား၊ မဖက္ထားရလွ်င္ ေသေတာ့မလိုခံစားေနရတာ ထင္ရွားသည္။ သူ႔အသားကို ထိေတြ႕ေနရတာကို ပိုမိုစြဲလန္းလာသလို ထင္ရသည္။ ဒါက ပိုေျပာတာမဟုတ္ေပ။ သူ႔လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက အင္အားျပည့္ဝေနၿပီး က်ိဳးယြင္ရွန္႔ကို သူ႔ေဘးမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး ပူးခ်ည္ထားခ်င္သလို လုပ္ေနေတာ့သည္။
ၾကာလာေလ သူ႔ပံုစံက ပိုဆိုးလာေလျဖစ္လို႔ က်ိဳးယြင္ရွန္႔က သူ႔ကို တိုက္တြန္းၾကည့္လိုက္သည္။
"Mr.Xue.. ဦးေႏွာက္ CT ဓာတ္မွန္ မရိုက္ၾကည့္ခ်င္ဘူးလားဟင္.."
တကယ္လို႔ သူက ဦးေႏွာက္နဲ႔အာရံုေၾကာဌာနမွာ ဓာတ္မွန္သြားရိုက္ရင္ တခဏေတာ့ က်ိဳးယြင္ရန္႔လည္း လြတ္လပ္စြာေနရမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ေခၚ.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္၏ ထြက္သက္ေလေႏြးေႏြးက ေဆးလိပ္နံ႔ႏွင့္ေရာကာ က်ိဳးယြင္ရွန္႔၏နားရြက္နားကို တိုးေဝွ႔လာၿပီး နားရြက္ကို နီရဲလာေစသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က နားရြက္ကိုလက္ႏွင့္ပြတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"Mr.Xue လို႔ေခၚရမယ္ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာခဲ့တယ္မဟုတ္လား.."
"အဲ့ဒီရႊယ္ဇီရႊမ္က ငတံုး.. သူေျပာခဲ့တာကို မင္း ဂရုမစိုက္ပါနဲ႔ ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ေခၚရင္ ကိုယ္ CT ရိုက္မယ္.."
ရႊယ္ဇီရႊမ္က သေဘာေကာင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ရႊယ္မိသားစုကို စိတ္ထဲမွာမထည့္ထားလို႔ တစ္ဖက္လူကိုဘယ္လိုေခၚေခၚ သူ႔အတြက္ ကိစၥမရွိေပ။ သူက ရွက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ႏူးညံ့သည့္အသံေလးျဖင့္ 'ကိုကို' ဟုေခၚလိုက္သည္။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပံဳးလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ဝန္းထဲ မ်က္ရည္တို႔ေဝ့ကာ ျမင္ကြင္းတို႔ဝါးလာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူက ဆတ္ခနဲထကာ ေကာင္ေလးကိုဆြဲေခၚၿပီး CT ရိုက္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေလွကားထစ္မွာခင္းထားသည့္ သူ႔ကုတ္အက်ႌကို ျပန္ယူဖို႔စိတ္မကူးေပ။ Xiao Wang က ထိတ္လန္႔ကာ ေအာ္ေမးလိုက္သည္။
"သခင္ေလး.. CT သြားရိုက္မလို႔လား.."
သူ႔ကို CT ရိုက္ဖို႔ မဒမ္ရႊယ္လီဒန္နီႏွင့္ သူ႔ညီမရႊယ္က်င္းရီတို႔ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ တုတ္တုတ္မလႈပ္ခဲ့သမွ် ခုေတာ့ ဒီေတာသားမင္စာေလးက 'ကိုကို' တစ္ခြန္းေခၚရံုႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းထသြားသည္။ သခင္ေလးက ဒီေကာင္ေလးကို ဘယ္ေလာက္က်တယ္ဆိုတာ ျပေနတာပဲ။ သ င္ေလးက ဒီေကာင္ေလးကို လွည့္စားေနတာမ်ားလား..။
ရႊယ္ဇီရႊမ္က ျပန္မေျဖဘဲ ေကာင္ေလးလက္ကိုဆြဲကာ ဓာတ္ေလွကားထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ဓာတ္ေလွကားထဲက တျခားလူေတြ ေကာင္ေလးကိုမထိမိေစဖို႔ သူက ဟြမ္ရီ႕ကို ေထာင့္မွာထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ နံရံကိုေထာက္ထားကာ ေကာင္ေလးဦးေခါင္းထက္က ႏူးညံ့သည့္ဆံပင္မ်ားကို ေငးၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ေရွာင္ရီက ကိုယ့္ကို စိတ္ပူလို႔လားဟင္.."
"အင္း.."
က်ိဳးယြင္ရွန္႔က ဒီလိုေလးပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဓာတ္ေလွကားထဲ လူပိုၾကပ္လာလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ပိုပိုနီးလာၿပီး တစ္ေယာက္ထြက္သက္က တစ္ေယာက္ကို ရိုက္ခတ္သည္အထိ ပူးကပ္လာသည္။ ဒီလူငယ္ေလး၏ ပူေႏြးသည့္ကိုယ္ေငြ႕ႏွင့္ သင္းသည့္ ကိုယ္နံ႔က က်ဳိးယြင္ရွန္႔ကို မသက္မသာျဖစ္ လာေစ သည္။ ေခ်ာေမာလွပလြန္းသည့္ ရုပ္ရည္၊ သြယ္ေျဖာင့္သည့္ အရပ္၊ ႏူးညံ့ၾကင္နာလာသည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ အခါ ဒီလူက က်ရႈံးဖို႔ တကယ္ကို ဆြဲေဆာင္မႈ အားႀကီး လို႔ေနေလၿပီ။
==========================
Chapter (4-5) - ခုလို ဝတ္တာ မင္း ႀကည့္ရဆိုးတယ္ ေရွာင္ရီေလး....
က်ိဳးယြင္ရွန႔္လို ေဘာ္တြန္တစ္ေယာက္အတြက္ ဒီ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ေသလုေအာင္ ညႇိဳ႕ငင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဟိုမုန္းေကာင္ႀကီးျဖစ္လို႔ေနသည္။ ေသေစႏိုင္ေသာ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနရင္ေတာင္မွ ဒီလူက သူ႔ႏွလုံးသားကို ထုတ္ၿပီး ႐ႊယ္က်င္းရီကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ့သည္ကို သူ မေမ့ႏိုင္ေပ။ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕မ်က္ႏွာက ရွက္ေနပုံေပၚေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲက အရမ္းကို သတိထားေနသည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္သည္အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၿပီး သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ ေတာက္ပေသာအၿပဳံးမ်ားရွိေနၿပီး အစဥ္ေမွာင္မိုက္သည့္ မ်က္ဝန္းထဲေတာင္ ၿပဳံးေနသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ခဏၿငိမ္သြားၿပီး ဟန္မပ်က္ေရွ႕ဆက္သြား လိုက္သည္။ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ဒီ ကမာၻ႔၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒီလူက သူ႔အေပၚ ေကာင္းေပးေနၿပီး ဇာတ္လမ္းေၾကာင္းက မူလႏွင့္ လုံးဝေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။ ဒီလိုေျပာင္းလဲျခင္းက ဒီကမာၻႀကီး ကိုလုံးလုံးၿပိဳလဲ ပ်က္စီးေစႏိုင္သည္။ ဒါဆိုရင္ system က သူ႔ကို တစ္ခါမွ်မႀကဳံဖူးေသာျပစ္ဒဏ္ ကို ေပးႏိုင္ေပမယ့္ အခုထိ သူ႔ကို ဘယ္လို အျပစ္ဒဏ္မွ မေပးေသးသျဖင့္ ဒီ system 100% တခုခုျဖစ္ ေနတာ ေသခ်ာသြားေလၿပီ။ ဒါမွ မဟုတ္ systemနဲ႔ Lord God ၾကား အဆက္သြယ္ျပတ္ေတာက္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဒီလိုဆိုရင္ system ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကေန သူ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္ေရးရွိသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။
ဒီယူဆခ်က္က သူ႔ရဲ႕ႏွလုံးကိုပူျပင္းလာေစၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲက နာက်င္မႈမ်ားစြာကို သက္သာေစခဲ့သည္။ သူႏွင့္ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ တို႔ အေရးေပၚဌာနသို႔ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ႐ြယ္က်င္းရီ သည္ အသက္အႏၲရာယ္မွလြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္ရွိ VIP အခန္းသို႔ သယ္သြားခဲ့ေလၿပီ။
႐ႊယ္လီဒန္နီသည္ ေနမေကာင္းေသာ သမီးႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ပုန္ကန္ေသာသားေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားသည္အထိ သူမ၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွိပ္စက္မႈကို ခံခဲ့ရသည္။ တံခါးဖြင့္သံ ၾကားရသည့္အခါ သူမ ေခါင္းေမာ့ရန္ပင္ ခြန္အားမရွိေတာ့ေပ။ အေျခေနကို ေအးေဆးေစရန္ Xiao Wang က တိုးတိုးေလးေျပာ လိုက္သည္။
" Madame သခင္ေလးက ဦး ေႏွာက္ဓါတ္မွန္ CT ႐ိုက္ၿပီး သြားပါၿပီ။ ဆရာဝန္က ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ " ျ
"တကယ္ပဲလား ။ ဒါဆို ငါတို႔ သြားၾကည့္ၾကစို႔။ "
႐ႊယ္လီဒန္နီက သားကို စိုးရိမ္သျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ CT ပုံကို ယူၿပီး အေသးစိတ္ေလ့လာ ခဲ့သည္။ ဖူဘို လည္းလာၿပီး ဓာတ္မွန္ပုံႏွင့္ ေဆးစစ္ခ်က္ အေျဖကို ေလ့လာဖို႔ မ်က္မွန္ တပ္လိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က ဒီ ေဆးစာရလဒ္ရွင္းျပထားတာကို လုံးဝ နားမလည္ ၾကေပမယ့္ သူတို႔စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေစဖို႔ ဒါကို ဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာျဖစ္သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္သည္ အထူးကုသေဆာင္ရွိ ကုတင္ေဘးမွာရပ္ၿပီး ႐ႊယ္က်င္းရီ၏ အိပ္ေမာက်ေနေသာမ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ကာ စိတ္ပူစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
" သူမ ဘယ္လိုေနလဲ?"
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က က ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ လုံးဝ မယုံေပ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူက ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ ကို စိတ္က်န္းမာေရးဌာနကို ဆြဲေခၚသြားၿပီး စစ္ေဆးလိုက္ခ်င္သည္။ ဒီလူက သူ႔ကို ကစားခ်င္သည္ဆိုရင္ေတာ့ သူလည္း ကစားေပးရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ က တကယ္ပဲ သူ႔ကို အေလးနက္ထားႀကီး အသတ္မခံရေအာင္ ကာကြယ္ေပးမည္ဆိုလွ်င္ အဆုံးသတ္က ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းလွသည္။
" host က ဒီကမာၻ႔ရဲ႕ဇာတ္လမ္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနသည္ကို စုံစမ္း သိရွိလိုက္တာေၾကာင့္ ပထမအဆင့္ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းကိုစတင္လိုက္ပါၿပီ။ "
system ၏ ခံစားခ်က္ ကင္းမဲ့သည့္ စက္႐ုပ္သံကို သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲ ေပၚလာၿပီး အ႐ိုးထဲထိ နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ႐ႊယ္က်င္းရီကို စိတ္ရႈပ္သည့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" သခင္မေလးက မစိုးရိမ္ရေတာ့ပါဘူး။ ရက္ပိုင္းေလာက္ဆိုရင္ ေဆး႐ုံဆင္းလို႔ရပါၿပီ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ စိတ္မလႈပ္ရွားေအာင္ ေသခ်ာ အနားယူၿပီး အားေမြးရင္ အသက္ရွည္ရွည္ေနရ လိမ့္မယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ "
ဖူဘိုက ဟြမ္ရီရွိေနလို႔ သခင္မေလးရဲ႕ေရာဂါအေျခေနမွန္ကို ေျပာျပလို႔မရေပ။ သခင္မေလးရဲ႕ေရာဂါက နား႐ုံနဲ႔ အသက္ရွည္မည္မဟုတ္ေပ။ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ ဟြန္ရီနဲ႔ႏွလုံးကို ထုတ္ၿပီး အစားထိုးရမည္ကို ဘယ္လိုမွ ထုတ္ေျပာလို႔မရေပ။
" ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေအးသြားရပါၿပီ။ အန္တီ ႐ႊယ္ နဲ႔ ဖူဘိုတို႔ အရင္ျပန္နားၾကပါေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့္ ညီမေလးကို ေစာင့္ေပးပါ့မယ္ "
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္၏မ်က္လုံးမ်ားေမွးမွိန္သြားေသာ္လည္းေနာက္ဆုံးတြင္ သူ မျငင္းပယ္ခဲ့ေပ။ ဟြမ္ရီက ႐ႊယ္က်င္းရီကို ေစာင့္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုလည္း ေစာင့္ပါေစ။ သူေလး စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခြင့္ျပဳမွာျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ နည္းရွာၿပီး ဒီေမာင္ႏွမကို ခြဲထုတ္ရမည္ဟု ေတးထားလိုက္သည္။
႐ြယ္လီဒန္နီႏွင့္ဖူဘိုတို႔ကမူ သူ ၏ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈ ႏွင့္ ၾကင္နာမႈကိုတန္ဖိုးမထားခဲ့ၾကပဲ အိမ္ကို အတင္းျပန္ဖို႔ ဖိအားေပးကာ Xiao Wang ကို အခ်က္ျပကာ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ကို ဆြဲထုတ္သြားေစသည္။ Xiao Wang က ဆြဲထုတ္မည္အျပဳ သခင္ေလးက တားကာ ဟြမ္ရီကို ေပြ႕ဖက္ကာ အခန္းျပင္ကို ေခၚခ်သြားေတာ့သည္။ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က က်ိဳးယြင္ရွန႔္ကို ေပြ႕ခ်ီသြား ခ်င္ေပမယ့္ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က အေပြ႕မခံပဲ ေကာ္ရစ္တာမွာ တြန္းထိုးေနၿပီးေနာက္ဆုံး ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ က အားပိုႀကီးလို႔ သူေခၚရာကို ပါသြားေတာ့သည္။
႐ႊယ္လီဒန္နီက ဟြမ္ရီကိုပဲ ထြက္သြားေစခ်င္ေပမယ့္ သူမ၏ သားပါ သတိလစ္ေနသည့္ သမီးကို တခ်က္ေလးေတာင္ ငဲ့ေစာင္းမၾကည့္ပဲ ထြက္သြားမည္ဟု မထင္ထားမိေပ။ သူမက ေဒါသတႀကီးႏွင့္ ေနာက္ကလိုက္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဇီ႐ြမ္..... မင္း ျပန္လာစမ္း။ မင္း ညီမႏိုးလာလို႔ မင္းကို မေတြ႕ရင္ သူမ ဝမ္းနည္းသြားလိမ့္မယ္"
သူမရဲ႕အသံက်ယ္လို႔ အနားက ျဖတ္သြားတဲ့ သူနာျပဳက အသံတိုးဖို႔ အမူယာျပသြားေပမယ့္ ႐ြယ္လီဒန္နီက ဂ႐ုပင္ မစိုက္ေပ။ သူမရဲ႕သားက ေကာင္ေလးကို ေခၚၿပီး ဓါတ္ေလွကား ျဖင့္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားတာၾကည့္ၿပီး သူမ စိတ္ပ်က္ ေမာပန္းစြာျဖင့္ အထူးခန္းထဲ ျပန္လာကာ ထိုင္ခုံေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"သူ ႐ုတ္တရက္ ဘာေၾကာင့္ ဟြမ္ရီေပၚကိုအရမ္း ေကာင္းေနရ တာလဲ။ ဟြမ္ရီက က်င္းရီရဲ႕ ႏွလုံးအလႉရွင္ဆိုတာ သူ မသိတာလား။ "
" သခင္ေလးက ပ်င္းလို႔ ဒီေကာင္ေလးကို ခဏ ေဆာ့ကစားေနတာျဖစ္မွာပါ သခင္မ။ စိတ္မပူပါနဲ႔။"
ဖူဘိုက ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"ငါ လည္း ဒီလိုျဖစ္ပါေစလို႔ တကယ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ "
႐ႊယ္လီဒန္နီက ေျပာလိုက္ေပမယ့္စိတ္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနသည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ကေကာင္ေလးကို ကားပါကင္နား ေခၚသြားၿပီး Xiao Wang ကသူ႔တို႔ေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့သည္။ Xiao Wang ကားစက္ကို ႏႈိးၿပီးေနာက္ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ က အမိန႔္ေပးခဲ့သည္။
"ဒီနားက ေရွာပင္းစင္တာကိုသြားပါ"
"သခင္ေလး၊ ဘာ ဝယ္ခ်င္လို႔လဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ "
Xiao Wang က ကားကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမာင္းလာစဥ္ကေျပာလိုက္သည္။
"ေရွာင္ရီ အတြက္အဝတ္အစား နည္းနည္း ဝယ္မလို႔ "
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ က ေကာင္ေလးရဲ႕ မိန္းကေလးမက် ေယာက္်ားေလး မက် အဝတ္စားမ်ားကို တခ်က္ၾကည့္ကာ မ်က္လုံးထဲ ကန႔္လန႔္ျဖစ္ေနသည္။ ဒီဘဝမွာ သူ႔မိဘေတြက ဟြမ္ရီကိုသတ္ၿပီး ႏွလုံးအစားထိုး ယူခ်င္သည့္အတြက္ ဟြမ္ရီ၏တည္ရွိမႈကို ေဖ်ာက္ကာ က်င္းရီ၏ အရိပ္ထဲမွာပဲ ဒီေကာင္ေလးကို ထိုးထားခဲ့သည္။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ဟြမ္ရီက သူ႔ညီမ အရိပ္ေအာက္က တိုးထြက္လာၿပီး က်င္းရီကသာလွ်င္ ဟြမ္ရီ၏ အရိပ္ေအာက္ကို ေရာက္သြားမွာျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္ေလးက အင္မတန္ကို ပါရမီရွိၿပီး ေတာ္လြန္းလွသည္။ ဟြမ္ရီ၏ အနာဂါတ္က အင္မတန္ကို ေတာက္ပေနသည္ကို သူ ေသခ်ာသိခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဟြမ္ရီရဲ႕တည္ရွိမႈကို ထုတ္ျပထားဖို႔ သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
႐ႊယ္က်င္းရီက ေကာင္ေလးေဘးမွာ ရပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူမက အခြံသက္သက္သာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားလာၿပီး သူမရဲ႕အကိုရင္းကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး သတ္ဖို႔ႀကံစည္လာလိမ့္မည္။ ဒီအေၾကာင္းကိုေတြးမိေတာ့ ေကာင္ေလးကို လုပ္ႀကံသည့္ အျဖစ္မ်ားကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာၿပီး သူ႔ရင္ထဲ လူသတ္လိုစိတ္ကို ႏႈိးဆြလိုက္သလိုပင္။ ဒါေၾကာင့္ သူမ ရဲ႕ခုတင္ေဘးမွာ ရပ္ေနမိခ်ိန္ သူ႔လက္ကို ဆန႔္တန္းလိုက္ၿပီး သတိလစ္ေနတဲ့ ႐ြယ္က်င္းရီရဲ႕ႏွာေခါင္းကို လက္နဲ႔ပတ္ၿပီး ေအာက္စီဂ်င္ျပတ္ေသေအာင္ လုပ္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒါမွ သူမက ဒီေကာင္ေလး ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္သည္။ သူက ဟင္းလင္းျပင္ထဲမွာ အၾကာႀကီးပိတ္မိၿပီးေနာက္ က်င့္ဝတ္နဲ႔ သီလဆိုတာကို ေမ့ပစ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ေလၿပီ။ လူ႔အသက္ဆိုတာ သူ႔မ်က္လုံးထဲ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သူခ်စ္တဲ့ေကာင္ေလးကို မထိခိုက္ဖို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သူ သုတ္သင္ပစ္ႏိုင္သည္။
ဒါေပမယ့္ အနားမွာ ေရွာင္ရီေလးရွိေနလို႔ သူ႔ရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တဲ့ အပိုင္းကို ထုတ္မျပခ်င္လို႔ ႐ႊယ္က်င္းရီကို သတ္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းေအာင့္ထားလိုက္ရသည္။ ေလာေလာဆည္ ႐ြယ္က်င္းရီက ဟြမ္ရီကို ဘာမွ ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးလို႔ ခဏေတာ့ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးလိုက္ဦးမည္။ ဟြမ္ရီ၏လက္က ဒဏ္ရာက က်ိဳးပဲ့သြားတာ မျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ေၾကာင့္ နာက်င္ခဲ့ရတာကို ျပန္ေတြးမိၿပီး သူ႔ရင္က နာက်င္႐ုံသာမက အျပစ္မကင္းစိတ္ပါ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူခ်စ္တဲ့ လူငယ္ေလးသာ အနားမွာရွိမယ္ဆိုရင္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေနထိုင္ဖို႔ သူ ဆႏၵရွိသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္သည္ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္း ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ အေတြးေတြမ်ားၿပီး ဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္ေနသည္ကို မသိလိုက္ေပ။ သူက သိမ္ေမြ႕စြာႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ျငင္းလိုက္သည္။
" မလိုပါဘူး၊ အန္တီ Xue က ကြၽန္ေတာ့္ကို အဝတ္အစားေတြ အမ်ားႀကီး ၀ ယ္ေပးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔ တစ္ထည္ဝတ္ရင္ေတာင္ မကုန္ႏိုင္ဘူး။ "
"ဒီအဝတ္အစားေတြက ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူး။ လမ္းေပၚက ေယာက္်ားေလးေတြကိုၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ဘယ္သူက မင္း လိုအဝတ္အစားေတြဝတ္ၿပီး ဆံပင္ကို အရွည္ထားတာ ျမင္လို႔လဲ။ အခုလိုဝတ္ထားတာက ၾကည့္ရဆိုးတယ္။ "
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ ကေကာင္ေလးကို ျပန္ေခ်ပေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးက တကိုယ္လုံး ျဖဴေဖြးေနသည့္ ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး Xue Yan က ေကာင္ေလးရဲ႕ တကိုယ္လုံးကို ထိကိုင္ၿပီး စားသုံးခဲ့တာကို သူ မေမ့ႏိုင္ေသးေပ။ ဒီအျဖစ္က တစ္သက္စာၾကာသြားခဲ့ရင္ေတာင္မွာ သူက သဝန္တိုရလြန္းလို႔ ေသလုေမ်ာပါး ခံစားေနရဦးမည္ျဖစ္သည္။
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ အဝတ္ဗီ႐ိုထဲ မိန္းကေလး အဝတ္အစားမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မရွိေစရေတာ့ေပ။ သူ႔ကို တခါၾကည့္႐ုံႏွင့္ ေယာက်ာ္းေလးမွန္းသိေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးရမည္။ ဒါဆိုရင္ သူေလးကို သေဘာက်စြာ ခ်ည္းကပ္လာသူ ေလွ်ာ့နည္းသြား ႏိုင္သည္။ Xue Yan သည္လည္း ဒီေကာင္ေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္သြားတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဒီလွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္ျဖင့္ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ သည္ လူငယ္အား ဆံပင္ညႇပ္ရန္ ဆိုင္သို႔ ဦး စြာေခၚေဆာင္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ စတိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အမ်ိဳးသားဝတ္ အဝတ္အစားမ်ားကို အဆက္လိုက္ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ Xiao Wang က သူတို႔ ေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၿပီး အိတ္ႀကီးအိတ္ငယ္ ကို သယ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံး မသယ္ႏိုင္ေတာ့ လို႔ ႐ႊယ္အိမ္ေတာ္ ကို တိုက္႐ိုက္ပို႔ေပးဖို႔ အေရာင္းစာေရးကို မွာၾကားလိုက္ ရေတာ့သည္။
"သခင္ေလး တကယ္လို႔ ဟြမ္ရီသာ ဒီလိုဝတ္ထားတာကို တေယာက္ေယာက္ေတြ႕သြားမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွင္းျပဖို႔ မလြယ္ဘူး။ "
ဟြမ္ရီ၏ႏွလုံးသားကို ထုတ္ယူျခင္းသည္ လူသတ္မႈေျမာက္ၿပီး ေကာင္ေလးကိုခုလို လူသတိထားမိေအာင္ ဆင္ယင္ေပးရင္ ဒုကၡကို လက္ယပ္ေခၚတာနဲ႔ မတူဘူးလားဟု Xiao Wang ေတြးကာ စိတ္မသက္မသာခံစားလိုက္ရသည္။ အဝတ္အစားမ်ားကို အစမ္း ဝတ္ၾကည့္ရန္ အဝတ္ထဲခန္းထဲ ေကာင္းေလးဝင္ သြားခ်ိန္မွာ သခင္ေလးကို ညင္သာစြာသတိေပးလိုက္သည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ ၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံက က်ိဳးပဲ့လြယ္သည့္ Xiao Wang ၏ လည္ေခ်ာင္းေပၚ စိုက္ၾကည့္ကာ ေအးစက္စက္ သတိေပးလိုက္သည္။
"ေရွာင္ရီကို ေခၚလာတဲ့ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုေမ့လိုက္ေတာ့။ ေနာင္မွာ သူက ငါ့ရဲ႕ ညီ၊ ငါ့မိသားစုျဖစ္တယ္ "
ငါ့ရဲ႕အရွင္သခင္၊ ငါ့ရဲ႕ခ်စ္သူ၊ ငါ့ရဲ႕အဖိုးတန္တဲ့ ရတနာေလးပဲ။
Xiao Wang သည္ ႐ုတ္တရက္ေအးစက္ေသာ လည္ပင္းကို လက္ႏွင့္ ထိလိုက္ၿပီး ေၾကာက္လန႔္စြာေမးလိုက္သည္။
" သခင္မေလးကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" ငါ ဘယ္သိမလဲ..."
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ က ဒီ ေမးခြန္း အရမ္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္လို႔ ႐ုတ္တရက္ ေတြးၿပီး ရယ္လိုက္သည္။ ေရွာင္ရီက ႐ႊယ္က်င္းရီကို သူ႔ႏွလုံးထုတ္ေပးသင့္တယ္လို႔ လူတိုင္းက ဘာေၾကာင့္ ထင္ေနတာလဲ။ သူတို႔ ႐ႊယ္မိသားစုက ခ်မ္းသာေနလို႔လား။ ေရွာင္ရီက ႐ႊယ္က်င္းရီးေပၚ ေက်းဇူးေႂကြးတင္ေနလို႔ ထုတ္ေပးရမွာလား။ တကယ့္ဟာသပဲ။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ စကားကို ခပ္တိုတိုျပန္ေျပာၿပီး Xiao Wang ကို အာ႐ုံမစိုက္ေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာေစာင့္ခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ သူ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရေသာ လူငယ္မ်ားအျပင္ သူ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ေပ။
=====================
YOU ARE READING
ဗီလိန်ချစ်သူ (completed) (Arc_8,10,15,Extra_1,2,4) (MM Translation)
RomanceArc _ 8, 10, 15 Extra_ 1,2,4 Total _ 6 Arcs Title: Quickly Wear the Face of the Devil အက်ဥ္းခ်ဳပ္ - ထိပ္တန္းဟက္ကာတစ္ေယာက္ကိုဘဝမ်ားစြာျပန္လည္ေမြးဖြားဖုိ႕ Lod God System ကေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ကမာၻႀကီးအဆုံးသတ္သြားေတာ့ အရာအားလံုးက ပ်က္စီးသြားျပီး ဝမ္းနည္းစရာ...
