Aslında bölümü istediğim sınıra ulaşınca atacaktım. Fakat o kadar okunmaya rağmen hâlâ sınıra ulaşılamıyor. Bunun nedenini gerçekten merak ediyorum. Aşağıda duran yıldıza basmak bu kadar zor olamaz. Bu bölümü atmamın sebebi hem bu duyuruyu yapmak hemde bekleyen birkaç kişi dahi olsa onları çok bekletmemekti. Bundan sonra sınıra ulaşınca bölüm gelecek. 20 vote ve 10 yorum.
***
Hatırlatma
Bir süre sonra dirseklerini masaya koyup kafasını elleri arasına alıp gözlerini kapattı. O sırada içeriye Kaan geldi ve " iyi misin?" Kafamı kaldırıp kaslarım çatık şekilde ona baktım.
" İğrenç bir insansın! Bana böyle davranmak zorunda değilsin! Yardım etmek bu kadar zor olmasa gerek!"
Kaan Hüda'nın yanına gidip kollarının altından tutup kaldırdı. O sırada Hüda kollarını Kaan'ın göğsüne koydu ve itti.
" Dokunma bana! Anladın mı! Artık senin yardımına ihtiyacım yok!"
***
"Yardım etmezsem odaya çıkamazsın"
"Şu anâ kadar umrunda değildi. Şimdide olmasın!"
"İnat etme işte odaya çıkarayım sadece!"
Hüda kızarmış gözleriyle Kaan'ın duygusuz yüzüne bakıyordu. Kaan Hüda'yı yavaş bir hareketle kucağına aldı. Hüda kafasını Kaan'ın göğsüne koydu ve kokusunu içine çekti.
"Üzerini kendin değiştirebiliyor musun?"
"Hı hı"
Kaan dolaba ilerledi. Kapağını açıp rahat kıyafetler getirdi. Hüda'nın kazağının eteklerinden tuttu. Yukarı kaldırmaya yeltenirken "Ben giyerim" dedi Hüda panik bir şekilde. Kaan kazağı bırakıp Hüda'nın yanına oturdu.
"Boşanmak istediğine emin misin Hüda?"
Hüda ürkek gözleriyle bakıyordu. Ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Hüda yutkundu ve elini Kaan'ın yanağına koydu. Olumsuz anlamda kafa sallamasıyla Kaan genişçe gülümseyip Hüda'nın dudaklarına eğildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaan sağ elini Hüda'nın kazağının içine yerleştirdi. Hüda bu hareketle aniden geri çekildi.
"Uykum var benim"
Kaan derin bir nefes alıp kafa salladı. Daha sonra Hüda'nın kıyafetlerini değiştirmesine yardımcı oldu.
Daha sonra Hüda'yı yatağa yatırdı ve üzerini örttü.
"Sen uyumayacak mısın?"
"Rüya'yı yatırıp geleceğim"
Kaan'ın odadan çıkmasıyla Hüda derin bir nefes aldı.
***
Hüda Kaan'ı bekledi fakat bir saatten fazladır odaya gelmiyordu. Ona bakmak için yerinden kalkmaya çalıştı. Zar zor ayağa kalkınca etrafındaki eşyalara tutunarak veya duvardan destek alarak yürümeye başladı. Rüyanın odasının kapısına geldiğinde kapı kulpunu tuttu. Tam açacağı sırada Rüyanın sesini duydu.
"Baba hiç uykum yok ama!"
"Her bulduğu yerde uyuyan bı insan mı söylüyor bunu?"
"Dalga geçme! Ben hiç uyumam. Hem bugün şende benimle kayşana baba, lüften!"
"Peki küçük canavar. Bugün çok şanslısınız. Benim gibi bir yakışıklıyla uyuyacaksınız" dedi ve kısa bir kahkaha attı.
"O jaman annem benden daha şanşlı. O da hep şeninle uyuyo. Sende çok şanşlışın, annemle uyuyoşun"
"Evet babacım ama artık uyusan diyorum"
"Ama bana başka bi kitap oku. Böyle uçan inşanlayın oyduğu"
Kaan'ın biraz yüksek çıkan kahkahasını duydu Hüda.
"Uçan insanlar mı? Aynı annen gibisin. Gerçek olmayan şeylere inanmak ve bi o kadar da şirin olmak.." dedi ve o sırada kulaklarını Yeliz Hanım'ın sesi doldurdu.
"Neden buradan dinliyorsun onları? İçeri girsene. Hem belki Rüya öyle daha çabuk uyur"
Gülümsedi ve kapıyı açıp yavaş adımlarla içeri girdi. Kaan kısa bir süreliğine Hüda'ya baktı ve hemen gözlerini kaçırdı. Hüda yavaş hareketlerle Rüyanın yanına uzandı. Rüya kollarını annesinin beline dolayıp gözlerini sıkıca kapattı.
"İyi geceler annecim"
"İyi geceler birtanem" dedi ve Rüyanın kafasına öpücük kondurdu.
Uzun bir sürenin ardından Hüda ve Rüya uyumuştu. Kaan gözlerini onlardan ayırmıyordu. İçinde bir huzursuzluk vardı ve ne olduğunu anlayamamıştı.
Su içmek için mutfağa indiğinde annesiyle karşılaştı.
"Yatmadın mı oğlum sen?" Dedi Yeliz hanım sevecen bir sesle.
"Hayır, uyku tutmadı"
Yeliz Hanım gülümsedi ve Kaan'ın karşısındaki sandalyeye oturdu.
"Sen daha el kadardın sürekli ağlardın. Doktora gidene kadar neyin olduğunu anlayamamıştık. Konuşmayı öğrendin ve sürekli bana herşeyini anlatırdın. Hiç susmazdın. Aynı Rüya gibi. Büyüdün ve benim biricik oğlum evlendi. Şimdide susma oğlum. Anlat herşeyini ben senin annenim ve bu sıkıntıları benimle paylaşıp rahatla yavrum"
Kaan kafasını ellerinin arasına sıkıştırıp gözlerini kapattı. "Hüda'dan boşanmayı düşünüyorum"
"Niye oğlum?! Siz boşanınca hiçbir şey iyi gitmez. Hem Rüya ne olacak. Küçücük yavrucak?!"
"Bilmediğin şeyler var anne"
"Neymiş onlar oğlum?! Anlatta bileyim!"
"Evlenmek için Hüdayı zorladım! Sevgili falan değildik. Ben ona zorla sahip oldum anne! O benimle hiç mutlu olmadı! Benim yüzümden bebeğini kaybetti! Ona her boktan şeyi yaşattım! Hayatını mahvettim!"
💧
Bir sonraki bölüm 20 vote 10 yorum sonra. Bı yıldıza dokunmakla Dünya dönmeyi bırakmıyor.
