Duyduklarımın üstünden nerdeyse bir hafta gelmişti ama Eymen'den hiçbir haber alamıyordum.
İşin tuhafı ne Mert ne de Demir hiçbiri nerde olduğunu bilmiyordu,onu görmediğim her gün son görüşüm gözümün önüne geliyordu.
Kapıdan beni izleyişi,sanki bilmeden birbirimize veda etmiştik.
Bazen Mertlerin yalan söylediğini düşünsem de Eymen'in nerde olduğunu benden neden saklamak istesinler ki,ne halt yiyorsa yemeye devam edebilirdi sonuçta.
Eziyet gibi geçen haftanın sonunda,haftasonuna gelebilmiştik.Bütün hafta boyunca kafamı Eymen'le bozmanın dışında burdan uzaklaşmanın iyi geleceğini düşünmüştüm,ya da kafama taktığım saçma şeylerin sonucunda buna varmıştım.
Birkaç gündür bilinçsiz hareket etmek umrumda olmuyordu.
Dün Haftasonu için Sibel'in yanına gitmeye karar verip uçak bileti almıştım,şimdi de olabildiğince az eşya alıp acilen çıkmam gerekiyordu.
Eşyalarımı da toparlayıp okuldan hızla çıktım,haftasonu çoğu kişi okul dışında kaldığı için ortalıkta kimse gözükmüyordu.
İki saat bekleyip taksi bulduktan sonra uçağı kaçırmamayı dileyerek çantamı bagaja yerleştirdim.
-
"Ee devamı yok mu yani ?"
Sibel'in sorusunla adeta eşyalarımı yerleştirme bahanesiyle dolaptan birkaç adım geri çekildim.
Son olarak bilgisayarımı alıp ona döndüm.
"Maalesef,belki de en iyisi olmuştur işte"
Masanın üstüne koyduğum bilgisayarıma son kez göz gezdirip Sibel'in yanına oturdum.Yatağın kenarına oturmuş Eymen'le olan saçma sapan şeyleri resmen nefessiz dinliyordu.
Beni ilk gördüğündeki sevincinden bile belli ki daha önemliydi tüm bu olanlar.Geldiğim andan beri buranın havası bile çok iyi gelmişti,tekrar derin bir nefes alıp arkama yaslandım.
"İkiniz de fazla çocukluk etmişsiniz ama cidden çok ilginç değil mi bir anda kaybolması,acaba öldü mü ?"
Bu konunun uzayacağını anlayıp yataktan kalktım,tüm haftamı bunları düşünerek çoktan geçirmiştim ve bi haftasonuna daha ihtiyacım yoktu.
"Sibel buraya Eymen'i dinlemek için değil aksine ilgilenmemek için geldim."
Durumdan hoşnutsuzca yerinden kalktı.
"Ben acıktım bir şeyler hazırlayalım."
Öldü mü? Bu soruyu milyonlarca kez düşünmüştüm aslında,hepsinin sonu da Eymen'e ölümü yakıştıramamamla bitmişti.
Böyle bir ihtimali düşünmeyi zihnim kabul etmiyor,kendi içimdeki bu düşüncenin üstünü kapatmakla yetiniyordum.
Uzun süreli ne yiyelim tartışmasını kapatıp pizza söylemeye karar verdik,ikimizinde fazla beceriksiz olması yakın arkadaşlığımızı dengeliyordu galiba.
"Şimdi bi korku filmi açıyorum,ışıkları da kapatırız miss gibi ortam işte"
"Ben üstümü değiştirip geliyorum,filmi sen seç"
Odaya girip kapıyı kapattım,üstüne de sebepsiz bir kilitleme gereği duydum.Dolaptan pijamalarımı çıkarıp üstümdekileri katlayıp yerleştirdim.
