Dolabımı karıştırmaya başlayıp içinden uygun bir şeyler bulabilmeyi bekliyordum ama nereye gideceğimizi bile bilmiyordum.Çıkardığım siyah elbiseye (media) hızla göz gezdirdim,bence gayet uygundu.
Genelde topuklu ayakkabı giymediğimden spor ayakkabılarıma kalmıştım,ama zaten pek rahat edebildiğim söylenemezdi.
Saçlarımı da açık bıraktıktan sonra rimel sürüp odadan çıktım.Merdivenlerden indiğimde Eymen ortada gözükmüyordu.Ayakkabılarımı da giydikten sonra kapıyı kilitleyip evden ayrıldım.
Eymen arabanın farlarını yaktığı için içeriyi göremiyordum,kapıyı açıp arabaya bindiğimde o da sigarasını söndürmüştü.Umursamaz şekilde gözlerini üstüme diktiğinde bacaklarıma baktığını fark ettim,ona bakmamaya çalışıyordum.
"Nereye gideceğimizi bile bilmiyorsun,açık giyinmişsin"
"Seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum"
Aynı kibirli bakışı ona geri gönderdiğimde tuttuğu direksiyonu bıraktı,öfkeyle bana döndüğünde bakışlarımı cama çevirdim.
"Seni uzun zamandır alttan almaya çalışıyorum ama pek sabırlı olduğum söylenemez,ya dediklerimi dinle ya da peşimde dolanmayı bırak"
İnatla yüzüne bakmıyordum,ağzımı açarsam beni eve postalayacağına emindim.
Çenemi tutup yüzümü çevirdiğinde canımın acıdığını hissediyordum.Gözlerim dolduğunda derin bir nefes aldım,canım acıyordu.
Gözyaşlarım yanağımda belirli bir yol çizerken Eymen'in elini bulmuştu.Çenemi gittikçe daha sert sıkıyordu.
"Seninle konuşurken yüzüme bak,çocukça hareketlerin sabrımı taşırıyor."
Nefesim daralıyordu,sonunda elini çektiğinde rahat bir nefes aldım.Yol boyunca tek kelime etmedim,arada bakışlarını üstümde hissetsem de ilgilenmiyordum.
Cehennem gibi geçen uzun yolun sonunda şık olduğu belli olan bir restorana gelmiştik.
Arabayı durdurduğu an kapıyı açıp kendimi atarcasına çıktım,onunlayken nefes alamıyordum.
Yüzüme çarpan rüzgar beni kendime getirircesine varlığını belli ediyordu.Kapıyı kapattıktan sonra elbisemi düzelttim,Eymen'de indiğinde yanına gittim.
Uzattığı elini fark ettiğimde istemsizce kaşlarımı çattım,orospu çocuğu.
Bana bakmıyordu,sadece elini tutmamı bekliyordu.Daha çok beklersin dememek için zor dururken elini es geçip yürümek en mantıklısıydı.
Yanından geçeceğim sırada kolumu tutmasınla bir adım bile gidemiyordum.
"Sana meraklı değilim,dediklerimi çabuk unutuyorsun.Benimle geldiysen eğer ben ne dersem o Mira"
Kolumu bıraktığında tekrar elini uzattı,elini tuttuğumda beni kendine iyice yaklaştırdı.
Aramızdaki mesafe sıfırlanmıştı,gerginlik tüm bedenimi ele geçirirken midemin bulanmasına engel olamıyordum.
İçerisi oldukça kalabalıktı,Eymen yürümek yerine bir süredir beni sürüklemekle uğraşıyor gibiydi.
Birkaç adam yanımıza gelip Eymen'le sohbete dalınca elimi sonunda ondan kurtarabilmiştim,bu hareketime birkaç saniye sorgular gözlerle baksa da oralı olmamayı seçtim.
Konuşmaları sonunda bittiğinde yanımızda sadece yabancı bir adam kalmıştı,konuşmaları da burayla alakalı saçma bilgilerdi sadece.
