Dileğim Sendin

Acılarımla güçleniyorum

Okul yolunu yarıladım fakat okula gitmek istemiyorum. Bir günlüğüne okulu eksem ne olacak ki? Hayır(!) Sınavlar yaklaşıyor. Sadece 1 kere ne kaybederim. Vee.. Yine kendimle savaşıyorum. Sonunda karar verdim. Bir günlüğüne okulu ekecektim evet...
Yolu değiştirdim ve ne zaman bunalsam kafa dinlemek için gittiğim bir yer vardı sahil kenarının alt tarafı. Hem karanlık hem huzurlu.. Telefonumu uçak moduna aldım ve müzik dinlemeye başladım.. Telefonumun uçak modunda olmasına rağmen bir mesaj sesiyle korkudan yerimden sıçradım. Ve merakla yabancı numaradan gelmiş o mesajı okumaya başladım.

Sonunda tanıştık Sindirella..
Beni tanımıyorsun
Ve tanımayacaksın..
Senin ve benim ortak bildiğimiz
Bir farkındalık var
Artık anla bunu..
Acı çekiyorsun çünkü
Acılarından güç alıyorsun
Acı çekmeyi sen istiyorsun,
Ve çekiyorsun...
Ama bunlar hiç birşey.
Asıl acını yaşayacaksın
Çok yakında...

Hiç bişey anlamamıştım. Kim neden benimle uğraşmak istesin ki? Nedenini bilmiyorum fakat bu ciddi bir sorun. Ne yapacağımı kime ne diyeceğimi bilmiyorum.

Karanlıklar olmadan aydınlık bir hiçtir...

Kendi karanlığımda kalacaktım. Işıklara da kavuşacaktık fakat ilk önce karanlıkta kalmayı öğrenmeliydik ve öğrenecektik.
Kafamda bir sürü soruyla oturduğum yerden kalktım telefonumu uçak modundan çıkartıp aramalara baktım. Kızlar,Ali, Enes,annem,babam derken gözüme çarpan o isim 'Furkan' beni aramıştı. Beni merak etmişti. Kafamdaki düşünceleri susturup hemen Furkan'ı aradım. Telefon ikinci çalmada açıldı
"-Selin(!) İyi misin?"
"+İyiyim... Merak etme."
"-Selin bir sorunumuz var..." dediği an kalbim hızlanmaya başladı ve aynı anda aynı cümleyi kurduk
"Başımız belada..!"
"-Selin sen nerden biliyorsun?(!)"
"+Bana mesaj attılar."
"-Kim?(!) Ne dedi sana?"
"+Bir şiir sadece.."
"-Ne yazıyor şiirde?" dediği an elim ayağım titremeye başladı ve kendimi yerde buldum.
"-Selin(!) İyi misin? Noldu? Nerdesin?"
Furkan peş peşe soru sorarken tek bir şey söyleyebildim.
"+Korkma..."
"-Selin, Selin cevap ver..!" Furkan korkudan delirirken ben çoktan bayılmıştım. Sanırım sevdiklerime zarar gelme korkusu içimi kemirmişti. Evet... Ben korkuyordum... Hemde çok..
Ne kadar korkarsan kork
Korkularınla yüzleşmen gerekir...
Yüzleşmezsen,
Korkuların seninle yüzleşir..!

Gözlerimi açtığımda kolumda serum vardı ve koltukta oturan Furkan. Çok korkmuş olmalıydı. Korktuğu her halinden belliydi çünkü yüzü bembeyaz olmuş çene kasları görünür bir halde ve elleri... Elleri kanıyordu ne yapmıştı? Duvara yumruk mu atmıştı? Benim için kendine mi kıymıştı? Her ne yaparsa yapsın benim için değmezdi... Ben kendime göre değersizim ve onu hak etmiyorum. Keşke hiç bir şey böyle olmasaydı keşke her şey daha güzel olsaydı...

Sevgilim...
"-Benimle tanıştığına memnun musun?"
"+Seninle başka bir şehirde başka bir gezegende başka bir şekilde tanışmak isterdim..."

William Shakespeare "beklemek cehennemdir" demiş ve sonuna eklemiştir, "ama ben beklerim seni..."

Bir yola başlamıştık ve yarıda bırakmak yoktu. Bu yolda kimimiz vurulacak kimimiz ölecek kimimiz ağlayacak ama sonuç her zaman zafer olacak... Savaşarak kazanacaktık. Korkularımızla yüzleşecektik. Ama en büyük korkumla yüzleşebileceğimi sanmıyorum. Furkan'ı kaybetmekten korkuyorum...