Dileğim Sendin

Sakin ol!

Hastaneden eve geldiğim sırada içimde en ufak bir korku yoktu. Kısaca ben buna fırtına öncesi sessizlik diyorum.Cidden de öyleydi. Odamdaki masanın üzerine bırakılmış bir not gördüm. Bunu annem yazmıştı. 

Tatlım biz teyzendeyiz geç döneriz yemek ye kapıları kilitle ve uyu. Sakın kapıları açık unutma.

Annemin notunu okuyup aşağı indim masanın üzerinde duran iki tabaktan biraz yemek yiyip odama geri çıktım. Bugün olanları unutup uyumak için üzerimi değiştirdim ve yatağıma yattım. Başımı yastığa koyar koymaz uykuya daldım. Rüyanın en güzel yerinde bir sesle yerimden sıçradım alt kattan sesler geliyordu! Annemler gelmiş olabilir miydi ki? Hayır annem geç geliriz yazmıştı saat daha 21:00 annemin bu saatte teyzemden çıktığını hiç hatırlamıyorum. Bir dakika!Ben kapıları kilitlemeyi unuttum. Allah kahretsin! Eve birileri girmiş olmalıydı. Sakin kalmaya çalışarak yavaşça ayağa kalktım ve odamın kapısını kilitledim. Sonra hemen telefonumu elime alıp Furkan'ı aradım. Telefon tek çalmada açıldı:

"-Alo Selin" 
"+Alo... Furkan evde biri var"
"-Ne?(!) Selin sen iyi misin?"
"+İyiyim ama korkuyorum" dediğim sırada kapımın biri tarafından zorlandığını anladım. Biri kapımı açmaya çalışıyordu!
"+Furkan o burda kapımın önünde nolur gel çok korkuyorum!" diye bağırdığım sırada kapı daha fazla dayanamadı ve açıldı. Tanımadığım o adam beni kollarımdan yakaladı ve ağzımı kapattı.
"+Furkan yardı-" derken ağzımı elleriyle kapattı ve beni odadan çıkarıp banyoya soktu kapıyı kapatıp üzerime kilitlediği sırada ben çığlıklarla çırpınırken beni tıktığı bu yerde kapalı kaldım. Ya tehlikeli biriyse ya Furkan'a zarar verirse? diye düşünürken gözlerimden akan yaşlar hıçkıra hıçkıra ağlamama sebep oldu. Kendi canım umrumda değildi ama o... Ya Furkan'a bişey yaparsa ben o zaman naparım? Onsuz nasıl yaşarım?(!) İçerde kendi kendimi yerken aşağıdan sesler gelmeye başladı. Daha net duyabilmek için başımı kapıya koydum ve kalbimin hızlanmasına sebep olan sesleri duydum. Furkan Ali ve Enes'in sesleri Enes ve Ali aynı anda konuşmaya başladı;
"Orospu çocuğu!" anladığım kadarıyla adamı yakaladılar ama en son bir ses daha geldi kalbimi durduran.
Silah sesi...
Bağırma sesleri... derken biri kapıyı açmaya çalıştı o adam geri mi geldi yoksa? Korkuyla dizlerimi yukarı çekip başımı dizlerime koydum ölmeyi bekler gibi... Göz yaşlarım çenemden süzülüp aşağı tek tek düşerken iki kol sardı bedenimi sımsıkı... Hıçkırıklarımın arasından zar zor ayırt edebildiğim o tanıdık ses...
"-Selin(!) Geldim sevgilim... Geldim" hıçkıra hıçkıra ağladığım sırada sımsıkı sarıldım boynuna.
"+Çok...çok korktum Furkan... Çok korkuyorum yine...yine gelirse?"
"-Hayır... Hayır sevgilim ben varım yanında kimse gelemez artık." dedikten sonra ellerimi tuttu ve kaşlarını çattı gözleri kollarımdaydı.
"-Selin... Bunlar ne?"
"+Bilmiyorum. Sanırım..."
"-Sanırım ne?(!)"
"+Beni kollarımdan tutup buraya iterken oldu."
"-Çok mu sıktı kollarını?" derken gözlerinin dolduğunu gördüm.
"+Ya... Yani... Biraz..."
"-Selin! O şerefsiz senin canını yaktı mı?"
"+Furkan..."
"-Selin cevap ver!"
"+Evet..."
"-Şimdi siktim onu, lan orospu çocuğu!" diye bağırarak yanımdan uzaklaştı ve alt kata adamın yanına indi bende peşinden ilerliyordum ama o kadar hızlıydı ki ona yetişmem imkansız gibiydi.
"+Ali Enes tutun onu!" Furkan'ı iki kolundan tutup geri çekmeye çalışıyorlardı. Onlar orada Furkan'ı tutmaya çalışırken gözlerim yerdeki silaha kaydı. Aynı şekilde Furkan'ın da gözleri o silahın üzerindeydi. Anlayamadığım bir şekilde Ali ve Enes'i bir anda yere doğru itti ve onların ellerinden kurtuldu. Silahı eline aldığında ona şaşkınlık ve sinir bozucu bir kahkahayla bakan o adam tam karşısındaydı. Furkan tetiyi çekmek üzereydi ne yapmalıyım? Ne yapabilirim hiç bilmiyorum. Bildiğim tek şey hayatını mahfetmek üzereydi. Bir anda silahın önüne atladım. Furkan bana şaşkınlıkla ve sinirle baktı. Ona yalvaran gözlerle bakarken konuşmaya başladı.
"-Selin(!) Çık ordan, hemen(!)"
"+Çıkmayacağım Furkan seni kaybetmek istemiyorum. Lütfen yapma..."
"-Selin(!) Çık dedim(!)"
"+Çıkmamı mı istiyorsun?"
"-Evet(!)"
"+Tamam al o zaman çıkıyorum."
dedim ve bir anda silahın önünden çekilip Furkan'ın kolları arasına girdim. Ona sımsıkı sarıldım. Sanki içinde bir şeylere yenik düşmüş gibi silahı titreyen elinde tutamadı ve silah yere düştü. Ali ve Enes hemen silahı da adamı da alıp karakola götürdüler. Ben ve Furkan evin içinde beraberdik.
"+Furkan..."
"-Efendim Selin?"
"+Seni seviyo-" derken cümlemi bitirmeme izin vermedi. Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Elleriyle ellerimi sımsıkı tuttu. Sanki bırakmak istemez gibi... Biz öpüşürken bir araba kapının önünden geçti arabada çalan şarkı şöyle diyordu ağır ağır;
Bir adam tanıdım
Bakışıyla sakinleştiren,
Kokusuyla sevdiren
Kalbiyle seven...
Bir adam tanıdım,
Tek bir tebessümüyle
Beni kendine bağlayan...
O şarkı sözlerini duyduktan sonra Furkan'ın duymak istemediği o cümleyi kurdum.
"+Furkan..."
"-Efendim Selin?"
"+Seni seviyorum..." dediğimde şaşkınlık ve üzüntü dolu bir bakışla karşılık verdi cümleme.
"-Bende seni seviyorum..." ona daha sıkı sarıldım ve yaklaşık 10 dakika sarılarak, düşünerek orda öylece durduk sonra bir telefon çaldı. O adamın telefonu! Evde kalmıştı. Allah kahretsin! Furkan şaşkınlıkla bana baktı ve kaşlarını çattı yavaş yavaş telefona doğru ilerlediğimiz sırada sanki bir ilacın etkisine girmiş gibi dizlerim titremeye başladı ve kendimi Furkan'ın kollarında buldum. Gözlerimi daha fazla açık tutamayıp tamamen bayıldığım sırada Furkan'ın sesi kulaklarımdaydı.
"-Seni seviyorum... Seni seviyorum... Seni seviyorum..." diye bir kaç kez tekrarladığını duydum ve gerisini hatırlamıyorum. Yerde telefon çalıyordu Furkan'ın kollarında ben vardım Furkan iyice kafayı yemek üzereydi lütfen Furkan lütfen sakin ol sakin ol ona sakin ol demek istiyordum ama dudaklarımı aralamaya gücüm yetmiyordu. Furkan dayanamayıp meyve tabağının içindeki bıçağa uzandı ve o bıçağı telefona fırlattı. Daha sonra elleriyle belimi ve bacaklarımı sarıp arabaya doğru ilerlediğimizi hatırlıyorum.
Işık ellerindeydi
Işık ellerinden kayıverdi,
Işık yok olmuştu...