Kayla

Artık Çok Uzaklaştım...

6.Bölüm.

Çizdim kendi aklımca hayatın resmini...

Akşam Oğuzla biraz daha oturduktan sonra bizimkileri de çağırdık.Neredeyse gece yarısına kadar kumsalda oturup sohbet ettik.

Şimdi de sabah erkenden kalkmış yürüyüş yapmıştım şuan da denizin kenarında otuyorum.

Eskiden anneme bir soru sormuştum hiç unutmadım.Dedim ki 'Anne sence hayat adil mi?'demiştim.Annem de burukça gülümseyip 'Bilmem.Bu sorunun cevabını büyüyünce sen karar verirsin 'demişti.

Şuan çok iyi anlıyorum.
Anne hayat hiç adil değilmiş.

Derken yere düşen küçük kızı görmemle ayağa fırlayıp yanına koştum.

Yanına gidip "İyi misin?Bir yerin acıdı mı?"dedim.

"Biraz dizim acıyo abla"dedi.Bu dediğine güldüm.Çok güzel konuşuyordu bazı kelimeleri yutması onu daha tatlı yapıyor.

Cebimde bulundurduğum yara bandını çıkartıp dizine yapıştırdım.Yapıştırırken de acıdığını fark etmesin diye sorular soruyordum.

"Nası geldin buraya ailen nerde?"dedim.

"Buraya abimle geldim ama bana pamuk şeker almadığı için yanından kaçtım."dedi.

Bu dediğine gülüp pamuk şeker satan amcanın yanına gittim ve iki tane aldım.

Küçük kızın yanına gidip kaldırdım "Al bakalım iki tane pamuk şeker"dedim ve elimde ki pamuk şekeri ona uzattım.

Sevinçten parlayan gözleriyle şekerleri aldı ve bana minik kollarıyla sarıldı.

"Hadi abini bulalım çok üzülmüştür"dedim.

Kafa sallayıp uzattığım elimi tuttu.

Kaldırımda yürürken şu bizim okulun çetesi buraya koşarak geliyordu.Ve sanırım kardeşiydi ama baya korkmuşa benziyor.

Küçük kıza "Nerdeydin"diyerek sarıldı.

"Abi sen bana pamuk şeker almadın bende kaçtım sonra düştüm ablada bana yardım etti ve pamuk şeker aldı."dedi şekerini göstererek.

Çete başı da bana bağırarak "Sen ne yaptığını sanıyorsun.Amacın ne senin!"dedi.

Ben tam ağzımı açacakken küçük kız ağlayarak "ablama bağırma o bana yara bandı yapıştırdı!"dedi.

Onu öyle ağlayarak görünce eskiler hep aklıma geldi.Hemen yanına gidip "Ağlama sadece abin seni çok seviyor seni göremeyince korkmuş.Üzülme tamam mı?"dedim.Hemen gülmesiyle ben de güldüm.

Küçük kızı korumalar götürünce çete başına dönüp "Onu böyle ağlatmaya hakkın yok"dedim.

"Ben onun abisiyim herşeye hakkım var.Asıl senin ona böyle davranmaya hakkın yok."dedi.

Ben onun abisiyim herşeye hakkım var!

Ben onun karısıyım herşeye hakkım var!

Bu cümleyi babam bana söylemişti.
Kendimi toparlayıp;

"Ona çocukluğunu yaşat!Çocukluğunu yaşayamazsa ilerde yaşayamadığı çocukluk ona ağır gelir, onu mahveder anladın mı?"dedim ve hemen ordan uzaklaştım.Arkamdan bana seslense de bakmadım bakamadım çünkü gözyaşlarım çoktan gözlerimi terk etmişti...

Biraz kısa oldu ama bir sonra ki daha uzun olur.Sizi seviyorum.

Bir de size bişey söyleyeceğim.Çocukluğunuzu yaşayın...
Yaşayın ki ilerde yaşayqmadığınız sizi mahvetmesin...