[LOKH BOOK 1] Life of Kim Hyoyeon | comp.

12.

12. Off cam Part II

(I know it's kinda late already but belated Happy New Year!)

Ah, so iyan pala yung 'some things happened' na sinasabi niya? Sana sinabi niya na lang, hindi yung nag drama pa ako kanina. Maiintindihan ko naman eh. Wala rin naman akong magagawa kung hindi niya sinabi ang totoo, ngayon lang kami nag ka usap ng matagal. Hindi rin naman agad-agad mag bibigay yan ng tiwala saakin. Sila nga talaga, yung flings na sinasabi niya peke lang pala.

Tinitigan ko lang sila, malaki ngiti ni Jiyong kasama siya. Kahit na nakatalikod siya, malalaman at makikita mong masaya siya. Dapat talaga umpisa pa lang hindi na ako naniwala. Tinapos ko lang ang pag kain ko at nag pa himasmas. Hah, ang bigat ng tiyan ko.

Tiningnan ko cell phone ko, baka may nag text. Meron nga, si Jiyong.

'Hyoyeon, asan ka?'

Tss. Di ko alam kung sasagutin ko ba yung tanong niya. Sige na nga, sagutin ko na lang.

'Dorm.' Pag sisinungaling ko.

Tumayo na ako diretso at nag salamin. Baka sa pag suot ko nito ay hindi niya ako mapansin. Sabagay di niya talaga ako mapapansin dahil kanina nga nung dumaan ako sa harap niya, wala siyang alam na halos katabi lang nila ako.

Lumabas na ako, kung uuwi naman ako, anong gagawin ko? Mamimili na lang ako ng damit at sapatos. May dala naman akong credit card, wawalgasin ko na lang pera ko.

Habang tumitingin ako ng mga sapatos ay iniwan ko muna ang mga pinamili ko sa gilid; wala naman sigurong kukuha niyan. Luminga ako sandali sa pinamili ko, nawala ito agad. Ang bilis namang nawala?

Tatanungin ko na sana sa saleslady kung may napansin ba siyang kumuha ng mga paper bag sa gilid, ng may nakita akong pamilyar na mukha.

"Anong ginagawa mo dito? Akala ko ba nasa dorm ka?" Tiningnan ko mga kamay niya, hawak niya na rin yung mga pinamili ko.

Tiningnan ko katabi niya, ang tangkad na babae. Siguro pag tumabi ako diyan akalain nilang personal assistant lang niya ako.

"Tumitingin ng sapatos para bilhin?" Pamimilosopo kong sagot.

Kinuha ko na yung mga paper bag at nag bow sa harap ni Kiko. Kahit naman na hindi niya ako kilala, kailangan ko parin siyang respetuhin.

Dumiretso na ako sa kabilang gilid ng pamilihan, ipinatong ko ulit ang mga pinamili ko. "Hyo, harap ka nga sakin." Utos naman niya.

Haharap ba ako o hindi? Pag humarap naman ako, baka ang makita ko lang yung kasweetan nilang dalawa. Pag hindi naman ako humarap, sabihin naman ni Kiko ang rude ko.

"Bakit?" Humarap na rin lang ako. No choice ako eh.

"Kiko, this is Hyoyeon. Kim Hyoyeon." Sabay turo niya saakin.

Ngumiti na lang rin ako, sabagay maganda nga naman si Kiko para kahumalingan ni Jiyong.

"I'm Mizuhara Kiko." Ngiting sabi niya saakin.

Nag bow lang kami sa isa't isa, at napunan ng katahimikan ang pagitan naming dalawa. "Jiyong, may I take my leave already?" Tanong ni Kiko.

Tumingin naman si Jiyong sakaniya, umoo na lang si Jiyong sakaniya. Nag paalam na rin ako sakaniya, at pag labas niya ay humarap ulit ako sa sapatos na nagustuhan ko.

"Hyo."

Hindi ko siya pinansin dahil tinitingnan ko pa yung sapatos, pang sasayaw ko ito pag gumaling na ako sa operasyon na gagawin sa mga susunod na araw.