[LOKH BOOK 1] Life of Kim Hyoyeon | comp.

Epilogue

May nakita akong papel na nalaglag sa ilalim ng stretcher ni Sunny. Kahit na alam kong wala akong karapatan, gusto ko pa rin ito tingnan.

Binuksan ko ang puting papel. At ng mabasa ko ang mga unang salita na nakita ko, lumuha nanaman ako. Ang cold princess ng SNSD ay hindi laging cold, hirap rin siyang mag kontrol ng nararamdaman niya.

At kahit nasasaktan ako, kailangan ko parin basahin 'to alang-alang kay Hyoyeon. Alang-alang sa long time bestfriend ko.

Kumuha ako ng lakas ng loob, humugot ako ng iba't ibang emosyon para sa isang mala nobelang mensahe na ito para kay Hyoyeon.

At kahit na hindi niya na ako naririnig, kung ito na lang ang magawa ko para pasayahin ang bestfriend ko, gagawin ko.

Mag mukha man akong gago dito, mag mukha man akong gago sa harapan ng mga umiiyak kong myembro, mag mukha man akong gago sa harapan ng mga doktor at nurse dito gagawin ko.

Ito na lang ang kaya kong gawin.

"Dear Hyoyeon,"

Nakita kong napatingin silang lahat saakin, maski ang mga myembro kong umiiyak. Para akong tanga dito na tumutula sa harap ng bestfriend kong walang buhay.

"Bestfriend tama ba? Siguro pag nabasa mo 'to, magagalit ka saakin ng sobra-sobra. Bakit? Kasi nag lihim ako sa'yo. Walong taon na ang nakalipas simula ng ipasok ako ng tiyuhin 'ko sa grupo na binuo niya. Nung una ay pito pa lang kayo. Sa mga panahong ramdam 'kong hindi niyo ako tanggap, ikaw ang unang lumapit saakin at nakipag kaibigan kaya sobrang laki ng pag papasalamat 'ko sa'yo dahil hindi mo ako hinayaan maging mag isa. Ikaw lang sa buong barkada, kung matatawag man tayong barkada, ang nakakagawa nun."

Paano niya pa mababasa? Paano pa? Kung sabay lang din naman silang nawala na?

"Nung una pa lang ay alam ko naman na kung bakit nagagalit si Yuri, Taeyeon at Jessica sa'yo. Pero hindi ko kayang sabihin dahil ayokong may mas masira pa sa samahan nating siyam. Hindi ko rin kayang sabihin sa'yo yung kay Jessica dahil alam kong ako ang may kasalanan. Para sabihin 'ko sa'yo Hyoyeon, kailanman ay hindi ako naging manhid. Laging bukas ang isipan 'ko at mga mata 'ko sa nangyayari kaya't alam 'ko ang mga dahilan. Nakakatuwa lang dahil mas nauna pa ako sa'yo na makaalam."

Kaya ba ganon na lang kung hindi sumunod si Sunny?

Mas magaling pang bestfriend saakin si Sunny.

Huminto ako sandali para singhotin ang sipon kong tumutulo na. Naramdaman kong lumapit na rin sa likod ko si Taeyeon.

"Gusto mo ba malaman kung anong dahilan ni Jessica? Dahil sigurado akong hindi niya pa kayang makipag ayos sa'yo dahil sobrang laki ng kasalanan 'ko. Tama, ako ang dapat mong sisihin.

Ano ba ulit ang sabi mo saakin? Si Jessica ang pinaka matagal mo ng kaibigan sa loob ng Girls' Generation, tama ba? Yun nga, siya ang pinaka matagal, pero ng pumasok ako, nag iba ang lahat. Saakin ka naging malapit, ako na ang tinatawag mong bestfriend. At dahil dun nagalit si Jessica sa'yo, na dapat ay saakin siya magalit. Hindi ko rin masisi si Jessica dahil, lahat naman kaming walo, paborito ka, kung hindi man paborito, ikaw ang pinaka gusto. Kung may pag kakaiba man 'yon."

Tamang-tama si Sunny.

"Nung mga unang araw ka pa lang nag kasakit, o kaya'y nalaman mong may sakit ka, alam ko ng meron ka ngang sakit sa puso. Sinundan kita noon, pero syempre hindi mo alam, ayokong ipaalam sa'yo dahil ayoko ng madagdagan ang problema mo. Lagi lang akong nasa tabi mo, inaalagaan ka, kung hindi man sinusuportahan ka.

Ng makauwi ka nga galing ospital ay ang sabi ko, ang inaakala ko ay galing ka sa kung ano mang bakasyon iyon. Sa totoo lang ay wala naman talagang sinabi si Tiffany na kung ano man saakin. Oo, binalita niya, pero ang sabi ko matagal ko ng alam. Pinilit ko lang yung dalawang ilihim lahat sa'yo, kasi ayoko ng makita kang nahihirapan."