BS#1: THE BILLIONAIRE'S SECRET AFFAIR

Kabanata 14

Tinalikuran ni Anya si Andrius. She walked out of the elevator. Mabilis ang mga lakad niya. Naiinis.

“Mukha ba akong nag-j-joke?” pagkausap niya sa sarili. Sumimangot.

“Hey!” Mabilis siyang naabutan ni Andrius. Hinawakan kaagad nito ang kaniyang braso. “I’m sorry, I got overboard. Please, don’t be mad,” anito.

“Ikaw naman kasi, eh. Totoo kaya ang sinasabi ko.” Hindi pa rin niya ito nililingon. Naggalit-galitan pa rin siya.

“Please, forgive me.” Andrius hugged her from behind. Nagulat siya sa ginawa nito. “I can understand how you feel. I’m sorry, baby, I’m insensitive at times.” He kissed her nape.

Napapikit siya. Alam na alam talaga nito ang kaniyang kahinaan.

“Sorry rin. I overreacted.”

“No. It’s okay, baby.” Iginiya siya ni Andrius patungo sa kaniyang mesa. Nakayakap pa rin ito sa kaniya. Hindi naman siya nababahala dahil sila lang ang umuukupa sa buong palapag.

“Thank you,” aniya nang makaupo siya sa sariling swivel chair. Nasa harapan niya si Andrius, titig na titig sa kaniya.

“Don’t stress yourself too much, okay? You know you’re not just my secretary, baby. We’re a thing. You’re special to me. I don’t mind you taking a break,” anito bago siya kinintalan ng halik sa labi. “Bye for now, I need to work.”

Iniwan siya ni Andrius. Siya nama’y naging abala na rin sa mga gawain. Marami siyang minutes na gagawin. Maraming schedule na aayusin. Ayaw rin naman kasi niya na dahil girlfriend siya ng CEO, wala na siyang gagawin. Sumasahod siya nang maayos, kaya gagawin din niya ang trabaho nang maayos.

Sinilip niya si Andrius sa opisina nito kapagkuwan. Seryoso ito sa pagbabasa, ngunit kita pa rin ang pagkunot ng noo ng lalaki. Alam na kaagad niya ang dahilan niyon, ang estado ng hotel nito sa Germany. Ginigipit kasi ito ng kalaban na hotel doon. Noong nakaraang buwan lang, malaki rin ang ibinagsak ng sales ng Hotel de Germania, ang sentro ng Monterio Empire.

Natigil ang ginagawa niya nang tumunog ang kaniyang cell phone. Tiningnan niya iyon, si Carla ang tumatawag. Napakunot ang noo niya. Ano naman kaya ang kailangan ng kaibigan?

“Hello?” tanong niya sa kabilang linya.

Walang sumagot. Ibababa na sana niya ang aparato nang makarinig siya ng mga hikbi. Kinabahan siya bigla. Nag-alala sa kaibigan.

“Ayos ka lang ba, Carla? Ano’ng nangyayari sa ’yo?”

Mas lumakas ang naririnig niyang hikbi.

“Pupuntahan kita, okay? Stay where you are right now. Please, stop crying.” Nasasaktan siya para sa kaibigan. Hindi naman kasi ito malungkutin. Matapang din ito.

Ano kaya ang dahilan ng pag-iyak nito?

NAGMAMADALI siyang nag-aayos ng mga gamit nang lumabas si Andrius sa opisina nito. May pagtataka na tumingin ito sa kaniya.

“What are you doing? Why in such a hurry, baby?” he asked.

Tumingala siya upang matingnan itong mabuti. Nakanguso ito ngunit halatang pinipigilan lamang ang nakatagong ngisi.

“Can I under time? May emergency lang kasi. Puwede bang bukas ko na lang ito tapusing lahat?” Nag-aalala siya. Tambak na kasi ang mga papeles sa kaniyang mesa, mga naiwan na trabaho noong wala pa itong sekretarya. Pero, mas nag-aalala siya sa sitwasyon ni Carla.

Tumango ito sa kaniya. “Sure. Don’t worry, baby.” Akala niya ay aalis na ito ngunit nanatili itong nakatayo sa harap ng kaniyang mesa. Naiilang man, sinalansan niya pa rin ang dapat ayusin. Nang matapos ay nakahinga siya nang maluwag.