BS#1: THE BILLIONAIRE'S SECRET AFFAIR

Kabanata 3

“Ay! Putang*na!” Napamura si Anya nang mahulog ang ballpen na hawak. Lumikha iyon ng ingay kaya agad niya iyong pinulot. “Ang malas naman, oh,” mahinang reklamo niya.

“What?!” Nakakunot ang noo na bumaling sa kaniya si Andrius, halata sa boses nito ang inis. Magkatapat lang ang mesa nila kaya lahat ng galaw niya ay nakikita nito, maging lahat din ng ginagawa nito ay alam niya.

She had been working in the Monterio Empire for a few weeks now, at sobrang dami na ng ginagawa niya at gagawin pa. Napapamura na lamang siya sa isip kapag nakikita ang tambak na papel sa kaniyang mesa. Mukhang matagal na kasing walang sekretarya ang boss niya kaya ganoon na lamang karami ang kaniyang gagawin. Gusto sana niyang magreklamo, ngunit naalala niyang unang job experience niya kaya siguro nag-a-adjust pa siya. Isa pa, bawal siyang tamarin dahil kailangan niya ng pera. Maluho pa naman siya minsan.

“If you have something to say to me, say it, Miss De Vega.” Andrius was staring at her intently. Itinigil nito ang ginagawang pagpirma para lang kausapin siya. Hindi kasi ito nagpapadisturbo kapag nagtatrabaho. Himala na lang ngayon.

Nilakasan niya ang loob. Tumikhim bago nagtanong, “Sir, bakit po nandito ang mesa ko sa loob ng office ninyo? Puwede bang sa labas na lamang po ilagay ito?”

Tinaasan siya nito ng kilay sabay iling. “You’re under monitoring, so you better stay here inside my office and stay with me.”

Siya naman ang napataas ang kilay. Kung ano-ano ang sinasabi nitong rules. Ang buong akala niya ay tapos na siya sa mga batas, ngunit itong boss niya yata ang leader sa paggawa niyon.

“Do I need to? Wala naman pong tatanggaping sekretarya ninyo maliban sa akin,” sagot niya. Idiniin niya ang huling sinabi dahil totoo naman iyon.

Andrius Monterio was a gorgeous and hot CEO. He was very successful at the age of thirty. Maraming nag-a-apply na maging sekretarya nito, ngunit hindi nakapasa sa HR. Mga aplikanteng ang habol lang ay ang makatrabaho ito. Pleasure with work, ’ika nga.

She could now understand the receptionists’ remarks on her when she applied for the job. She was deemed perfect because the woman knew she was not the kind of woman Mr. Monterio wanted in his bed. Ang mga babaeng tipo nito ay mala-model sa ganda at tindig; while she is an eyesore.

Napangiwi siya sa naisip. Hinding-hindi rin naman siya magpapabola rito kahit ganoon na lang ang kaniyang itsura. Paninindigan na niya ang pagiging Dalagang Filipina.

“You don’t have a say on this, Miss De Vega. I am your boss, and you should follow my rules,” ani Andrius, kunot pa rin ang noo.

Tinitigan niya ito nang mariin. “Excuse me, Sir. Hindi naman po tama ’yon. Okay sana kung sa kabilang gilid ng opisina mo inilagay ang mesa ko, eh, halos magdikit na po ang mga table natin. Puwede niyo naman ako i-monitor kahit saan ako nakapuwesto. Ano po ba ang silbi ng CCTV niyo, ’di ba?” paliwanag niya. Nag-cross finger pa siya para mas effective ang kaniyang convincing power.

Ang totoo, hindi problema sa kaniya kung under monitoring siya tulad ng sinabi nito. Nararapat lang iyon lalo na sa tulad niyang baguhan. Ang tunay niyang pakay ay ang makawala sa presensiya nito. May kakaiba kasi siyang nararamdaman na hindi niya kayang ipaliwanag kapag nasa malapit lang ang guwapong CEO.

“Okay, fine! But don’t let Kraius be near you.”

 “Bakit naman?” tanong niya.

“It’s a must. Kapag hindi ka sumunod, ibabalik ko ang mesa mo rito sa loob ng opisina,” pananakot nito bago muling binalingan ang ginagawa.

Napakunot ang noo ni Anya sa huling tinuran ni Andrius. Hindi niya alam kung paano niya iyon gagawin. Attorney Montreal was her boss’ legal adviser. Palagi itong naroon kapag may kailangan sa lalaki. Nagtataka nga siya kung bakit laging nagtatalo ang dalawa, where in fact they had businesses with each other.