Sahte Anne

2,1👼🏻

"Kalk hadi."
Homurtular çıkararak gözlerimi araladım.Karşımda Umut'u görmemle örtüyü göğüslerime örttüm.
"Napıyorsun be!!?"
"Yemek yemen lazım."
"Çık dışarı!"
"5 dakikaya aşağıda ol."
Kapıya ilerleyip bana döndü,göz kırpıp arkasından kapıyı kapadı.
"İğrenç."
Boğazıma gelen safrayla kendimi tuvalete attım.İçimdekileri boşalttıktan sonra kendimi yere attım.Başımı duvara yaslayıp gözlerimi kapadım.
"Sana ihtiyacım var..."
Derin nefeslerim yavaşlarken kapı tıktıklandı.
"Ada iyi misin?"
"İyiyim."
"Geliyorum o zaman?"
Ses çıkarmadım.Umut kapıdan kafasını uzatıp bana baktı.
"Noldu?"
"Kustum."
Yanıma yaklaşıp beni kucağına aldı.Odaya ilerleyip beni yatağa bıraktı.
"Kendine çok yükleniyorsun."
"Bu durumda ne yapmamı önerirsin?"
"Oğlun için iyi olmaya çalışmanı."
Gözlerimi devirip kafamı geriye yasladım.Umut tekrar aşağı inerken sehpanın üstünden telefonumu aldım.Bir kaç magazin sitesinde dolanırken gördüğüm resimle başımdan aşağı kaynar sular döküldü resmen.Miraç ve yanında bir kadın.Ne kadarda çabuk unutmuştu beni?Bizi? Sayfadan çıkıp telefonu duvara fırlattım.
"Senden nefret ediyorum!"
Koşar adım sesleri duyarken iyice kontrolden çıkmıştım.Önüme gelen her şeyi yere fırlatırken ayağıma batan küçük cam parçalarını umursamıyordum.Başımın dönmesiyle yere düşecektim ki belimi saran kollar düşmemi engelledi.Yerden havalanırken bilincim gidip gitmemek arasında kalmıştı.Sesleri duyuyordum ama bir bulanıklık vardı sanki...

"Biri buraya baksın!Arabayı getirin!"
Gözlerim kapanırken düşündüğüm tek oydu.Onun kucağında olmayı düşledim.

"Miraç sen misin?"

Ama o değildi biliyordum.Ama kalbim susturdu zihnimi,o hep bizimle zaten,ve bilincimi kaybettim.

———————————————————————————

"Ada?"

Gözlerimi aralayıp karşımdaki yüze baktım.

"Simay?"
"Oh,çok şükür.Sana bir şey oldu diye çok korktum!"
"İyiyim işte."
Kafamı kaldırdığım yastığa geri yasladım.

"Ne zaman çıkacağız?"
"Birazdan doktor gelir."
"Yağız nasıl?"
"İyi,Baran bakıyor ona."

Gözlerimle onaylayıp bakışlarımı tavana diktim.Odanın kapısı açılınca bakışlarım tavandan inip doktora gitti.
"Nasıl hissediyorsunuz?"
"İyiyim,ne zaman çıkabilirim?"
"En kısa zamanda çıkabileceksiniz.Bir kaç test yapmak istiyorum.Kısa sürer zaten."
"Ne testi? İyiyim dedim ya."
"Hamilelik testi."
"Ne?Dalga mı geçiyorsunuz benimle.Benim çocuğum falan olmaz,bir kaza geçirdim."
"Sadece emin olmak için,sakin olun."
"Tamam ne yapıyorsanız yapın,hemen gitmek istiyorum burdan."

İçeride olduğunu bile farketmediğim hemşire yanıma gelip koluma bir şey bağladı.Kan aldıktan sonra tekrar bana dönüp konuştu.
"Bir de idrar alalım."
Bana uzattığı plastik kaba döndüm.Göz devirip tuvalete geçtim.

———————————————————————————

Simay'ın bana zorla yemek yedirmesinin ardından 1 saat geçmişti.Müge Anlı'ya başvursam Miraç'ı bulabilir miydi diye düşünüyordum ki odaya dalan doktor düşüncemi böldü.Bakışlarım doktora döndüğünde elindeki dosyalarla uğraşıyordu.

"Hamilesiniz,tebrikler."
"Teşekkürle- ne?"
Simay'a döndüğümde o da benim kadar şaşkındı.
"Be-ben istemiyorum!"
"Ada ne diyorsun sen?! Bize biraz müsade eder misiniz?"
Doktor başını sallayıp çıkarken odada sadece biz kalmıştık.
"Ne demek istemiyorum? Bir bebeğin olacak farkında mısın! 2 ay öncesine kadar hamile kalman çok zor deniliyordu ve sen hamilesin."
"Daha Yağız'a bakamıyorum,ona nasıl bakacağım?"
"Biz ne güne duruyoruz?"
"O adamın canından bir parça taşıdığım için kendimden nefret ediyorum!"
"Ada saçmalama o senin kocan!"
"Eski kocam! Boşanıyoruz."
Simay elini başına dayayıp cam kenarına yürüdü.
"Ben kahve almaya gidiyorum.İyi düşün..."

Simay'dan

Kahve almaya diye aşağı inip kendimi bahçeye attım.Ne olmuştu bu kıza,sanki biri yaşam enerjisini çalmıştı.Bu böyle olmayacaktı,Baran'ı aradım,ikinci çalışta açtı.
"Alo?"
"Efendim güzelim."
"Miraç'a ulaşmam lazım."
"Neden?"
"Ada...hamileymiş."
"Ne?Miraç bunu öğrenirse buraya gelir.Söyleyemeyiz."
"Ada bebeği aldırmayı düşünüyor ama Miraç gelirse onu ikna edebilir.Miraç'ın adını ağzına bile almadı bugün."
"Miraç'a bunu söylersek herkes tehlikeye girer biliyorsun..."
"Şu adamı bulmak için daha fazla çabalayın o zaman!"
"Deli misin kızım sen niye bağrıyorsun kulağım patladı."
"Ben arayacağım."
"Hay-"
Telefonu kapatıp elimi boynuma attım.Nasıl bir çukura düşmüştük böyle?Bunu ondan saklayamazdık sonuçta babasıydı...
Rehbere girip Miraç'ı buldum.
Telefon çalmaya başladığında avuc içlerim terlemeye başlamıştı.
"Simay?"
"Miraç gelmen lazım.Ada çok kötü durumda."
"Gelemem biliyorsun-"
"O hamile!"
"Ne?"
"Ve Ada aldırmayı düşünüyor."
"Keyfi bilir."
Dedi ve telefonu kapattı.Bunun amacı neydi?!

Miraç'tan
"O hamile!"
"Ne?"
"Ve Ada aldırmayı düşünüyor."
"Keyfi bilir."
Telefonu kapatıp yatağa attım.
Yoo keyfi falan bilemez.ikinci kez baba oluyorum lan ben!Hem de sevdiğim kadından...
Yarın sabaha uçak biletimi alıp kaldığım evdeki bir kaç eşyayı toparladım.Şimdi diyeceksiniz kız hamile diye mi umrunda oldu,Siyah bebeği öğrenince bebek hedefi olacaktır yani her türlü tehlikedeler artık.Ben onların olabileceği en güvenli sığınakları olmaya gidiyorum.
"Baran kardeşim evdeki korumaları arttır,geliyorum."
"Abi-"
"Geliyorum dedim.Ada'nın eve geçtiğinden emin ol."
Telefonu kapatıp yatağa attım.Komidinin üstündeki Ada'nın resmini alıp dudaklarıma götürdüm.
"Umarım beni affedebilirsin küçüğüm."
Bütün planın batmasına sebep olacak bir şeye karar vermiş olabilirdim fakat Ada'nın yeri benim yanım.Gidince her şeyi,tüm planları ona anlatacaktım..

———————————————————————————
Jr Miraç/Ada geliyor ldşwödşwldsşşsw ne düşünüyorsunuz??

Ada azck süründürsün Miraç'ı değil mi??

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️