God Bless the Broken Road

Last Part

Epilogue

“Kuya you can't be like this all the time! Look at you, you look so messed up and ruined! Ano bang pinakain sa'yo ni ate Althea at nagkakaganyan ka?” Mom has been lecturing me since I got my heart broken. Althea was my girlfriend at hindi naman tutol sila mama pero kailangan naming maghiwalay dahil hindi kami pinayagan ng pastor nila. I thought all is well between us.

“I'm sorry mom. Nasaktan lang po talaga ako.” I simply reply.

“Take your vacation very well. Sumama ka sa'min sa Isabel. We will be having our opening sa mga susunod na linggo.” She suggested.

Kaya sa mga sumunod na araw ay nag-prepare na kami para pumunta ro'n. At makaraan ang dalawang araw ay nasa Isabel na nga kami.

My life there is peaceful at some point. Pumunta pa ako sa isang bukid to spend 3days for fasting. Nag-fasting ako dahil hindi na ako 'to, I wanted to be renewed and revived spiritually. After my three-day fast, para akong bumalik sa dati.

Inaaliw ko ang sarili ko sa pagtulong sa building ng bagong branch at paghahanda para sa livelihood program.

“Anak, bumili ka muna ng isda sa palengke. You can ask someone to be with you para makapunta ka ro'n.” Inutusan ako ni mommy.

“Magkano?“ Tanong ko sa nagtitinda na kaedaran ko lang ata.

“150 per kilo lang ho.” Sagot naman niya.

“Pabili. Dalawang kilo.”

Agad naman niyang tinimbang ang mga isda at habang ginagawa niya iyon ay tinitignan ko lang siya. I don't know why pero feeling ko hindi ko malilimutan ang mukha niyang 'yon.

At oo nga, hindi ko pala malilimutan ang mukhang 'yon dahil madalas ko siyang makita sa Isabel. Hindi ko inaasahan ang pagdalo niya sa livelihood, sa parke, sa pagtingin niya sa amin noong nagkakantahan kami. Pati pamilya ko'y nakilala niya sa hindi inaasahan.

Both of our families became closer lalo na no'ng sumama sila sa amin sa Mindanao to grab our offer. They became one of our family in Christ too. Converted and baptized in Jesus' name.

Maging sa eskwelahan ay gano'n din kami. 'Yon nga lang ay minsan di siya sumasabay.

“Kaano-ano mo pala si Althea, Al?” She's been adressing me with that name since we were engage. Hanggang ngayon, natatawa pa rin ako sa reaksyon niya after what I did for her sa midweek service six months ago. It was supposedly just asking her to be my girl pero ang sabi pa sa akin ni Pastor, long friendship, short courtship, short engagement and marriage for lifetime. Matagal naman na kaming magkaibigan at kilala na ang isa't isa. I courted her for months at deretso engagement in which akala ko tutol siya. 'Yon naman pala'y naghihintay lang din siya.

“She was my first girlfriend. I thought she was the one. Pero kahit gaano mo kamahal ang tao, kapag may ibang nilaan ang Diyos sayo, maghihiwalay rin talaga kayo.” I replied. I was devastated when I and Althea broke up but look how God blessed the broken road which led me straight to my right woman.

“And I was the second?” She asked plainly.

“Yup. And intended to be my last, wife.” I smile at her.

Agad namang namula ang mukha niya. I chuckled upon seeing he face.

“Hindi pa nga tayo kasal!” Agap niya.

“May I remind you soon-to-be misis Monre na sa susunod na linggo na ang kasal natin. Hindi ka ba excited?” Tukso ko sa kanya.

“Bahala ka nga. Punta mo na ako kela Tita.” Pagpapaalam niya.

As of the moment we are preparing for our big day. Six months preparation is enough. I can't wait spending my life praising God with the woman He allowed.

—THE END—