ភាគទី១២
ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមអស់តួនាទីក្នុងការបញ្ចេញរស្មី បន្សល់ទុកត្រឹមព្រះចន្ទពេញវង់បំភ្លឺពន្លឺព្រៀកៗក្នុងស្បៃរាត្រី ខ្យល់បក់រំភើយធ្វើឲ្យសក់រាងតូចដែលកំពុងអង្គុយលើឈើក្រោយផ្ទះក៏ប៉ើងចុះឡើងតិចៗតាមកម្លាំងខ្យល់
"ខ្ញុំនឹកអ្នកគ្រប់គ្នា" Ariaពោលតិចៗស្របពេលតំណក់ទឹកភ្នែកហូរកាត់ថ្ពាល់តែក៏ប្រញាប់ជូតចេញភ្លាមៗក្រោយពេលឮសម្រិបជើងចេញពីក្នុងផ្ទះ
"ចេញមកធ្វើអី" Ariaបែរក្រោយសួររាងក្រាស់ដែលដើរចេញមកជាមួយភួយក្រាស់ក្រព័ទ្ធខ្លួន គេពេលនេះមើលទៅមិនទ្រុឌទ្រោមទេ មុខក៏មើលទៅស្រស់បស់ជាងមុនតែក៏ស្ថានភាពគេមិនសក្ដិសមនឹងអាកាសធាតុបែបនេះ
"ខ្ញុំអផ្សុក" Vដើរមកអង្គុយជិតAria ភ្នែកសម្លឹងមើលព្រះចន្ទពេញវង់ ឯត្រចៀកផ្ទៀងស្ដាប់សម្លេងទឹកហូរពិតជាមានក្ដីសុខណាស់
"តែលោកអាចនឹងគ្រុនណា" Ariaទាញភួយរបស់Vរឹតឲ្យជិតខ្លួនគេ ហើយដោះភួយពីខ្លួននាងទៅគ្របលើខ្លួនរបស់គេមួយជាន់ទៀតដើម្បីឲ្យគេបានកក់ក្ដៅ
"នាងមិនរងារទេឬ? មកនេះមក" Vទាញនាងមកអោបក្នុងភួយហើយដាក់ក្បាលនាងឲ្យកើយស្មាររបស់គេ
Vដកភ្នែកពីព្រះចន្ទមកសម្លឹងចូលជ្រៅក្នុងភ្នែកមូលក្រឡង់ដែលកំពុងសម្លឹងមុខគេ ម្រាមដៃម្ខាងលូកក្រសោបមុខរបស់នាងរួចអោនទៅជញ្ជក់មាត់ក្រពុំយ៉ាងទន់ភ្លន់ផ្អែមល្ហែម ដែលជម្រុញចិត្តរាងតូចឲ្យតបតរយ៉ាងឈ្លក់វង្វេង
"អ្ហឹម" ស្នាមថើបដ៏ទន់ភ្លន់ប្រែក្លាយជាក្ដៅគគុកធ្វើឲ្យរាងកាយទាំងពីរស្អិតរមួតចូលគ្នាសឹងតែក្លាយជារាងកាយតែមួយ។ រាងក្រាស់តម្រេតរាងកាយAriaផ្ដេកលើរនាបឈើ ដៃប្ដូរពីក្រសោបមុខទៅអង្អែលផែនខ្នងរលោងស្រិលចូលទៅច្របាច់ដើមទ្រូងធំហួសមាឌដែលលាក់ពួនក្នុងអាវក្នុងពណ៍ស្រស់។ ដៃច្រលើមលូកក្ដិចចុងសុដនឡើងក្រហម ចំណែកមាត់បង្អូសមកថើបជញ្ជក់ត្រង់គល់ករហូតចេញត្រាក្រហមដុំ
"អ្ហាស-អ្ហឹម" Ariaងើយកពើងទ្រូងក្រហឹមគល់កធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងប្រព្រឹត្តហាក់ពេញចិត្ត ទើបសើយអាវនាងឲ្យផុតដើមទ្រូងរួចអោនទៅខាំញេញដើមទ្រូងរបស់នាង
