Sweet Mistake ✓

Kabanata 34

Important

"Claire andito na yung- PALAKA!"

Humiwalay sa yakap kaagad sa akin si Evan nang marinig namin ang boses ni Ana. She wear a playful smile while looking at us.

"Asan yung palaka?" I playfully ask even if I am nervous.

Hindi niya pinansin ang sinabi ko at nagpatuloy. "Nako, sabi na nga ba magkakabati din-"

"Hindi," I smile bitterly and walked out.

Hapon na nung dumating ang asawa ni Ana, kaya agad na rin ako nagpaalam para umuwi. Sumunod naman agad si Evan sa akin.

"Bukas ulit Claire!" sigaw ni Ana. "Oo, ingat kayo!" I wave them good bye before I climbed in to Evan's car.

"Hindi ka na dapat pang pumunta doon," I started when he climbed in to the driver seat.

"What do you think? Hindi ka nagsabi kung saan ka pupunta, bigla-bigla ka nalang nawawala-"

"Sino ka ba para sabihan ko kung saan ako pupunta ha?!" sabat ko. Naiinis ako dahil napahiya ako at ayoko ng tingin ni Ana sa amin kanina, mapang-asar.

"We are now living on the same roof! Please have some decency to say where would you go, para naman hindi ako mag-alala! Damn it!" inis niyang itinigil sa gilid ang sasakyan.

"I am not your responsibility if I get into harm, Evan! Hindi ba sinabi ko na din kasi sa'yo na huwag na huwag mo na akong lapitan at kausapin?! Masyado kang makulit eh, ano ba sa mga sinabi ko ang hindi mo maintindihan? Should I translate it into english so-"

"Damn! Hindi ako ganoon kabobo para hindi iyon intindihin! Kapag sinasabi mong lalayo ako, lumalayo ako. Kapag ayaw mo ng kausap nananahimik ako, then one time you will initiated the talk. Ano bang gusto mo? Kasi kahit ako naguguluhan na sa'yo, if you don't want us to talk then fine!" sigaw niya at sinimulan ang pag-andar ulit. Para akong na-estatwa sa sinabi niya, mas lalo akong naguluhan sa sinasabi niya sa akin.

Hindi ko na mapigilan mapa-iyak, fuck... para akong nagka-trauma sa mga nangyari sa buhay ko. Napatingin ako sa panyo na inabot sa akin ni Evan, nakita kong umamo ang mukha niya.

"Wipe your tears baby, I-I'll give you what you want. Just... damn it. Give me updates where would you go so I will not gonna find you and lock you in my arms again, as much as I want that but hell... fuck... fuck your decisions." Hirap na hirap siyang sabihin ang mga bawat salita na binibitawan niya, para naman pinipiga ang puso ko sa mga sinasabi niya sa akin. Tila ayaw ko sa mga sinasabi niya, pero walang salitang makakapag-describe sa nararamdaman ko.

"Don't expect that I'm going to leave you here alone, I'm gonna stay until you let me explain my side. I will always be right here for you, please remember that."

Hindi na ako nagulat nang nakarating na kami agad sa rest house dahil mabilis lang naman ang byahe, pinahid ko kaagad ang luha ko sa panyo habang siya ay walang salitang lumabas ng kotse at lumipat sa kabila para pagbuksan ako.

"Evan," I called him but he didn't look at me.

He turn his back on me and started to walk away... from me. I quickly followed him in the house but he immediately go to his office and then he close the door. Napa-upo nalang ako sa sofa nang mangatog ang binti ko.

This is what you want Claire, right? Now, you pushed him on the limit. You win, you fucking win. Now he's gonna stay away from you, why can't you be happy?

"Claire? Sure ka ikaw na magdadala?" Ana asked me and I nodded. I grabbed the order of the group of men who always go here at lunch to eat.

It's been 3 days since that happend, tinotoo ni Evan ang sinabi niya. Hindi na niya ako kinausap at nilapitan simula nuon, mas maaga siyang gumigising sa akin kaya kapag kakain na ay ako nalang mag-isa at siya na lagi ang nagluluto sa amin. Sa gabi naman ay ako ang nagluluto at late na siyang kumakain, nakikita ko pa iyon dahil bumababa ako ng alas-diyez para kumuha ng gatas.