Inne oblicze bagietki (Larry)

Rozdział 13

Harry P.O.V.

Nie wiem ile tak stałem pośrodku mojego salonu, ale miałem wrażenie, że to była wieczność. Nie wiem nawet co czuję. Osoba, którą obdarzyłem zaufaniem, dałem pracę i dom, której postanowiłem oddać moje serce... Louis, był tym, który zabrał mi rodzinę. Czy on wiedział to od początku? Jak długo mnie oszukiwał?

Boże, jestem taki naiwny. Jak mogłem sądzić, że w końcu znalazłem szczęście? Ono nie jest dla mnie stworzone. Powinienem umrzeć bez miłości, taki los.

Louis odszedł a oprócz niego nic mnie tu nie trzyma. Najwyższa pora odejść.

- Miau.

No tak. Lulu. Oddam go Ashley. Ona bardziej zasługuje na szczęśliwe życie. Moje i tak się niedługo skończy.

Wziąłem kluczyki od auta i postanowiłem, że pojadę do miejsca gdzie się to zaczęło. Do piekarni.

~~~~~~~~~~~~~~

Na miejscu poszukałem alkoholu. Dodaje się go do niektórych wypieków więc mam duży zapas. Otworzyłem wszystkie butelki połowę ich zawartości albo wypijałem, albo rozlewałem po wszystkich pomieszczeniach.

Włączyłem piec i otworzyłem na ościerz jego drzwiczki. Zawsze mi powtarzano by tego nie robić, w przeciwnym razie mogę wzniecić pożar. Dzisiaj właśnie o to chodziło.

Położyłem się na ziemi i czekałem na swój koniec.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Louis P.O.V.

Siedziałem w areszcie i jedyne o czym mogłem myśleć to Harry. Mam tylko nadzieję, że nie cierpi.

- Ty. Tomlinson. - odezwał się policjant i zaczął otwierać moją cele - Zbieraj się. Musimy cię przenieść na inny komisariat.

Przytaknąłem i wstałem ze swojego miejsca. Nie opierałem się przy zakładaniu kajdanek. Policjant zabrał mnie do samochodu policyjnego i posadził na tylnym siedzeniu.

- Wybacz, że tak wyglądają twoje święta młody, szczerze to najchętniej bym cię wypuścił. - powiedział smutnym tonem gdy usiadł za kółkiem auta.

- Nie przepraszaj. Sam tego chciałem.

Po ruszeniu z miejsca, mężczyzna spojrzał w lusterko i spytał.

- Dlaczego się przyznałeś? Gdybyś się nie przyznał to byśmy cię pewnie nie znaleźli. Pamiętam tą sprawę i wiem, że z gliszczy nie można było nic znaleźć.

- Nie można ciągle uciekać.

Nagle odezwało się radio policyjne.

- Wszystkie jednostki niech natychmiast zaprzestają swoich działań i wybiorą się do piekarni. Wybuchł pożar.

- W27 zgłaszam się i jadę na miejsce.

O mój Boże. Tylko nie to.

- Jedź szybciej!

Krzyknąłem na policjanta. Musiałem wiedzieć, że mu nic nie jest. On powinien być w domua nie w piekarni ale wciąż się martwiłem.

Po krótkiej chwili już byliśmy na miejscu. Już prawie cały budynek był pochłonięty przez ogień.

Policjant wyszedł z auta i "przypadkiem" otworzył moje drzwi.

- Czemu nie ma jeszcze straży pożarnej!? - powiedziałem a głos.

- Hej. Nie zbliżaj się tam. My tu nic nie poradzimy.

Poczułem się źle z tym, że musiałem patrzeć jak lata pracy loczka idą z dymem. Usłyszałem kaszel dochodzący z budynku.

- Harry!!!

- Co?

Z moich oczu leciały łzy.

- W środku budynku ktoś jest. Trzeba mu pomóc.

- Chciałbym ale nie mamy sprzętu i

Nie słuchałem dłużej już jego tłumaczeń. W moich żyłach zaczęła krążyć adrenalina, przez którą nie bałem się ognia. Wskoczyłem do budynku przez okno, nie obchodził mnie fakt, że w moje ciało wbiło się szkło. Przez adrenaline zapomniałem, że wciąż mam na sobie kajdanki. Wykręciłem sobie nadgarstek i uwolniłem dłoń.

Płomienie były wszędzie. Cudem udało mi się ujrzeć leżącą sylwetkę. Ogień nie zdążył jeszcze owładnąć jego pięknego ciała. Wziąłem go na ręce i zacząłem szukać drogi ucieczki.

- Lou-louis? - jego głos był słaby. Co chwilę kaszlał od zgromadzonego wokół dymu.

- Jestem tu. Przepraszam, za wszystko Harry.

- To już nie waże. Nie obchodzi mnie już co zrobiłeś.

- Wyciągnę nas z tąd. - powiedziałem i ruszyłem w kierunku tylnych drzwi.

Poczułem jednak jak ogromny ciężar spada na moje nogi. Upadłem na podłogę razem z Harry'm. Moje ciało przygniotła szafa. On jednak miał jeszcze szansę.

- Harry ratuj się.

- Nie zostawię cię tutaj!

Brunet przyczołgał się do mnie i złapał moją dłoń. Obydwoje czuliśmy zbliżający się koniec.

- Kocham cię Harry.

- Ja ciebie też. - wyszeptał i złożył na moich ustach ostatni pocałunek...