obłuda naszych serc

𝐡𝐨𝐩𝐞

Męczy mnie rozmowa z tobą, ale chyba uzależniłam się tak bardzo, że nie potrafię przestać. Dalej słyszę cichy głosik w głowie "dajesz mu nadzieje, przyzwyczaisz się". Dobro jest nieodwracalnym czynem, które w mgnieniu oka może zostać zinterpretowane w niewłaściwy sposób. Czasem męczymy się i pragniemy z całych sił pomóc drugiej osobie, nie zwracając uwagi, że możemy jednak robić rzecz odwrotną. Może właśnie tak jest z nami. Może właśnie dlatego siedzę, ze skwaszoną miną wierząc, że rozmowa z tobą coś mi pomoże. Że złagodzi ból, którego tak bardzo nie chce czuć. Słucham dźwięków burzy i oglądam jej błyski, wierząc, że robię to wszystko z myślą o tobie, a tak naprawdę robię to dla siebie. Mogę być najgorszą egoistką na świecie, którą zdecydowanie jestem. Ale ciągniemy korzyści obustronne. W końcu od zawsze wmawiali nam "Nadzieja matką głupich". Jak widać, jesteśmy bardzo głupi, wierząc, że jednak uda nam się to wszystko naprawić. Że uda nam się dokonać niemożliwego w momencie, kiedy tak naprawdę w głębi serca dalej jesteśmy dziećmi.

mendeysuse