AMOROUS 2: Bhryle Steven James (Completed)

Chapter 7

#A2EnverCallister

Sunday and I hate to think na may duty ako. Kasi baliktad e. Dapat kasi Saturday off-duty ko para sa Sunday. Blessed and relaxed ako.

Pero ano ba naman magagawa ko?

I woke up early and when I went outside my room. Akala ko andun si Enver. Well, he lacks punctuality pala? Akala ko ba hanggang sa work ay sasamahan niya ako? Well, good luck sa paghahanap kung saang hospital ako, Callister.

Hindi na ako nag-breakfast.

Nagtungo kaagad ako sa kotse ko pero nagulat nalang ako na andoon na si Enver. Parang may kausap siya habang hawak-hawak niya ang little earpiece sa tenga niya.

"Got it." Sabi niya at tinignan ako.

Naglakad na ako papunta sa kanya.

"I am driving my own car." Sabi ko.

Napatingin siya sa likoran ko.

I get it.

Hindi naman ako stubborn e.

Alam ko na kung anong kailangan mangyari sa panahong delikado ang bagay-bagay.

"Ah, I get it. You'll drive?" Sabi ko at saka ako nagpunta sa passenger seat. Sumakay na ako at nag-close na nang door.

Sumakay na din si Enver sa kotse and nagmamaneho na.

He looks so young.

"Where are you heading?" Sabi ko nang mapansin kong papunta siya sa isang drive-thru ng isang coffee shop.

"Mrs. Sandross ordered me to buy coffee for you." Sabi niya.

Napataas ang kilay ko.

"Ah, okay."

Okay.

I need liquid din naman today so okay lang sa akin na bibili ng coffee. Pero this is so unusual! Hindi ako mag-rereklamo kay Andre or ni Mom. They are just being careful.

But to order him to buy me a coffee?

Trabaho pa yan ng bodyguard?

"Ako na mag-order." Sabi ko.

I was about to lean kung saan ang outdoor service counter ng coffee shop. Kaso mas malapit si Enver doon. Fine. Edi siya na ang mag-order.

Pero nakakaloka kasi tinignan niya ako at nung bumalik ako sa pagkakaupo ko sa seat ko ay saka siya umalis ng tingin sa akin.

I am hating those sunglasses na.

Sunglass ba everyday kapag kasama ko siya? Creepy.

Nag-order na siya and voila— baka sinabihan na ata ni Mom kung anong gusto ko na klase ng coffee. Okay lang.

Nakarating na kami sa hospital after 30 minutes drive.

"Uhm, Enver. You don't have to call me Ma'am mamaya ha." Sabi ko and went out of the car. "Just do it, I just felt like it is uncomfortable for me and the people around me."

He just nodded.

Nangmakalabas na ako ay kaagad din siyang lumabas.

Papunta na kami sa loob ng hospital. But when we got inside, bigla nalang nawawala sa paningin ko si Enver. Okay, I know somewhere here ay andito siya.

Ganito pala talaga feeling nang may bantay? Gosh.

I sighed.

Nag-logged in na ako sa work and my duty is to run errands na. Marami din kasi ang patients today. At marami din ang mag-discharge na. Lines are everywhere. Tapos emergencies are also making my head spin. Kasi lakad dito. Lakad doon. Tapos sasabihin lang ni Andre na nurse lang? Nurse lang ako? Geez, Andre. Wait until—

Bhryle.

Nasa gitna ako ng hospital.

Habang hawak-hawak ko ang list of patients to visit today ay bahagya akong napatulala matapos kong makita si Bhryle na naka-black leather jacket. Black-fitted pants. Tapos hawak-hawak niya ang helmet niya gamit ang kaliwang kamay.

He tussled his hair using his free hand and nod at me.

Okay.

Naglalakad siya papunta sa akin.

Slowly.

Bakit ang slo-mo naman ata bigla namg pangyayari?

"Amelie..." Bhryle said when he was 5 feet away from me.

Nanlaki ang mata ko nang may nakita akong lalaki na punapagitna sa aming dalawa ni Bhryle.

"Who are you?" Bhryle's forehead creased and asked.

It was Enver.

Magsasalita na sana ako pero nagsasalita pa si Enver.

"Callister, Enver. SAN Security Group. Mrs. Amelie Sandross's personal bodyguard. You are?" Enver said while showing Bhryle his Identification Card.

Nagkatinginan kami ni Bhryle.

Mabilis akong napalapit sa kanilang dalawa.

"Enver— he is...." I began.

My crush.

Napapikit ako. Trying to erase some thoughts in my head. Naalala ko na naman kasi yung halik.

"...someone I know. It's fine. Totally fine." Sabi ko.

Enver looked at Bhryle's outfit. Yep, all-black kasi si Bhryle baka siguro akala ni Enver na there is something strange about him. Lalong-lalo at palapit siya directly sa akin.

Wait— oo nga.

PALAPIT SI BHRYLE SA AKIN?

I checked my surroundings using my peripheral vision. Para naman hindi nila mapansin na nagmumukha akong tanga sa harap niya.

Enver eyed Bhryle before leaving us.

"A bodyguard. Seriously?" Sabi ni Bhryle. "Why would you need one when you have me?"

Napatingin ako kay Bhryle.

"Ha?"

Umiwas ng tingin si Bhryle.

"Just kidding. There is something that I need to tell you." Sabi ni Bhryle.

"Okay—"

Mag-uusap na sana kami pero marami pa akong gagawin.

"Code red. Code red." Dinig ko sa counter.

Napatingin ako kaagad roon.

"Room 102. Code red. Code red."

Wait, I traced the list na hawak-hawak ko and I figured na it's one of the patients that I assisted.

Nagsitinginan kami ni Bhryle.

"I can't talk to you. Sorry." Sabi ko kay Bhryle at saka mabilis na umalis.

Hindi ko na natignan ang reaction niya.

I have a patient to save.

Dear Bhryle, that wasn't a rejection of having a conversation with you. Trust me, to talk to you is what I am dying to do. Pero I am just very busy today.