AMOROUS 2: Bhryle Steven James (Completed)

Chapter 18

#A2AFriend

I got inside the car with a lot of scenes inside my head.

Napaisip ako sa mga oras na Bhryle somehow prove na magaling talaga siyang mag-alaga at tumulong kahit sa mga taong hindi niya pa masyadong kilala. Siguro ganun din noon nung nakilala niya si Irina and Elsie. How lucky are they to be loved by someone like Bhryle.

Pero who loves Bhryle back?

Wala.

"Dear Bhryle, I saw you a few years ago at the hospital begging for your father to save your girl. But unfortunately, she didn't make it. And today, I saw you again at the hospital begging for your father to save another girl. She survived yet she is not the one for you. Bhryle, I was always there. You, in pain. Me, assisting your father who is a doctor. You always look forward. Like you can only see the girl in front. I hope in life, you choose to look around too."

This was exactly my thought a year ago.

It's been years and I am still stuck in this hopeless romantic type of love.

Kinuha ko ang phone ko at saka ko naman pinuntahan ang Contact number ni Bhryle.

Napangiti ako habang napatingin ako sa Contact Name.

I am typing a message for Bhryle.

I would like to treat him a dinner as a thank you sa lahat ng pinaggagawa niya para sa family ko. At dahil hindi ma-acknowledge kung sino ang behind ng lahat na nag-save sa Papa ko at ni Andre, ako nalang ang magpapasalamat sa kanya.

"Dinner at 7:30 tonight, Amelie," Enver said while he was driving.

What the. Did he know na balak kong librehan ng dinner si Bhryle sana?

I turned off my phone.

"Okay." Sabi ko.

Napatingin ako sa labas ng bintana.

Ang hangin sa labas.

I rolled the window down to feel the air when a group of motorbikes passed our way.

Naalala ko tuloy si Bhryle.

Kumusta na kaya siya?

Busy kaya sila ng gang nila?

Ang weird kasi may gang pa pala talaga sa mundo, akala ko wala ng ganun.

Pero ang ganda ng principle ng gang nila Bhryle, tulong-tulong. Suicide nga lang minsan. Tapos hindi ko rin alam kung legal ba lahat ng mga kagamitan nila for combat. Grabe kasi. Pero knowing all about this, hindi ba nila ako i-warn na dapat wala akong sasabihan?

I mean, I know a lot of informations.

Their hideout, the guns, the plans, and even their missions.

Bantaan mo na ako Bhryle.

Feeling ko kasi siya ang leader.

I sighed.

I really know nothing about Bhryle.

Pero miss ko na siya.

"The dress is already in your own room, I'll guide you there." Sabi ni Enver. Moody din si enver. Minsan tinatrato niya ako na parang barkada niya lang, minsan parang kapatid kasi kapag may lalapit sa akin akala mo naman kung anong meron e client lang sa hospital. Super protective. Pero ayoko nang masyadong protective.

Napatingin ako sa labas.

My forehead creased.

"Bakit nasa hotel tayo?"

"Tonight is the big companies dinner. I am instructed to escort you." Sabi ni Enver at saka lumabas sa kotse. Okay.

Naka-nurse pa yung suot ko.

Napatingin ako sa labas.

Maraming security tapos maraming naka-formal attire. Ladies are wearing long gowns.

I called Enver to get inside the car again.

Sumunod naman siya.

"Diretso tayo sa parking lot, dun na tayo dadaan. Ayoko sa main entrance, e." Sabi ko.

Napatingin siya sa suot ko.

"Sorry, I forgot." Sabi niya.

Habang nagmamaneho siya papasok sa parking area ay nagsalita ulit ako.

"Kayong mga lalaki, hindi niyo ba talaga mapapansin na may gusto sa inyu ang isang babae?" I asked. I cleared my throat to throw the embarrassing question. "Pero kung wala kang masagot Enver, okay lang."

"Pansin namin kapag halata na talaga." Sabi niya.

Lumabas na kami sa kotse matapos siyang mag-park.

I took the sunglasses that Enver was wearing nung nasa elevator na kami. Medyo nagulat siya sa ginawa ko.

"Take off your sunglass. Mas maganda kapag wala." Sabi ko.

I sighed.

Binigay ko sa kanya ang sunglass niya.

Tinanggap niya.

Napangiti lang siya nang hindi naman masyadong malaki.

Moody.

Ewan, minsa mayabang.

Minsan helpful.

Minsan nanloloko at nang-te-tease.

Ewan ko sayo Callister.

Naglalakad na kami patungo sa Room ko sa hotel.

Pero habang naglalakad ay nakita ko sa harapan ko si Bhryle at suot niya ay napaka-formal.

Ang gwapo.

Tapos nakita niya akong haggard at naka-all white. Nice timing.

"Amelie." Bhryle said.

"Bhryle."

Matapos akong tingnan ni Bhryle ay napatingin siya kay Enver.

Enver interrupted and went to the door between namin ni Bhryle.

Pumunta talaga siya sa harapan naming dalawa para buksan ang room ko. After Enver successfully opened it, he took my hand.

I saw Bhryle watching every move he makes.

"Dinner is in 20 minutes," Enver said to me.

Napatingin ako sa babaeng kasama ni Bhryle.

She even linked her arms to his.

The guts.

Nainis ako kaya hindi na ako tumingin kay Bhryle at saka pumasok na sa room ko. I felt Enver's hands guiding my back nung papasok na kami. Nang isinara na niya yung pinto napasinghap ako nang hangin.

"NAKITA MO YUN? BAKIT GANUN?" Kaagad kong reklamo kay Enver na ngayon ay ni-roll eyes lang ako. Yabang.

"Ewan ko." Enver said.

I can't believe na I am ranting to Enver about this.

Maganda naman pala may kaibigang bodyguard kasi feeling protected and accompanied ka pa. Not that I am discriminating him pero Enver feels more like a friend to me.

Napaupo si Enver at saka nakita kong tinapon niya sa kabilang corner nang sofa ang sunglass niya.

"Nagseselos ka?" Enver said.

"OO!"

Napaupo ako ng padabog.

"Where's my gown and my make-up artist?" Sabi ko.

"Don't take it too seriously, Amelie. Mas ayaw nang mga lalaki ang masyadong ganyan." Sabi ni Enver.

"What do you mean?"

"Yan. Yang ganyan. Do you even know the girl? Kung ano relationship nila?" Sabi ni Enver. May point siya.

"Hindi.

"You're just overthinking." He said and I frowned.

E, sana ako yung babae e.