Tencere Tava|✓

12

Duyduklarıma inanamıyordum, gerçek olabilir miydi? Gerçekten mümkün olabilir miydi? Aklım bunu almıyordu. Beynim defalarca aynı şeyi düşünüyor fakat bir yere varamıyordu,çıkmaz bir sokakta gibiydim önümdeki duvara bakıyordum öylece.

Olduğum yerde kalakalmıştım gerçekten inanamıyordum,bu mümkün müydü?

Sesleri biraz daha yükselmişti ve daha yakından duyuluyordu.

- Nasıl bunu söylersin?  O senin baban senin için bunca şeyi yaptıktan sonra nasıl böyle düşünürsün?

- Neden anlamak istemiyorsun ki? O eğer gerçekten benim babam olsaydı hayatım boyunca bir kere olsun arkamda durur ve beni desteklerdi fakat onun yaptığı tek şey her fırsatta yapmadığım seçimler için-onun seçimleri için-beni insanların içinde rencide etmek.

Kalmak istiyordum,dinlemek istiyordum çünkü onu anlıyordum. Ama yaptığım doğru değildi daha fazla olduğum yerde kalmadım ve hızlıca eve doğru yürüdüm.

Gerçekten onun yanında olmak ve onun acısını paylaşmak istiyordum çünkü nasıl bir duygu olduğunu çok iyi anlıyordum,defalarca annem tarafından mutfaktan kovulduğum için.

Benim yaşadıklarım onun kadar zor değildi ama bir evebeynimin arkamda durmaması beni desteklememesi hiçbir zaman yanımda olmaması nasıl bir şey çok iyi biliyordum.

Bir süre sonra sesler kesilmişti. Aklım yalnızca ondaydı. Ne yapıyordu nasıldı iyi miydi?  Ya da sakin miydi?

Aklımdaki soruları dağıtım ve ayağa kalktım. Mutfağa doğru yürümeye başladım kafamı dağıtmamın tek yolu yemek yapmaktı  bunu biliyordum aklıma yeni gelen bir fikirle dolaptan çıkardığım sebzeleri yıkamaya koyuldum.

Hepsini kesip tencereye koyduktan sonra altını yaktım ve zeytinyağını ilave ettim daha sonra aklıma gelen fikirle telefonumu aramaya koyuldum.

Eymen_demir🌾: Yeni tarif mi ? Merak etim. ( 22.45)

Bildirimi görünce üzüldüm dün yazmıştı ama ben cevaplamıştım. Ne yazacağımı bilemedi

TencereTava🍁: Hey (20.09)

Cevap verecek miydi bilmiyorum ama cevap vermesini çok istiyorum çünkü şu an yanında birinin olması gerektiğine inanıyordum.

Yemekle ilgilendiğim sırada telefonumu bilerek sesli almıştım ki bildirim geldiği gibi girebileydim ve bildirim sesini de duydum.

Eymen_demir🌾: İyi değilim. (20.10)

TencereTava🍁: Neden? ( 20.11)

Eymen_demir🌾: Aslında tamamen iyi niyetli bir şey yapmak istedim ve bunu elime yüzüme bulaştırdım sanırım. Üstelik haklıyken haksız duruma düştüm.( 20.14)

TencereTava🍁: Şey anlatmak ister misin?(20.15)

Belki de haddimi aşıyordum Ama deli gibi merakta ediyordum ve bu merak beni yiyip bitirmek üzereydi.

Eymen_demir🌾: İşime saygı duymayan bir adama baba demek zorunda olmak bile insanı delirtiyor.  Söyler misin işime saygı duymayan bir insan bana nasıl saygı duyar ve değer verir? (20.17)

Düşününce gerçekten de çok haklıydı.

TencereTava🍁: Fazlasıyla haklısın ama bilemeni isterim ki yaşanan bu olay için anneni üzmen doğru değil onun gönlünü almanı öneririm. ( 20.19)

Anne  diyince tüylerim diken diken oluyordu çünkü hâlâ bu gerçeği kabuledebilmiş değildim ve inanamıyordum,gerçekten doğru olabilir mi diye sorgulamaktaydım.

Bu kadar yıl bu gerçeği gerçekten görememiş miydim?  Gözümün önünde olduğu halde...

Bu gerçeği kabul etmiş olduğum zaman onun yemek yeteneğini nereden geldiğini anlayabiliyordum ve yüz hatlarının çoğunun ona benzemesini de anlıyordum. Ama şöyle bir gerçek vardı ki o çoğunlukla babasına çekmişti.

Eymen_demir🌾: Sen kimsin ? İyilik meleği falan mı ? (20.20)

__________________________

Selamm! Aslında bölümü çok geç yayınlamayı düşünüyordum ama ani bir kararla bugün iki bölüm yazmaya karar verdim ve bitirdim ilk bölümü şu an yayınlıyorum diğer bölüm biraz geç gelebilir.

O güzel yorumlarınızı yapmayı unutmayın hepinizi çok seviyorum 🌿❤️

21.06.2020.