Tencere Tava|✓

29

- Ecmel?

Karşımda görmeyi beklediğim kişi kesinlikle Charles değildi. Evet onun hakkında şüphelerim vardı ama onu görmeyi beklemiyordum.

- Burda ne yapıyorsun?

Sorduğu soru karşısında ne cevap vereceğimi düşünürken yutkundum.

- Ben, ben birini bekliyordum.

Verdiğim cevaptan tatmin olmuşa benziyordu fakat sanki daha çok şey öğrenmek ister gibiydi bakışları.

- Anlıyorum. Ben de yazdığım tez için kitaplara bakıyordum.

- Umarım aradıklarınızı bulmuşsunuzdur yoksa size yardım edebilirim.

- Hayır teşekkür ederim. Ben de zaten gidiyorum görüşürüz.

- Görüşürüz!

Kapıdan çıktığını görünce derin bir nefes almıştım, rahatlamıştım. Etrafıma bakınmaya başladım dikkat çeken ya da farklı bir davranışta bulunan hiç kimse yoktu ta ki köşede birini görene kadar.

Başına kadar çektiği kapüşonun şapkası onu gizemli bir şekilde daha ilgi çekici yapıyordu. Göz göze geldiğimiz kısa bir zaman zarfında hemen bakışlarını almış ve kapıya doğru yönelmişti. Onun peşinden gitmeyi düşünüyordum fakat öğlen aramın neredeyse bitmek üzere olduğunu fark edince ben de oradan hızla ayrıldım.

Nefes nefese kaldığım halde koşmaya devam ediyordum. o sırada telefonumun titrediğini fark ettim fakat bunun için zamanım yoktu.

İçeri girdiğim zaman saate baktım birkaç dakika geç kalmıştım yine de yetişmiştim, hiç vakit kaybetmeden önlüğümü üzerime geçirdim.

Önlüğün cebine telefonumu da koymayı ihmal etmemiştim. Sunum tabakları ile ilgilendiğim sırada telefonum dört kere daha titremişti.

Merakım gitgide büyüyordu fakat tabakları yetiştirmek zorundaydım.  Normalde çok yoğun çalışırdık fakat bugün daha bir yoğunduk. yeni açılmış bir yere rağmen fazlası ile talep görüyordu ve beni çok mutlu ediyordu. İnsanlar farklı şeylere kolay kolay ısınamaz ve kabul edemezlerdi. Ama etrafımızdaki çoğu insan farklılıkları denemek istiyordu,işin güzel kısmı ise denedikleri farklılıkları yavaş yavaş benimsiyorlardı.

Eymen'i özlüyordum bunu artık açıkça kendime itiraf ediyordum. Bugün işlerden sonra çiçekler için eve gidecektim fakat Charles'ın evde olması beni biraz ürküttüyordu.

Tabakları bitirdiğin zaman çok yorulmuştum fakat herkesin fazlaca yorulduğunu gördüğüm zaman ben de yardım etmek adına tabakları servis etmek için 12 numaralı masanın siparişlerini aldım.

Tabakları götürüp servis ettiğim sırada tıknaz ve yaşlı bir adamın memnuniyetsiz bakışları ile karşı karşıya kaldım.

- Sizin gibileri artık burada da mı göreceğiz ne zaman çıkıp gideceksiniz hayatımızdan?

Sabretmem gerektiğini  biliyordum.  Farklı davranırsam onlardan da bir farkım kalmayacaktı duymamazlıktan geldim arkamı döndüm ilerledim.

- Şuna bak küstah cevap bile vermiyor.

Umursamadan dönmüş gidiyordum ki yanımdan hızla geçen Charles'ı görünce korkuyla arkamı döndüm.

- Burada zorbalık yapan insanlara hizmet vermiyoruz dışarı çıkarsanız sevinirim.

Adam etrafına bakındı ve sanki ona söylenmiyormuş gibi bir hava büründü. En son dönüp alayla  gülümsedi ve konuştu.

- Sen benim kim olduğumu biliyor musun?

- Kim olduğunuz herkes biliyor, zorbanın tekisiniz.

- Bir küstah daha.

Alelacele yerinden kalktı ve önceki tabakları fırlatarak hiçbir şey olmamış gibi çıkıp gitti.

Etraftaki insanların hepsi dönüp oraya bakıyordu. Kalabalıktan bir ses yükseldi.

- Biri polisi arayıp bu terbiyesize haddini bildirecek mi.

Herkesten ayrı bir ses çıkıyordu fakat dikkatle dinlediğim  zaman hiçbirinin olumsuz yorum yapmadığını aksine insanların benim arkamda durduğunu ve beni savunduklarını duymak beni ne kadar mutlu etse de benim yüzümden buraya bir şey olma fikri kafamı kurcalıyor ve beni deli ediyordu.

özür dilemek için arkasından gitmeye karar verip hızla kapıdan çıkmak üzereyken kolunda bir el hissettim.

- Sakın öyle bir şey yapma,başkaları için bile olsa asla kendini ezdirme. Hele ki böyle bir ırkçılığa karşı.Sen utanılacak hiçbir şey yapmadın aksine gurur duyulacak şeyler yapıyorsun ve bunların arkasında durmalısın! Hatta kovulsam bile!  Sanırım ikimiz de kovulacağız.

__________________________

Selamün aleyküm! Öncelikle hepinizden özür dilerim. çok uzun bir süredir bölüm yayınlayamıyorum,size daha önce de bahsettiğim sorunların varlığı bana o kadar çok şeyi yaşattı ki uzun bir süre kendimi toparlayamadım. bu bölümü yazmak benim için çok zor ve güç oldu çünkü henüz bir şeyleri atlatamadım. fakat her daim yanımda duracağımız biliyor ve sizi en içten sevgimle teşekkür ediyorum. ❤️

İyi ki varsınız. 🌸